Okt-18: Het ligt niet aan mij …

… vermoed ik. Coronamatig had ik al een levensstijl, die ik vrijwel niet hoefde aan te passen. Een alleengaand huishouden, waar ik weinig visite ontvang. Vind ik prettig, hoef ik ook niets in huis te halen dat ik naderhand zelf op moet eten. Ik ga liever bij anderen op visite, maar ook dat is voor nederlandse begrippen minimaal.

Vanaf februari heb je het dan over een ‘blokjesverjaardag’. Toen (midden in de zomer kende ik die term nog niet. Punt is dat me netjes gevraagd werd hoe laat ik langs wilde komen, om op die manier een volle huiskamer tegen te gaan. Vond dat wel netjes. Normaal ga ik naar wat andere verjaardagen, maar die vervielen door verhuizingen of dat de jarigen het liever niet hadden. Ik zit daar totaal niet mee en bel ze even.

Advertentie

Aug-17: Schuylenburg

De afgelopen dagen is mijn neus behoorlijk op de feiten gedrukt waar het Nederlandsch Indië betreft. En daarbij moet ik zeggen dat ik de indruk heb dat bij beide uitzendingen de makers meer dan hun best hebben gedaan om onze aanwezigheid in Indonesië en het eind daarvan zo objectief mogelijk te vertellen.

Tot een paar dagen terug heb ik er weinig van meegekregen. Ik heb geen directe familie of ouders van vrienden of kennissen die een band hebben met dat land, behalve dat ik eens per 4 weken een maaltijd haal bij de beste Indonees van Alkmaar. Een soort familiebedrijfje met zeer vriendelijke mensen en ontzettend lekker eten. De concullega’s (er zijn hier nog 6 van dit soort zaakjes) leggen het behoorlijk tegen ze af.

Mei-03: Integrasi

Ik ben niet zo’n Koninginnedagvierder en bedacht nog net optijd dat de Indonees op die dag wel eens gesloten kon zijn. Dus de avond ervoor maar even op een bak bami rames uit. Nog geen 300 meter van m’n huis stond ik al vast op de Kennemerbrug. En dan te bedenken dat de Indonees zo dichtbij is dat ik immer lopend ga. Het bleek dat op de vooravond al gevrijmarkt mocht worden. Dat wist de vriendelijke bakkenvulster uit Bali me later achter haar bali te vertellen. Geeft maar weer aan dat ik geen huis-aan-huis-blaadjes tot mij neem.