Dec-02: Dag-13 Baden

Maandagochtend 14 september begon met een lekker zonnetje, terwijl de weerberichten overwegend erg negatief waren. Na het ontbijt ging ik dan ook niet naar het station, maar fietste ik verder richting noord. Lekker voor de wind volgde ik zo op gepaste afstand de hoofdspoorlijn door het Rijndal. Onderweg zou ik zo nog altijd in de trein kunnen stappen. Net als de voorgaande dag zag ik wel dichte en donkere bewolking boven de toppen van de Vogezen en het Zwarte Woud, maar daar had ik vooralsnog geen last van. Het zorgde er ook voor dat ik wel noordwaarts moest als ik het droog wilde houden.

Aanvankelijk fietste ik op een redelijk fietspad langs de B3, waarvan de drukte me erg meeviel. Na Appenweier werden de fietsers over een alternatieve route richting Achern en Baden-Baden gestuurd. Mooie rustige landweggetjes die wat heuveliger waren, maar wel een stuk afsneed. Toch ging dat niet veel later mis, toen in op een flutkanaal stuitte. Beter het Rench-Flutkanal zonder brug. Eigenlijk had ik terug moeten fietsen, maar ik koos er voor om over de slechte verharding langs het kanaal te fietsen richting B3, waar ik in de verte wel een brug zag. Niet goed voor de banden, maar wel goed om weer op het juiste pad te komen.

Advertentie

Nov-24: Dag-11 Naar Duitsland

Zaterdagochtend 12 september begon wederom met prachtig weer en genoot ik mijn ontbijt op een caféterras in Belfort. Vervolgens zocht ik het Rhône-Rhine-kanaal op, dat ik toevallig op de dag af 2 jaar terug in de tegenrichting (dus Rhine-Rhône) fietste. Daarvoor moest ik een kilometer of 15 naar het zuiden als ik de fietsbordjes had aangehouden. Of in mijn geval 15km naar het zuid-oosten om zo een deel van dat kanaal over te slaan. Om die reden wel een stevige heuvel, maar ook een schitterende en zeer rustige weg.

Langs dat kanaal wilde ik richting Duitsland fietsen, zo ver was dat niet. Eigenlijk stuurde ik de laatste dagen al een beetje op Duitsland aan naar de gunstiger geprijsde hotels en beter te volgen bevolking. Frans gaat prima, maar Duits is toch een stuk eenvoudiger en 8 dagen franstalig vond ik inmiddels mooi zat.

Nov-19: Dag-10 Oostwaarts

In Vesoul heb ik de volgende morgen een broodje in zo’n broodjeszaak zonder stoelen gehaald en vervolgens opgegeten in een mooi café waarvan ik de indruk had dat die brodeloos was. Dat had ik mis, ik zag er anderen met succes een vergelijkbaar broodje bestellen. Maar goed dat ik wat achteraf zat, achter een brede pilaar, met m’n broodje in zo’n stokbroodzak. Kortom minder opvallend gegeten omdat ik niet weet hoe vooral de bediening (die daar zowaar ook rondliep) er op zou reageren. Ik zat binnen omdat het terras al vol zat met schijnbaar 1 grote familie. Dus kinderen, oma’s en mogelijk een buurman of -vrouw. Iedere Fransman geeft een bekende man ‘s-ochtends een hand en een vrouw een zoen. Daar kijk ik niet van op. Maar als jonge mannen een opa zoenen, dan is er toch eerder een familieband. Het schoof af en aan en ik had van binnen een mooi uitzicht op deze terrastoelendans.

Net na het geld pinnen zag ik een postbode met e-bike, dus eigenlijk een e-post. Franse postbodes, maar ook prullebaklegers in o.m. Lille gebruiken steeds meer een elektrisch ondersteunde fiets. Gewone fietsers kwam ik deze dag vrijwel niet tegen en ook geen racefietsers of (op deze postbode na) e-fietsers. Ik ging vanaf hier noordwaarts richting Vogezen. Niet dat ik stoer wilden doen door daar dwars overheen te fietsen, maar omdat Luxeuil-les-Bains er tegenaan ligt. Op een foldertje in het hotel had ik begrepen dat dit de meest bezienswaardige badplaats in dit gebied moest zijn.

Feb-16: Karlovy Vary

Zondagochtend 21 september had het herfstige weer weer plaats gemaakt voor zeer redelijk fietsweer met niet veel later wat zon. Het was wel een paar graden koeler geworden dan de voorgaande dagen, maar zo rond de 19 graden vind ik prima. Het penzion had een soort Engels ontbijt met naast brood ook roerei met ham. Keuze was er niet, ik kreeg het voor mijn neus geschoven. Een Duitse man naast mij kreeg dezelfde contraptie en was daar erg tevreden mee. Hij kwam hier vaker voor een nachtje als ie van München naar Berlijn reed. Hemelsbreed logisch, maar qua wegenstructuur zeker niet. Ik hoorde hem niet klagen over het bed, naar mijn mening was daar reden genoeg voor. De kamer zelf was redelijk, maar het matras en de plankenbodem hadden 10 jaar eerder vervangen mogen worden.

Ik stapte dus weer op en Karlovy Vary moest nu zeker te halen zijn, dat was nog maar zo’n 30 kilometer. Probleem was nog wel even om dit gehucht uit te komen. De fietsroute zag ik niet zitten. Ik had geen zin in baggeren door de blubber. Dus zocht ik de grote weg weer op. Luzny had daar er geen aansluiting op, de weg ging er via een hoog viaduct over. Uiteindelijk vond ik een soort landweggetje van een boer tegen een heuvel op, waar het viaduct op aanlandde. Het was meer een graspad door een groot grasveld. Het lukte me daar de fiets omhoog te duwen en een kwartiertje later tilde ik eerst m’n fietstas over de vangrail en daarna m’n fiets. Kortom een nieuwe aansluiting voor Luzny.

