Feb-27: Fietsvakantie Slot

Inmiddels was het woensdag 23 september en had ik bedacht dat ik een stuk met de trein moest overslaan. Waar ik nu was, in Marktredwitz te noord-oost Beieren, was het me te herfstachtig en te koud. Er was hier een station aan de bovenleidingloze spoorlijn Regensburg-Hof. Regensburg of Hof leken me echter geen goede opties, ik wilde naar het Rijndal waar het weer een stuk fietsvriendelijker was.

Kortom een kwartier na het ontbijt zat ik in een boemeltje en stapte ik 30km zuidelijker over of een ander Boemeltje naar Bayreuth. Met een Bayernkaartje opzak wilde ik naar de uiterst noordwestelijke hoek van Beieren en ook even onderweg in Bayreuth kijken. Ooit was ik daar door gefietst van Langedijk naar Praag, maar had toen het centrum niet bekeken. Nu leek me dat wel wat en maakte een ommetje station-centrum-station. Het was ook hier niet warm, maar wel droog. Na een flinke rondgang door het centrum heb ik een grote punt Schwarzwaldkirschtaart met koffie genuttigd in een grand gebakscafé.

Advertentie

Dec-17: Würzburg

Misschien was het sommige lezers al duidelijk, ik was onderweg naar Würzburg; na Weilburg het 2de reisdoel dat ik verzonnen als tussenstop naar Oostenrijk. Vanuit Karslstadt was dat nog maar 30km fietsen. Het was inmiddels zondag 8 september. De korste weg naar Würzburg langs de oostoever van de Main was afgesloten voor asfalteringswerkzaamheden. Toch nam ik die kant om wat olie te scoren voor mijn ketting. Hij piepte na de regenbui van gisteren.

Net buiten Karlstadt vond ik 2 grote tankstations en die hadden van alles behalve een klein flesje olie. Te gek voor woorden natuurlijk. Beide bedienden gaven aan dat fietsen langs deze kant absoluut niet ging lukken. Dus ging ik met licht piepende ketting terug en stak de Main over om mijn geluk op de westoever te beproeven. Dat ging uitstekend. Hier lag de mooi Mainradweg en dat ging als een speer. Wel regelmatig ander fietsers ingehaald, want die waren hier en op deze zondag voldoende. De dag begon fris, maar droog en dat bleef het ook op het laatste 10 km na.

Onderweg trof ik belijning met pijlen die fietsers waarschuwden om rechts te houden bij onoverzichtelijke bochten. Iets dat ik hier in de regio ook al eens gepromoot heb. Helaas geen foto van genomen. Ik kom er over een paar dagen op terug in een ander blogbericht. Zellingen was wel een aardig plaatsje aan deze kant. Bij Margretshöchheim stak de route middels een voetgangersbrug naar de oostoever over. Ik snapte dat destijds niet zo goed en vond dat ik er verstandiger aan had gedaan als ik nog 10 kilometer langer aan de westkant had gefietst.

Dec-16: Naar de Main

De volgende dag (zaterdag 7 september) begon grauw, maar droog. Op de luchtfoto’s van Google zie ik nu (3 maanden later) wat rails en een station, maar die heb ik destijds in Büdingen niet gezien. Het is ook maar de vraag of dat stationnetje nog in gebruik is. Ik heb de indruk van niet. In elk geval stapte ik op de fiets verder zuidoostwaarts en net buiten de bebouwing begon het een beetje te spetteren.

Daarna werd het weer droog, maar bleef de lucht behoorlijk dreigend. In Lieblos trof ik een 20-tal brandweervoertuigen. Die werden klaargezet voor een demonstratiedagje. Ik was er als eerste publiek een paar uur te vroeg voor. Niet veel verder kwam ik in Gelnhausen. Ook dat stadje zag er goed uit en de lucht was inmiddels zo dreigend dat ik mijn fiets onder een afdakje parkeerde en met de plu het stadje bezocht. Die plu had ik niet echt nodig.

