Nov-02: Dag-3 Kortrijk en Lille

Op vrijdag 4 september fietste ik eerst naar het centrum van Oudenaarde om daar een bakker met ontbijt te vinden. De B&B was eigenlijk alleen een B. Aangezien ik laat kwam hadden ze voor mij niet op ontbijt gerekend. Niet erg, want zoiets moet in een centrumplaats als Oudenaarde wel te vinden zijn. En dat was ook zo. Een nette zaak met een serie aan belegde broodjes en koffie. Ik kon er redelijk zitten aan 1 van de 4 kleine tafeltjes.

Een tafeltje verder zat een man waar ik 3x in paste. Naast zijn tafeltje stond in het gangpad langs de toonbank z’n overmaatse rollator behoorlijk in de weg. Hij zat er al langer en was klaar met eten. Iemand van achter de toonbank kwam naar hem toe en rekende af. Daarna duurde het een minuut of 5 eer hij met de rollator buiten was. Oud was ie niet, maar wel uiterst stram. Hij deed ook een minuut of 5 over de zebrapassage en ging in het parkje zitten. Toen ik mijn stokbroodje met kaas, ham en tomaat etcetera, met de grote koffie had weggespoeld kwam hij weer naar binnen schuifelen en bestelde opnieuw iets. Nu begreep ik waarom het verkeer hier gisteren zo muurvast stond. Dat was niet vanwege de kermis, maar vanwege deze man die hier elk kwartier akelig langzaam oversteekt.

Advertentie

Feb-21: Zwerffietsslot

Op woensdag 25 september had ik in de kantine van de Ibis-budget kunnen eten. Door de bugetterigheid leek het meer op een kantine dan op een ontbijtzaaltje en de kans is groot dat ik er een beter ontbijt tref dan in de Franse doorsnee hotels. Toch koos ik er voor om even terug te fietsen naar het centrum en daar om te zien naar een broodjeszaak of een sandwich-verkopende paardengokkroeg. Ik weet wel dat de ochtend met fraaie ochtendnevel begon, maar van een ontbijt kan ik me in Honfleur niets meer herinneren.

Ik had me voorgenomen naar Le Havre te fietsen en onderweg zou ik vast nog wel iets eetbaars vinden. Tot de fraaie brug Le Pont de Normandie zag ik niets en over de brug evenmin. Na deze brug die op 60 meter over de Seine gaat zag ik nog een vergelijkbare brug opdoemen. Daar mocht ik niet over, die was verboden voor fietsers. De Pont de Normandie had ik voor de helft voor mezelf. Ik was er al eens over gefietst en weet dat er een fietspad is. Maar dat was afgesloten net als de 2 rijbanen aan ‘mijn’ oostkant. Of het de bedoeling was dat ik weer terug ging onder de brug door en het fietspad aan de andere kant moest nemen weet ik niet. Wel was me duidelijk dat de afzetting niets voorstelde. Middenop zag ik in de verte 1 bedrijfsautootje, met iemand die een TL-buis wisselde. Ik fietste dus over de rechter autobaan en ging in een fraaie bocht om de afzetters. Die gaven geen kik en ze gaven me vast gelijk dat ik het zo deed. Niet vreemd, want daarna waren mijn 2 rijbanen net zo leeg als daarvoor.