Dec-12: NSU Alkmaar

Ergens in Augustus zag ik een fraaie NSU Prinz 4L bij het voormalige Elisabeth Ziekenhuis in Alkmaar. Later bedacht ik dat ik al eens eerder een dergelijk NSU’tje op de foto te hebben gezet die voor het huidige ziekenhuis stond. Na wat zoeken vond ik die en het bleek toch een andere te zijn, een 3 jaar jongere Prinz 1000 TT.

Voor mij dus vrijwel hetzelfde model en allebei fel rood. Kortom aanvankelijk zag ik dus niet het verschil. De Prinz is van 1969 en daarmee 48 jaar oud. De Prinz 1000 TT is uit 1972 en daarmee 45 jaar. Beide heb ik op een fotopagina gezet.

Advertentie

Mrt-16: Naar de Neckar

Maandag 17 september fietste ik eerst maar eens naar het Koblenzer Hoofdstation. Nog geen 10 minuten later had ik een flitsende verbinding met een setje Regional-Expressen naar Heidelberg. Volgens de man achter loket moest ik sneller zijn, als ik een stuk met de veel snellere ICE ging. Nou mooi niet. Het duurde eerst bijna 2 uur voordat er 1 kwam die in Koblenz en Mannheim stopte. En in Mannheim zou ik dan net het boemeltje naar Heildelberg missen en op deze manier dus niet.

Het scheelde me flink wat geld en reseveringsgezeur voor mijn fiets en in de zogenaamde RE barst het van de ruimte voor fietsen. Het eerste stukje ging naar Bingen-Stadt. Dus door Bingen-HBf heen, omdat in Bingen-Stadt een treintje via Alzey naar Mannheim gaat. Die snijdt een stuk Rijndal af en ik wist van dat ik daar door een prachtig wijngebied zou gaan. Eerder had ik wel eens in de buurt van dit lijntje gefietst en toen vroeg ik me af of daar treinen op reden. Ja dus, en de overstap van 5 minuten is voor Duitse begrippen uitstekend.

In Mannheim was het ook maar een paar minuten overstappen. En zo kwam ik erg vlot in Heidelberg (Baden-Württemberg).

Nov-22: 0343 Heidelberg-Bruchsal

We (ik dus) schrijve inmiddels zondag 12 september. Deze dag werd het met een graad of 27 nog een paar graden warmer dan de dag ervoor. En ook nu weinig wind uit het zuidwesten met redelijk veel zonneschijn. De dag begon in het mooie eethok. Het zag er sjieker uit dan het werkelijk was. Een soort standaard ontbijtbuffet en wel zeer jong personeel. Ondanks dat het een behoorlijke touristische plek was, was ik de enige niet-Duitser in het ontbijtzaaltje. Eigenlijk was het een plek waar Simon Carmiggelt een bundel had kunnen vullen met menselijke eigenaardigheden.

Dat deed en doe ik niet. Het was prima fietsweer en ik stak eerst maar eens de Neckar over om via de zuidoever richting Heidelberg te fietsen. Eigenlijk wilde ik ook nog een andere plaats 40km stroomopwaarts bekijken, maar je kan nu eenmaal niet tegelijk links- en rechtsafslaan. Heidelberg was in elk geval het plan, al toen ik van huis vertrok. Ook die plaats had ik alleen in mijn jeugdherbrgtijd ‘aangedaan’. Dwz ik heb er in een jeugdherberg geslapen en verder weet ik me er niets meer van te herinneren. Langs de Neckar is een mooie fietsroute die flink met de rivier meeslingerd. Onderweg een paar keer van oever gewisseld, o.a. op een klein pontje.

Fietsvakantie 2003 deel 2

Na 2 uur treinen vauit Chaumont stapte ik met gratis vervoerde fiets uit in Belfort. Dit is de hoofdstad van het Territoire de Belfort, 1 van de weinige departementen waar ik nog niet gefietst had. Toen ik mijn fiets uit de trein haalde zag ik dat m’n achterband leeg stond. Het ventiel was gelanceerd. Dit had ik een jaar eerder ook al eens. Later bedacht ik dat de oorzaak in een verkeerde velg zit. Die is gemaakt voor normale ventielen en ik koop zelf liever de smallere Franse ventielen. In Belfort was het nog steeds slecht weer met zware onweersbuien. Tijdens het schuilen had ik een leuk gesprek in het Duits met een winkelende fietser. Deze inwoner was 50 jaar eerder in Oostenrijk opgegroeid. Rond 15 uur gaf ik de hoop op beter weer op. Nog geen kwartier later zat ik in een prima hotelletje. Een rustige kamer met alle voorzieningen voor 27 Euro. Dat was de schappelijkste prijs tot dan toe. Natuurlijk heb ik nog het indrukwekkende Belfort beklommen, dat inderdaad een Belle Fort is.

