Nov-05: Dag-5 Laon en Reims

Op zondagochtend 6 september genoot ik het ontbijt in het hotel. Bij een budget-hotel (die ik meer dan luxe vond met keurig douche en grote TV) is de keuze voor een ‘budget’-ontbijt niet zo gek, vooral op zondagochtend. Dat ontbijt was voor franse begrippen prima. Zo’n 7 soorten brood, en dus niet alleen stokbrood en croissants waar de meeste hotels mee aankomen. Verder ook diverse kaassoorten en chocopasta. Dat laatste nam ik niet, maar wel een dreumes een tafeltje verder. De jonge ouders hadden het druk met het schoonmaken. Eigenlijk lukte dat niet echt. Het kind was uiterst mobiel, nog geen 70 cm hoog en liep daardoor moeiteloos onder het buffet door. Een bijzonder komisch tafereel.

Tegelijkertijd scheen de zon in m’n snuffert. Gistermiddag werd het al zonniger en warmer en vandaag werd het een graad of 20 en was de bewolking nog wat dunner. Al snel merkte ik onderweg dat de wind gedraaid was. Die waaide nu stevig uit het westen. Daarmee werd ook mijn koers bepaalt. Deze vakantie wilde ik meer kilometers maken, waarbij ik bewegen belangrijker vond dan krachtinspanning of een mooie omgeving. Kortom ik ging meer richting oost en kwam via wat rustige wegen door Itancourt bij de Aisne en via Möy aan die rivier, Rogecourt, Brie en nog meer van die gehuchten. Een setje van die gehuchten, net na Crépy, was wel grappig. De ene heet Bucy-lès-Cerny en daar ligt direct Cerny-lès-Bucy naast. Dat ‘lès’ wordt als ‘bij’ gebruikt. En omdat beide even onbekend zijn heb je natuurlijk niets aan zo’n verwijzing en komt het wel lollig over. Zo kwam ik moeiteloos in Laon. Het fietsen ging me overigens al vanaf de aanvang goed af. Ik had al eerder meer kilometers op een dag kunnen maken, maar door mijn wens om in redelijke stadjes te overnachten bleef het zo rond de 90km per dag hangen.

Advertentie

Nov-04: Dag-4 Doelloos Zuidwaarts

Inmiddels was het zaterdagochtend 5 september. Vermoedelijk heb ik in het hotel ontbeten. En ondanks dat het een behoorlijk sjieke indruk maakte kan ik me van het ontbijt niets meer herinneren. Het weer was redelijk. Met een graad minder dan gisteren werd het zo’n 18 graden. Het bleef wel droog maar ook behoorlijk bewolkt. De wind was een beetje in de rug als ik naar het zuidoosten zou fietsen.

Maar eigenlijk had ik geen idee waar ik naartoe zou gaan. Albert staat nog op m’n lijstje en dan nog een stuk kust tussen Dieppe en Le Havre. Voor de rest is deze omgeving redelijk bekend, overal heb ik wel eens gefietst. Gisteren had ik een landkaart gekocht in Roubaix. Ik had alleen een kaart van Duitsland bij waarin Frankrijk het met 1 A4’tje moet doen. Thuis liggen 14 van een 16-delige Franse regio serie Michelinkaarten en daarvan ontbrak nog het deel van Picardie en Nord. Die had deze kaartenverkoper niet. Ik ging de deur uit met een verse kaart van België, waar dit deel van Frankrijk op staat omdat dat land zo dwars ligt. Kon ik mooi zien waar ik de afgelopen dagen gefietst heb. Gisteren had ik deze nieuwe aanwinst in de tas gestopt en nu ik het even niet wist kwam ie er uit.

Nov-02: Dag-3 Kortrijk en Lille

Op vrijdag 4 september fietste ik eerst naar het centrum van Oudenaarde om daar een bakker met ontbijt te vinden. De B&B was eigenlijk alleen een B. Aangezien ik laat kwam hadden ze voor mij niet op ontbijt gerekend. Niet erg, want zoiets moet in een centrumplaats als Oudenaarde wel te vinden zijn. En dat was ook zo. Een nette zaak met een serie aan belegde broodjes en koffie. Ik kon er redelijk zitten aan 1 van de 4 kleine tafeltjes.

Een tafeltje verder zat een man waar ik 3x in paste. Naast zijn tafeltje stond in het gangpad langs de toonbank z’n overmaatse rollator behoorlijk in de weg. Hij zat er al langer en was klaar met eten. Iemand van achter de toonbank kwam naar hem toe en rekende af. Daarna duurde het een minuut of 5 eer hij met de rollator buiten was. Oud was ie niet, maar wel uiterst stram. Hij deed ook een minuut of 5 over de zebrapassage en ging in het parkje zitten. Toen ik mijn stokbroodje met kaas, ham en tomaat etcetera, met de grote koffie had weggespoeld kwam hij weer naar binnen schuifelen en bestelde opnieuw iets. Nu begreep ik waarom het verkeer hier gisteren zo muurvast stond. Dat was niet vanwege de kermis, maar vanwege deze man die hier elk kwartier akelig langzaam oversteekt.