Dec-25: 0620 Wern en Main

Deze vrijdagochtend, 11 september begon fris. Dat probleem was snel opgelost. Vanuit Karlstadt had ik (met eerdere fietstochten) al in 3 windrichtingen gefietst en nu was de 4de aan de beurt. Ik wilde er dus richting oost. De heuvels, die hier een enorme bocht in de Main geduwd hebben, waren op het oog niet zo hoog. De verkeersweg naar het oosten leek een drukke en ik zag de bewegwijzerde fietsroute dus wel zitten. Na 200 meter werd het padje al smaller en steiler, en zo zat ik zomaar op de top van het hoogste heuveltje. Tijdens deze energieverspillende inspanning kon m’n jas dus weer uit.

De fietsroute bracht me langs de Wern, een klein riviertje die ik een flinke tijd kon volgen. Niet met een fietspad, die hield op. Maar geen probleem, de ‘grote’ weg was na Thüngen behoorlijk uitgestorven. Niet zo vreemd, want opeens kon ik die grote weg ook niet meer gebruiken. Over de volle breedte lag vers dampend asfalt. De werkmannen stonden aan mijn kant uit te rusten. Dus daar even het nieuwe asfalt benutten zat er voor mij niet in.

Dec-23: 0503 Langs de Sinn

In Soest zat het weer dus niet mee. Misschien had ik de miezerbuiigheid af kunnen wachten, maar ik koos er toch voor om deze keer Hessen per trein over te slaan. Die spontaan ingegeven ‘opzet’ ging maar net goed. Soest mag dan wel een redelijk station hebben, maar het aantal treinen zuidwaarts was beperkt tot 1 per 2 uur. Daarbij was het station in ombouw. Zo zaten de kaartverkoper is een bouwkeet. Een van hen wist me te vertellen dat de volgende trein naar Fulda (leek me wel een handige bestemming) over een kwartier zou vertrekken.

Dat vond ik een strak plan, maar mijn fiets stond nog op 10 minuten lopen in de binnenstad. Die stadswalwandeling had ik dus zonder fiets gedaan en de wal eindigde vrijwel bij het station. En ja dan nog even mijn fiets zoeken en terugtrappen. Ging ik dat wel halen? Ik kocht dus nog maar geen kaartje in geval het feest niet doorging en ik een ander plan zou verzinnen. Maar het lukte net op tijd. 3 minuten voor de trein vertrok had ik mijn fiets bij het station en een kaartje in handen. Op een creatieve manier trok ik me niets van bouwsteigers en afzettingen aan en propte zodoende mijn fiets een halve minuut voor vertrek in de juiste trein.

Fietsvakantie 2003 deel 2

Na 2 uur treinen vauit Chaumont stapte ik met gratis vervoerde fiets uit in Belfort. Dit is de hoofdstad van het Territoire de Belfort, 1 van de weinige departementen waar ik nog niet gefietst had. Toen ik mijn fiets uit de trein haalde zag ik dat m’n achterband leeg stond. Het ventiel was gelanceerd. Dit had ik een jaar eerder ook al eens. Later bedacht ik dat de oorzaak in een verkeerde velg zit. Die is gemaakt voor normale ventielen en ik koop zelf liever de smallere Franse ventielen. In Belfort was het nog steeds slecht weer met zware onweersbuien. Tijdens het schuilen had ik een leuk gesprek in het Duits met een winkelende fietser. Deze inwoner was 50 jaar eerder in Oostenrijk opgegroeid. Rond 15 uur gaf ik de hoop op beter weer op. Nog geen kwartier later zat ik in een prima hotelletje. Een rustige kamer met alle voorzieningen voor 27 Euro. Dat was de schappelijkste prijs tot dan toe. Natuurlijk heb ik nog het indrukwekkende Belfort beklommen, dat inderdaad een Belle Fort is.

