Mei-19: Koud Hè

Gisteren weer eens een vrijtreinendag opgenomen vanwege familieomstandigheden in het midden des lands. Ik koppelde daar een flinke boswandeling aan van circa 17km. Met ruim 26 graden was het behoorlijk warm. Kom ik op m’n eindpunt aan en dan zie ik een auto met dit kenteken uit Karlsruhe. De bestuurder laptopte nog wat na op de kofferbak. Ik maakte een opmerking dat ik zijn kenteken met dit weer verfrissend vond. Hij kon er wel om lachen. Ik liep door, maar bedacht me. Keerde terug om er toch nog maar even een foto van te maken. Zo vaak tref je dit niet. Vond ie prima. Niet veel later zat ik aan het Bier.

Er is een groep bloggers, die wekelijks tegenstelling-onderwerpen aansnijden. Zelf heb ik daar weinig mee, maar deze zou prima in de tegenstelling heet-koud passen. Het valt me nu pas op dat het een Passat betreft.

Advertentie

Dec-02: Dag-13 Baden

Maandagochtend 14 september begon met een lekker zonnetje, terwijl de weerberichten overwegend erg negatief waren. Na het ontbijt ging ik dan ook niet naar het station, maar fietste ik verder richting noord. Lekker voor de wind volgde ik zo op gepaste afstand de hoofdspoorlijn door het Rijndal. Onderweg zou ik zo nog altijd in de trein kunnen stappen. Net als de voorgaande dag zag ik wel dichte en donkere bewolking boven de toppen van de Vogezen en het Zwarte Woud, maar daar had ik vooralsnog geen last van. Het zorgde er ook voor dat ik wel noordwaarts moest als ik het droog wilde houden.

Aanvankelijk fietste ik op een redelijk fietspad langs de B3, waarvan de drukte me erg meeviel. Na Appenweier werden de fietsers over een alternatieve route richting Achern en Baden-Baden gestuurd. Mooie rustige landweggetjes die wat heuveliger waren, maar wel een stuk afsneed. Toch ging dat niet veel later mis, toen in op een flutkanaal stuitte. Beter het Rench-Flutkanal zonder brug. Eigenlijk had ik terug moeten fietsen, maar ik koos er voor om over de slechte verharding langs het kanaal te fietsen richting B3, waar ik in de verte wel een brug zag. Niet goed voor de banden, maar wel goed om weer op het juiste pad te komen.

Nov-25: Dag-12 Freiburg en verder?

Het had de hele nacht (voor zo ver ik dat kon nagaan) geregend en de volgende morgen, zondag 13 september, regende het nog altijd. Alleen lang niet meer zo hard als de voorgaande avond. IK was wel blij dat ik Bad Krozingen had uitgekozen dat een station heeft aan de lijn Freiburg-Basel. Als het zo bleef zou ik de trein pakken. Probleem was alleen een beetje waarheen? Rondom regende het vrijwel overal. Erg veel in het Zwarte Woud en de Vogezen, maar ook in Beieren, Oostenrijk, het midden en noorden van Duitsland en in grote delen van Frankrijk. Eigenlijk was het gebied (het oog van een behoorlijk uitgewaaid systeem) waar ik nu zat nog het minst beroerd. Toch had ik achteraf bezien op dit moment het beste een trein naar noord-Italië kunnen pakken, maar dat schoot me op dat moment niet te binnen.

Eerst heb ik een prima ontbijt genoten in een flinke ontbijtzaal. Die zat vol met een buslading bejaarden. Dat bleek toen de wat jongere chauffeur heel laat binnen kwam en ook nog snel een ontbijt wegwerkte. Van alle kanten werd deze man vriendelijk aangesproken, want zonder hem geen busreis. Toch had ik niet zoveel last van de meute. Er stond geen file voor het ontbijtbuffet. Nadat ik ‘alles’ had ingepakt en de fiets uit het schuurtje haalde bleek het vrijwel droog te zijn. Zo droog dat ik niet naar het station fietste, maar eerst even naar Freiburg dat een veel grote station heeft en maar op 20km afstand ligt.

Nov-24: Dag-11 Naar Duitsland

Zaterdagochtend 12 september begon wederom met prachtig weer en genoot ik mijn ontbijt op een caféterras in Belfort. Vervolgens zocht ik het Rhône-Rhine-kanaal op, dat ik toevallig op de dag af 2 jaar terug in de tegenrichting (dus Rhine-Rhône) fietste. Daarvoor moest ik een kilometer of 15 naar het zuiden als ik de fietsbordjes had aangehouden. Of in mijn geval 15km naar het zuid-oosten om zo een deel van dat kanaal over te slaan. Om die reden wel een stevige heuvel, maar ook een schitterende en zeer rustige weg.

Langs dat kanaal wilde ik richting Duitsland fietsen, zo ver was dat niet. Eigenlijk stuurde ik de laatste dagen al een beetje op Duitsland aan naar de gunstiger geprijsde hotels en beter te volgen bevolking. Frans gaat prima, maar Duits is toch een stuk eenvoudiger en 8 dagen franstalig vond ik inmiddels mooi zat.