Feb-21: Zwerffietsslot

Op woensdag 25 september had ik in de kantine van de Ibis-budget kunnen eten. Door de bugetterigheid leek het meer op een kantine dan op een ontbijtzaaltje en de kans is groot dat ik er een beter ontbijt tref dan in de Franse doorsnee hotels. Toch koos ik er voor om even terug te fietsen naar het centrum en daar om te zien naar een broodjeszaak of een sandwich-verkopende paardengokkroeg. Ik weet wel dat de ochtend met fraaie ochtendnevel begon, maar van een ontbijt kan ik me in Honfleur niets meer herinneren.

Ik had me voorgenomen naar Le Havre te fietsen en onderweg zou ik vast nog wel iets eetbaars vinden. Tot de fraaie brug Le Pont de Normandie zag ik niets en over de brug evenmin. Na deze brug die op 60 meter over de Seine gaat zag ik nog een vergelijkbare brug opdoemen. Daar mocht ik niet over, die was verboden voor fietsers. De Pont de Normandie had ik voor de helft voor mezelf. Ik was er al eens over gefietst en weet dat er een fietspad is. Maar dat was afgesloten net als de 2 rijbanen aan ‘mijn’ oostkant. Of het de bedoeling was dat ik weer terug ging onder de brug door en het fietspad aan de andere kant moest nemen weet ik niet. Wel was me duidelijk dat de afzetting niets voorstelde. Middenop zag ik in de verte 1 bedrijfsautootje, met iemand die een TL-buis wisselde. Ik fietste dus over de rechter autobaan en ging in een fraaie bocht om de afzetters. Die gaven geen kik en ze gaven me vast gelijk dat ik het zo deed. Niet vreemd, want daarna waren mijn 2 rijbanen net zo leeg als daarvoor.

Jul-15: Fietsvakantie 2005

Ik ben nog altijd bezig met het terugplaatsen van oude berichten. Een daarvan is m’n fietsvakantie van 2005. Het beeldverslag had ik in 2005 voor mijn website gemaakt en kreeg ik binnen Webminlog niet goed aan de gang. Daar had ik het uiteindelijk opgelost door een eigen html-pagina op te laden. Bij WordPress gaat eigen html niet werken en kan je ook geen html-pagina opladen.

Bleven er 2 opties over; een compleet andere aanpak of kijken of ik met blogspot nog wat kon bereiken. Die compleet andere aanpak stond me erg tegen, omdat ik het juist zo leuk vind om mijn zelfbedachte fotoviewer op het internet te houden. Bij blogspot kan je net zo min een html-bestand opladen, maar het lukte me daar wel om de html (inclusief javascript) in een blogbericht te plakken. Veel werk was dat niet, en hier staat het resultaat:

Fietsvakantie 2005

Mei-04: Fietsvakantie 2001

Ik heb net een oude websitepagina met wat foto’s online gezet over mijn zwerffietsvakantie in September-2001. Die pagina had ik oorspronkelijk gemaakt voor mijn website, die ik rond 2001 nog maar net een jaar had. Ik belde nog in met 56K6 en was daarmee zeker niet de enige. Veel mensen hadden een nog tragere verbinding van 33K6. Nu surft een gemiddelde Nederlander met zo’n 15.000K (Kbps) of wel 15Mbps.

Met mijn website hield ik daar rekening mee. Foto’s mochten, maar in het verhaal erg klein en pas als je er op klikte een stuk groter. Het zijn daarbij ingescande foto’s, want een digitale camera had ik nog niet. Kortom een matige kwaliteit. Het verhaal en de lay-out heb ik gelaten zoals ik het toen bedacht heb. Zaken als menu’s heb ik er uit gesloopt, aangezien dit weblog anders werkt.

Dec-31: Hellingproef

Het heeft even geduurd, maar eindelijk heb ik dan mijn fietsvakantie op m’n website gezet. Deze keer heb ik het een beetje anders gedaan met een beeldverhaal. Ik vond het leuk om daar zelf iets in javascript voor te verzinnen.

zie Fietsvakantie-2005. **)

Zoals gebruikelijk trapte ik deze vakantie ook zomaar een eind heen, onder meer om wat af te vallen. Na een maand bijna niet gefietst te hebben lukte het wonderwel en had ik nergens last van. Een echte route heb ik nooit voor ogen, alles hangt erg af van het weer en wat ik onderweg tegenkom. Via horen zeggen en TV-documentaires heb ik wel wat dingen in m’n hoofd en als dat zo uitkomt, dan fiets ik op zoiets af.

Zo wilde ik altijd al eens Leuven en Soissons zien, wat deze vakantie dan ook lukte. In het prachtige VRT-programma ‘Bourgondisch Complot’ was me een oude scheeptunnel opgevallen, waar schepen met een ketting doorgetrokken worden. Ik had begrepen dat dat bij Ribemont was. Nix te vinden dus. Er lag wel een kanaal en een rivier, maar die gingen niet door een berg.

