Mei-26: Liever IJsland

of Litouwen of Malta of Israel. De huidige ‘winnaar’ van het Eurovisie SongFestival vind ik niet slecht, maar het blijft bij mij niet bepaald hangen. Zo heeft ook eens ene Lordi gewonnen, maar ik zou het nu niet meer herkennen als ik dat liedje zou horen. Wordt het ooit nog wel eens ergens op de radio gedraaid? Waarschijnlijk vergaat dat het Italiaanse Maneschijn hetzelfde.

Overigens wel grappig dat ze een Deens/Noors woord gebruiken voor een Italiaanstalige band. En dan te bedenken dat ze van Noorwegen maar 5 punten kregen en van Denemarken niet 1. Het Friese smaldeel in de jury gaf het Azerbadjaans Mata Hari 2 punten voor de moeite. De Duitsers dachten met een Mondriaantenuutje ook wat punten van NL krijgen, maar dat lukte niet erg. De Griekse Utrechtse kreeg overigens ook geen stemmen van NL, terwijl dat liedje prima te pruimen was.

Advertentie

Aug-12: Voor het Alfa-mannetje?

Laatst trof ik dit opgeblazen modelletje in Overstad:

Duidelijk een Alfa Romeo aangezien het kenteken voor niet in het midden zit.

Apr-16: NH3 PM2,5 NOx SOx

[Er is een vervolg op het onderstaande verhaal. Wat hieronder staat zal zeker invloed hebben, maar inmiddels zie ik zingen en schreeuwen als een nog duidelijkere overeenkomst en verspreidingsoorzaak. Zie hier.]

---

Een handjevol troep dat de lucht ongezond maakt. In m’n bijdrage van 28 maart liet ik een kaart zien van de Q-Koorts, die nog altijd erg overeenkomt met de huidige kaart van Corona-slachtoffers. Ik schreef toen al dat het puur toeval kan zijn, aangezien Q-koorts in Italië niet specifiek in het Po-dal heeft huisgehouden. Kan simpelweg zo zijn dat daar vrijwel geen geiten te vinden zijn.

Mrt-16: ‘2 Italiaanse Dorpen’

Keek net naar Nieuwsuur:

Bij het bovenstaande plaatje zegt mevrouw 2beeke: ‘We hebben hier nog een staatje van 2 Italiaanse dorpen’. Nou ken ik Lodi en Bergamo. In Bergamo wonen 120.000 mensen, dus net zoveel als in Zwolle. Zwolle noemen we niet zo snel een dorp. Daarbij is Bergamo wat ouder; 200 voor Christus werd het gesticht.

Fietsvakantie 1996 deel 3

Een kleine waarschuwing vooraf: Het derde en laatste deel door Italië begon goed, maar eindigde duidelijk minder.

Na Venetië en Athene bedacht ik nog een stuk door te fietsen naar Pompeii. Leek me een mooi Unesco-setje. Bij Brindisi was ik weer op Italiaanse bodem. Vandaar fietste ik in een vrijwel rechte lijn naar Taranto en via Potenza en Salerno naar Pompeii. Op de kaart had ik bedacht dat dat de simpelste route was met het minste hoogteverschil, en dat klopte. Uiteindelijk kwam ik niet hoger dan 800 meter boven de zeeniveau.

Achterafgezien had ik ook nog de Trulli bekeken, maar destijds wist ik niet van het bestaan van deze grappige huisjes. Taranto kende ik wel als marinehaven en dat er een staalfabriek met hoogovens (ijzerproductie) staat. Ons bedrijf heeft er verschillende hoogoven-projecten gehad. En die waren compleet buiten mij om. Op onze afdeling bedachten we zaken voor de staalproductie en dat hadden ze al via een concurrent aangeschaft.

Fietsvakantie 1996 deel 1

Onlangs heb ik m’n lijstje met fietsvakanties een beetje aangevuld, om zo een indruk te geven waar ik zoal heb gefietst. Van die vakanties heb ik ansichten met achterop de route en een weerpictogrammetje. Per dag zond ik zo’n ansicht naar huis en later stopte ik die in een fotoalbum. Door een reisverslag van Sjanne rond Verona, de reacties van Ferrara en een RailAway-uitzending moest ik een paar keer aan die fietsvakantie van 1996 terugdenken. De meeste fietskilometers gingen door Italië, dus zou je denken dat nu verreden Giro ook bijdraagt. Maar dat is niet zo. De Giro zoekt vooral plekken op waar ik niet snel zal fietsen. Denk op grote wegen en akelig steile hellingen.

Echte verslagen maakte ik tot 2000 nooit. Had toen nog geen website of ook maar een dagboek. Dus alles wat ik nu opschrijf komt uit m’n hersenpan. De foto’s en de route helpen daar natuurlijk bij. In dat album had ik ook een simpel kaartje toegevoegd en ook die heb ik met een aantal foto’s ingescanned. Al met al maakte deze vakantie veel indruk op me. Niet alleen omdat ik door zeer bezienswaardige plaatsen kwam, maar ook door wat minder fraaie voorvallen aan het eind.

Feb-03: Secondary Facts

Aug-08: Uit de oude Kijkdoos

Via een logje van Jojootje werd ik er aan herinnerd dat ik ooit een afwijkende kijkhobby had. Rond 1972 kreeg ik een oude TV die niemand meer wilde hebben. Hij deed het alleen in grijstinten en door het ontbreken van een goede antenne op het dak (daar was geen ruimte voor, want naast die van m’n ouders stond er al een van een oudere broer) was ik overgeleverd aan de VHF. Dat waren de eerste TV-kanalen waar Nederland 1 via Lopik, Smilde en Roermond te vinden waren.

Ergens bij de aanvang van de zomer had ik ontzettende last van storing. Het bleek dat buitenlandse zenders Lopik wegdrukten. Dus begon ik eens te kijken naast Lopik en vond daar een haarscherp beeld van een Spaanse zender; TVE. Zo goed had ik Nederland 1 nog nooit op dat ding gezien en de Spaanstalige Woody Woodpecker was uitstekend te volgen. Later heb ik veel gezien uit Italië, Jugoslavije (Ljubljana RTV), Roemenië, San Marino, Bulgarije, Tsjechoslowakije, Sovjet-Unie, Estland (Eesti-TV) en Zweden.