Nov-11: 1140 Lauenburg

Dinsdag 23 September maakte me zeer duideijk waarom ik toch liever alleen fiets. Dat begon bij het ontbijt waar ook een groepje van 3 Duitse fietsers (z)at. Aardige 50’ers in fietskleding, wat deed vermoeden dat het doorfietsers waren. Na een kwartiertje begon de ellende. Stuk voor stuk mobielden de heren hun vrouwen of vaste verkering om te vertellen dat het rotweer was en meer van dat soort gemeutel. En als de een belde, dan ging een ander even weg om iets van boven te halen. En daar zaten die andere 2 dan later weer op te wachten.

Deze mis(s)communicatie en misloperij hielden ze een kwartiertje vol en je zag de onderlinge irritatie. Ze stapten ondanks het rotweer op. Ze wilden niet voor elkaar toegeven dat ze het maar nix vonden. Zelf ontbeet ik zeer uitgebreid en apetraag. Ik had alle tijd. Niemand wachtte op mij en ik wachtte op niemand. Met dit plensweer had ik geen zin.