Feb-16: Richting Rouen

Maandag 23 september ben ik eerst een kleine kilometer teruggefietst naar het centrum van Fougères. De broodjeszaak die gistermiddag nog open was, was nu gesloten. Na een klein rondje zoeken belandde ik uiteindelijk tegenover die broodjeszaak waar wederom een PMU-gokcafé wel mijn ontbijt op het menu had.

Vervolgens even de bordjes gevolgd naar ‘Gare’, wat in deze plaats niet meer was dan een busstation. Waarschijnlijk hebben ze ooit een treinstation gehad, maar alle sporen daarvan waren gewist. Overigens niet erg. Het was nog steeds heerlijk fietsweer en ik ging vol goede moed richting noord-oost, dus richting huis of beter Rouen via Lisieux. Van beide plaatsen wist ik dat de trein uit Rennes daar 1x daags stopt en misschien reden daar wel meer treinen.

Het was tussen alle grote wegen even zoeken naar de N806. Die zat verstopt, maar vond ik uiteindelijk wel. Het was een redelijk rustige weg die vooral erg oostwaarts ging via Gorron en Ambrières-les-Valées. Ooit ben ik daar van noord naar zuid doorheen gefietst langs de Mayenne. Nu ging dat haaks daarop en dus een flinke afzink dit rivierdal in en later weer even klimmen om er uit te komen.

Dec-22: Altmühl

In Neustadt/Aisch was het de volgende ochtend (maandag 9 september 2013) droog. Nu ik terugkijk ben ik wel in het centrum geweest om daar te eten, maar heb ik helaas niet in het oudere gedeelte ten noorden van het centrum gekeken. In plaats daarvan ging ik meteen richting zuid, op naar mijn derde reisdoel.

Het weer was redelijk en een stuk beter dan verwacht. 21 graden vind ik een lekkere fietstemperatuur en het was droog en en zonnig, terwijl er toch flink regen werd voorspeld. Ik vond meteen een mooie weg die pal zuid ging en daarmee recht op mijn doel af. De heuvelachtigheid stelde niets voor, maar vlak was het nu ook weer niet. In Markt Erlbach is goed op de foto te zien dat ik over het weer geen klagen had. Via Neuhof en Rügland kwam ik in Ansbach.

Dat is een grotere plaats met een flink wijnglas op hun marktplein. Na wat rondslenteren ben ik er aan de koffie gegaan. Daarbij had ik mijn fiets zo geparkeerd dat niemand er last van zou hebben. (Doe ik doorgaans.) Een moeder met 2 kinderen, die wat brood kwam halen deed het geheel anders. Hun 3 ‘geparkeerde’ fietsen blokkeerden volledig de ingang van de zaak. Onnadenkendheid is dus niet alleen een Nederlands probleem. Vaak verplaats ik dergelijke rommel, maar omdat er 1 kind van een jaar of 10 bij de fietsen bleef liet ik dat maar uit mijn hoofd.

Dec-15: Wetteraukreis

Op vrijdag 6 september vertrok ik uit Giessen op de fiets ruwweg richting Oostenrijk, ofwel zuid-oost. Ik had de trein kunnen nemen, om 250 km over te slaan naar het volgende tussendoel. Giessen heeft immers een station aan een hoofdlijn. Maar ik vond het zonde van het mooie weer en stapte dus op de fiets.

Het was even zoeken, maar na een stukkie zuid en een stukkie oost was ik in een fraai landelijk gebied gekomen met mooie rustige wegen. Via Linden en Grüningen kwam ik zo in Gambach. Ik had het vermoeden daar rechtdoor te kunnen, maar dat gaf ik na een paar pogingen op. Rechtdoor bleek bij een bedrijf of bij een vuilnisstort te eindigen. Bij Gambach terug gekomen had bleven daar nog maar 2 keuzes, naar west met een beetje zuid of naar oost met een beetje noord.

Het werd de west-variant en zo belandde ik niet veel verder in Butzbach, een aardig stadje met vakwerkhuizen in het oude centrum. Ik heb er nog wel even rondgefietst voor wat foto’s, maar schijnbaar is dat niets geworden. Op m’n geheugenkaartje trof ik geen enkel Butzbacherkiekje. Wel een foto van het volgende stadje; Bad Nauheim. Een paar oude authentieke kuurgebouwen trokken m’n aandacht.

Mrt-02: Westfalen

De eerste fietsdag viel me niet tegen. Het buitje waar dag 2, 13 september 2012, mee begon was hoofdzakelijk tijdens het ontbijt. Dus nam ik de tijd met eten en pakte alles goed waterdicht in. Toen ik uiteindelijk buiten stond viel het met de regen enorm mee. Het miezerde een beetje. Naar een stadje fietsen met station moest te doen zijn. Coesfeld leek me maar een uurtje fietsen.

Allereerst stuitte ik in Stadtlohn nog even op een typisch Duits tafreel, een woonerf met sigarettenautomaat. Iets dat je je in Nederland al een paar decennia niet meer kan voorstellen. Met een paar trappen was ik in Gescher. Dat stadje zag er gezelliger uit dan Stadtlohn, maar het was er nog te somber voor een foto. Een kilometer of 5 verder, dichtbij Hochmoor trof ik nog zo’n oude transformatortoren, aangesloten op op de bovenleidingen. Volgens mij was ie nog gewoon in gebruik.