Dec-27: De Grote Verplaatsing

Het mag duidelijk zijn dat ik dinsdagochtend 11 september ergens anders naartoe wilde. De vorige dag was me veel te nat en daarbij had ik de paar dingen in Duitsland bekeken die ik wilde bekijken. Het weer zou nog lang belabberd blijven. De voorspellingen waren slecht. Probleem was echter dat dat net zo goed gold voor Oostenrijk en de noordelijke helft van Frankrijk. Toch liet ik Oostenrijk afvallen. Het herfstachtige weer trok langzaam naar het oosten en daar ligt niet voor niets Oostenrijk.

Mijn idee was dus om maar een flink stuk tegen de wind in te treinen, ofwel naar Frankrijk te gaan. Ook daar was ik een langere tijd niet geweest. Donauwörth heeft regelmatige treinverbindingen naar alle 4 de windrichtingen. Probleempje was wel dat Donauwörth nog net in Beieren ligt en ik beter af zou zijn met een dagkaart voor Baden-Württemberg. Misschien moest ik eerst maar een enkeltje kopen naar de volgende stad in BW en daar een dagkaart scoren voor dat Bundesland.

Jul-15: Fietsvakantie 2005

Ik ben nog altijd bezig met het terugplaatsen van oude berichten. Een daarvan is m’n fietsvakantie van 2005. Het beeldverslag had ik in 2005 voor mijn website gemaakt en kreeg ik binnen Webminlog niet goed aan de gang. Daar had ik het uiteindelijk opgelost door een eigen html-pagina op te laden. Bij WordPress gaat eigen html niet werken en kan je ook geen html-pagina opladen.

Bleven er 2 opties over; een compleet andere aanpak of kijken of ik met blogspot nog wat kon bereiken. Die compleet andere aanpak stond me erg tegen, omdat ik het juist zo leuk vind om mijn zelfbedachte fotoviewer op het internet te houden. Bij blogspot kan je net zo min een html-bestand opladen, maar het lukte me daar wel om de html (inclusief javascript) in een blogbericht te plakken. Veel werk was dat niet, en hier staat het resultaat:

Fietsvakantie 2005

Apr-12: Schaffhausen

De nacht van 23 op 24 september had ik weer duidelijk slechter geslapen, omdat ik meer last had van m’n bronchitis. Nu hoefde ik me geen illusies te maken, door dit dorpje reed geen trein. Die keuze was er dus niet. Het weer was er duidelijk wel naar. Het miezerde en regende om beurten. Vies herfstweer dus weer.

Ik stapte op de fiets richting Büsingen, een enclave van Duitsland in Zwitserland. Gewoon leuk om eens te bekijken, omdat ik niet zeker wist of ik hier in 1982 door gefietst was. De kans was overigens erg groot van wel. Om er te komen moest ik na een paar kilometer Duitsland uit en Zwitersland in. Dat stukje Zwitserland was ook maar een kilometer of 4 en vervolgens zat ik in het Duitse Büsingen. Kortom een redelijk rechte weg met 2 grensovergangen, waarbij ik maar bij 1 een iets van een grenspost zag.

Büsingen stelt dus niets voor, maar ze hebben wel een eigen kenteken BÜS. Ze vallen echter gewoon binnen het kreis (regio) van Konstanz. De regen was daar vrijwel over, het bleef alleen zwaarbewolkt en niet eens zo koud. Een graad of 14 zal het geweest zijn.

Apr-06: Langs de Bodensee

Van de kwaliteit van het Zwitserse ontbijt kan ik me weinig meer herinneren, waarschijnlijk was het niet anders dan in Duitsland. Wel weet ik dat het het buffet-systeem was. Ik vind dat prettig als het niet te druk is door bijvoorbeeld een kudde groepsreizigers. Daar was hier zeker geen sprake van. Het enige wat me bij gebleven is was de Filipijnse ontbijtaanvulster. Zij stond de hele tijd aan de zijkant slaafs te wachten totdat er weer iets aangevuld mocht worden. Een soort stewardessen-houding, waarbij ze ook nog eens gekleed was met typisch stewardessen-jasje en -sjaaltje. Ik kreeg daar een beetje de kriebels van omdat het me te koloniaal-onderdanig over kwam.

Het weer viel de 23e september enorm mee. Het was droog en niet zo koud. Ik had al gemeld dat ik voor de verandering beter geslapen had en bedacht deze dag eerst maar eens een echte stad te bezoeken. Dat moest Sankt Gallen worden, dat op een kilometer of 15 lag, iets landinwaarts. Het kon niet anders of die stad lag aan een rivier die in de Bodensee zou uitmonden en langs die rivier zou er wel eenvoudig te komen zijn. Maar door wat grote wegen en fietsroutes waar mountainbikers bij afstappen, liet ik me verleiden door een veel rustigere secundaire weg. Aan de busbordjes zag ik dat die ook naar St.Gallen ging.