Bij het kanaal stond wel een touristisch plattegrondje waarop ik zag dat die tunnel aan de andere kant van Sint Quentin lag, zo’n 30km verderop. Daar had ik niet zoveel zin in, komt wel eens een andere keer. In Soissons zag ik dat er bij Braye-le-Laonnaise ook zo’n ‘Souterrain’ was. Die ‘Onder terreinse’ heb ik de volgende dag bekeken.

Een stuk verder net voor Sarrebourg zag ik zomaar een kanaal door een meer. Ook apart. Mijn ouders waren binnenschippers en ik heb een technische tic. Dus dit soort bezienswaardigheden vind ik mooier dan een Cathedraal (die ik overigens ook graag bezichtig).

Het mooist was een scheepslift in de Vogezen. In Sarrebourg wilde ik gemakkelijk met een kanaal mee over de Vogezen. Dat lukte niet echt en het werd toch klimmen over een 400 meter hoge heuvel. Op de kaart zag ik met kleine blauwe letters ‘Incliné’ wat schuine helling betekent. Ik had van kennissen ooit gehoord dat in de Vogezen, net als in het bekendere Belgische Ronquères, een scheepslift of ‘Hellend Vlak’ is. Een klein D-weggetje liep daar het dichtste langs.

Zo kwam ik door Arzviller waar ook een scheepstunnel uit de berg kwam. Een stuk verder kwam ik prachtig langs het kanaal te fietsen. In Lutzelbourg vond ik het wel vreemd dat ik naast wat oude sluisjes nog nix opvallends gezien had. In dit dorp stond een wegwijzer naar dat Plan Incliné ook zomaar de ander kant op. Ik besloot die borden dan maar te volgen ook al was het terugwaards.

Enkele kilometers verder zat een stel Britten op een vangrail en zag ik dat ze naar de scheephelling keken. Met mijn weggetje was ik er dus rakelings achterlangs en onderdoor gefietst en dat had ik nu pas in de gaten. Het is een soort dwarshelling en de beide kanaaldelen buigen uit naar het zuiden, dus van mijn achterlangsweggetje af.

Een mooi ding, dat nog maar 25 jaar oud is. Bij aanvang van m’n vakantie had ik niet in m’n hoofd om dit op te zoeken. Feitelijk bedacht ik het maar 15km van die plek.

---

**) Aanvankelijk had ik dit verslag met zelfverzonnen fotoscript op mijn website gezet. Toen die website de geest gaf heb ik bij Webminlog een HTML-pagina ingeladen. Maar bij WordPress.com mag beide niet. Ik heb ook geen andere plek meer om eigen HTML-pagina’s te stallen. De huidige (2013,5) oplossing is dat ik de HTML zelf in een Blogspot-bericht zet en vervolgens op de knop druk dat ie niet naar HTML-fouten moet kijken. Dit lijkt te werken.

TourFiets verslagje 1999 deel 1

Het onderstaande verslag heb ik rond 2002 gemaakt voor mijn destijdse website. Hieronder de vrijwel onaangepaste versie van toen, maar dan 3 deeltjes gehakt. Ik heb nu (in November-2016) alleen een aantal foto’s (deels ansichtkaarten) toegvoegd en heb de foto’s opnieuw en wat groter ingescanned. Meer daarover lees je hier meer.

Dit jaar begon ik in Roosendaal, om vanaf daar Zeeuws-Vlaanderen te bekijken. Het is een mooi fietsgebied, waar je weinig last hebt van auto’s. Hulst vond ik daarbij de mooiste plaats en Cadzand-Strand (het westelijkste puntje van Nederland) was ook best aardig. Via Knokke en het mooie Brugge ging ik dwars door het Belgische Vlaanderen. Voor fietspaden moet je hier niet zijn, deze zijn nog beroerder dan de beruchte betonplaat-wegen. Mooie stadjes zijn er wel zoals bijvoorbeeld Ieper. Na een minescuul stukje Walonië kwam ik in Frankrijk, waar Arras nog steeds Vlaams aandeed. Aan weerszijde van de grens lag het bezaaid met WO-I graven.

De zuidelijke richting heb ik nog een tijdje aangehouden en ben toen afgebogen richting Normandië. Ik ben er vaak omheen gefietst en nu wilde ik dit gebied wel eens beter bekijken. Na eerst de nieuwe Pont de Normandie te hebben bewonderd, kwam ik door leuke plaatsen als Honfleur, Caen (De hoofdstad) en Bayeux. De grillige Noordkust was ook mooi om te zien. Iets verder was Omaha beach, waar de Amerikanen in WO-II aan wal kwamen. Het leek mij een onhandige plek. In Grandville trof ik een mooie zonsondergang. Vanuit deze plaats vond ik een veerbootje naar Jersey.

deel 1 | deel 2 | deel 3 (met kaart) | aanvulling 2016