Vanaf Belfort was het, op een enkel buitje na, droog. Via een mooi fietspad langs het Canal Rhône-Rhin kwam ik in Mulhouse. Een Tour de France stad die me wat tegenviel. Het weer werd zelfs zo goed dat ik nog wat doortrapte en die dag in Neuf-Brisach uitkwam. Een paar jaar eerder was ik al eens door dit leuke vesting-stadje gefietst. Een dag later heb ik aan de Duitse kant van de Rhein gefietst en kwam ik via allerlei landweggetjes in Offenburg uit. Tegenwoordig zijn veel Anlieger Frei weggetjes voorzien van een extra bordje dat aangeeft dat fietsers niet met een doodlopende weg te maken hebben. Voor een zwerffietser is dat een zeer prettige ontwikkeling. In de avond was het prachtig zonnig, maar de volgende morgen zeker niet. Die begon met regen en leek daar ook mee te willen eindigen. Dus nog maar een treinkaartje gekocht, deze keer naar Karlsruhe. Ik had bedacht om daarna ook Speyer en Worms aan te doen.

In de trein was het zo druk met een Franse schoolklas, dat ik voor een tussenstopje in Baden-Baden koos. Die stad moest ik ook maar eens bekijken. Ik had altijd begrepen dat dit een dure stad was, maar toen ik in het centrum hotelkamers (met ontbijt) voor 25 Euro zag, dacht ik daar anders over. Verder was er veel bezienswaardig, dus hier te overnachten leek me wel een goed plan.

Ik hoorde dat er mooi weer aankwam en dat was nog waar ook. Vrijdag 23 mei werd het 25 graden, een groot verschil met de 13 graden daarvoor. Alle wolken waren vertrokken, en het leek me dan ook handig om richting Neckar te fietsen. Daarbij wilde ik het hoge deel van het Zwartewoud vermijden. Dat lukte maar deels, onderweg trof ik toch nog een helling van 17%. Met mijn tandwielen was dat dus een stukje lopen. Bij Pforzheim vond ik een prachtige fietsroute langs de Enz.

Via allerlei leuke stadjes kwam ik in Besigheim uit, de plek waar de Enz in de Neckar uitmondt. Een heel aardig stadje waar ik in een boeren Gasthof overnachtte. Langs de Neckar was ook een fietsroute aangebracht. Niet zo mooi als langs de Enz, maar zeker handig om het autoverkeer te ontlopen. Het was die dag nog warmer en zonniger. Heilbronn viel me bij de hitte wat tegen. Na de middag was het in Bad Wimpfen nog heter, maar dat deed niets af aan het pittoreske ervan.

Bij Mosbach verliet ik de Neckar en kwam ik uiteindelijk in Waldürn. Dit kleine plaatsje tegen het Odenwald had veel hotels en ik vond al snel een goed onderdak. Later bleek dat het hier om een soort pelgrimsoord gaat. Net als een dag eerder kon ik er ‘s-avonds heerlijk buiten eten. Het keurige pension koste al weinig (19 Euro), maar voor (veel te veel) voedsel en 1 liter bier wilden ze ook niet meer dan 9 Euro in rekening brengen. Een week eerder betaalde ik in Frankrijk voor beide nog het dubbele.

Inmiddels was ik bij de Main gekomen. Het verbaasde me niets dat hier ook al van die mooie fietspaden langs lagen. Al die paden worden ook goed gebruikt. Nog even en er wordt door een Duitser net zoveel gefietst als door een Nederlander. De Belgen en Fransen blijven wat dat betreft ver op hen achter. Van Miltenberg (waar net zo’n basiliek staat als in Waldürn) via Wertheim kwam ik bij Lohr. Daar was het me nog wat te vroeg en ik besloot met een miezerig beekje naar het noorden te fietsen. In Frammersbach vond ik een prima hotel, met prima Chinees en prima Frammersbacher bier. Voor de rest had dit dorp weinig te bieden.

Verslag deel 1 | Foto’s deel 2 | Verslag deel 3 met Routekaart