Vanaf Belfort was het, op een enkel buitje na, droog. Via een mooi fietspad langs het Canal Rhône-Rhin kwam ik in Mulhouse. Een Tour de France stad die me wat tegenviel. Het weer werd zelfs zo goed dat ik nog wat doortrapte en die dag in Neuf-Brisach uitkwam. Een paar jaar eerder was ik al eens door dit leuke vesting-stadje gefietst. Een dag later heb ik aan de Duitse kant van de Rhein gefietst en kwam ik via allerlei landweggetjes in Offenburg uit. Tegenwoordig zijn veel Anlieger Frei weggetjes voorzien van een extra bordje dat aangeeft dat fietsers niet met een doodlopende weg te maken hebben. Voor een zwerffietser is dat een zeer prettige ontwikkeling. In de avond was het prachtig zonnig, maar de volgende morgen zeker niet. Die begon met regen en leek daar ook mee te willen eindigen. Dus nog maar een treinkaartje gekocht, deze keer naar Karlsruhe. Ik had bedacht om daarna ook Speyer en Worms aan te doen.

In de trein was het zo druk met een Franse schoolklas, dat ik voor een tussenstopje in Baden-Baden koos. Die stad moest ik ook maar eens bekijken. Ik had altijd begrepen dat dit een dure stad was, maar toen ik in het centrum hotelkamers (met ontbijt) voor 25 Euro zag, dacht ik daar anders over. Verder was er veel bezienswaardig, dus hier te overnachten leek me wel een goed plan.

Ik hoorde dat er mooi weer aankwam en dat was nog waar ook. Vrijdag 23 mei werd het 25 graden, een groot verschil met de 13 graden daarvoor. Alle wolken waren vertrokken, en het leek me dan ook handig om richting Neckar te fietsen. Daarbij wilde ik het hoge deel van het Zwartewoud vermijden. Dat lukte maar deels, onderweg trof ik toch nog een helling van 17%. Met mijn tandwielen was dat dus een stukje lopen. Bij Pforzheim vond ik een prachtige fietsroute langs de Enz.

Via allerlei leuke stadjes kwam ik in Besigheim uit, de plek waar de Enz in de Neckar uitmondt. Een heel aardig stadje waar ik in een boeren Gasthof overnachtte. Langs de Neckar was ook een fietsroute aangebracht. Niet zo mooi als langs de Enz, maar zeker handig om het autoverkeer te ontlopen. Het was die dag nog warmer en zonniger. Heilbronn viel me bij de hitte wat tegen. Na de middag was het in Bad Wimpfen nog heter, maar dat deed niets af aan het pittoreske ervan.

Bij Mosbach verliet ik de Neckar en kwam ik uiteindelijk in Waldürn. Dit kleine plaatsje tegen het Odenwald had veel hotels en ik vond al snel een goed onderdak. Later bleek dat het hier om een soort pelgrimsoord gaat. Net als een dag eerder kon ik er ‘s-avonds heerlijk buiten eten. Het keurige pension koste al weinig (19 Euro), maar voor (veel te veel) voedsel en 1 liter bier wilden ze ook niet meer dan 9 Euro in rekening brengen. Een week eerder betaalde ik in Frankrijk voor beide nog het dubbele.

Inmiddels was ik bij de Main gekomen. Het verbaasde me niets dat hier ook al van die mooie fietspaden langs lagen. Al die paden worden ook goed gebruikt. Nog even en er wordt door een Duitser net zoveel gefietst als door een Nederlander. De Belgen en Fransen blijven wat dat betreft ver op hen achter. Van Miltenberg (waar net zo’n basiliek staat als in Waldürn) via Wertheim kwam ik bij Lohr. Daar was het me nog wat te vroeg en ik besloot met een miezerig beekje naar het noorden te fietsen. In Frammersbach vond ik een prima hotel, met prima Chinees en prima Frammersbacher bier. Voor de rest had dit dorp weinig te bieden.

Verslag deel 1 | Foto’s deel 2 | Verslag deel 3 met Routekaart