Okt-29: Alkmaarse Brievenbussen 1

Wees niet bang, dit wordt geen grote serie. Er komt eermaands nog een aflevering 2 en dan misschien nog iets met unieke brievenbussen buiten Alkmaar. Maar dan is het wel zo’n beetje op. Dwz sinds een jaar neem ik af en toe aparte en/of oude brievenbussen op de foto. En bij deze plaats ik er een antaal op dit blog. In dit geval de grotere die je aan het stadhuis of voormalige waterschapskantoor vind.

Deze lijkt me behoorlijk antiek. Ook leuk de text: ‘Niet bellen.’ Vroeger deed de post dat. Ze gooiden iets in de bus en belden daarna aan, zodat je wist dat er iets in de brivenbus ligt. Eigenlijk niet anders dan zo’n waardeloos pingeltje van Outlook dat je nieuwe mail hebt. En laten we wel wezen een normaal mens heeft dat niet aan staan.

Advertentie

Aug-26: Postbus 51

Deze foto maakte ik in Heiloo. De ‘echte’ Postbus 51 stond (staat?) in Den Haag. Voor mij begon dat met OQ (Ook U), waarbij je vervolgens naar Postbus 51 in Den Haag moest schrijven voor meer informatie. Daarna kwamen vergelijkbare spotjes op TV onder de naam Postbus 51. En tegenwoordig heet het rijksoverheid.nl. Het is nu dus de bedoeling dat je naar die website gaat als je vragen hebt.

Zo ver ik na kan gaan, gaat Postbus 51 voor mensen zonder internet niet meer werken. Ben benieuwd wat ze doen als je nu een brief naar Postbus 20006, 2500EA in Den Haag stuurt.

Nov-19: Dag-10 Oostwaarts

In Vesoul heb ik de volgende morgen een broodje in zo’n broodjeszaak zonder stoelen gehaald en vervolgens opgegeten in een mooi café waarvan ik de indruk had dat die brodeloos was. Dat had ik mis, ik zag er anderen met succes een vergelijkbaar broodje bestellen. Maar goed dat ik wat achteraf zat, achter een brede pilaar, met m’n broodje in zo’n stokbroodzak. Kortom minder opvallend gegeten omdat ik niet weet hoe vooral de bediening (die daar zowaar ook rondliep) er op zou reageren. Ik zat binnen omdat het terras al vol zat met schijnbaar 1 grote familie. Dus kinderen, oma’s en mogelijk een buurman of -vrouw. Iedere Fransman geeft een bekende man ‘s-ochtends een hand en een vrouw een zoen. Daar kijk ik niet van op. Maar als jonge mannen een opa zoenen, dan is er toch eerder een familieband. Het schoof af en aan en ik had van binnen een mooi uitzicht op deze terrastoelendans.

Net na het geld pinnen zag ik een postbode met e-bike, dus eigenlijk een e-post. Franse postbodes, maar ook prullebaklegers in o.m. Lille gebruiken steeds meer een elektrisch ondersteunde fiets. Gewone fietsers kwam ik deze dag vrijwel niet tegen en ook geen racefietsers of (op deze postbode na) e-fietsers. Ik ging vanaf hier noordwaarts richting Vogezen. Niet dat ik stoer wilden doen door daar dwars overheen te fietsen, maar omdat Luxeuil-les-Bains er tegenaan ligt. Op een foldertje in het hotel had ik begrepen dat dit de meest bezienswaardige badplaats in dit gebied moest zijn.

Jun-21: Rood-Oranje

Regelmatig lees ik dat alle brievenbussen in Nederland veranderd zijn van rood naar oranje en dat dat nergens voor nodig was. Ik kan me daar slecht in vinden. Niet dat voor mij die kleurwisseling noodzakelijk is, maar gewoon omdat ik hier nog een berg rode brievenbussen in de stad tref.

Inmiddels heb ik begrepen dat die kleurpartij in Alkmaar naast de V&D is vastgelopen. Misschien geldgebrek of ze vonden het zelf ook niet meer zo nodig. Hier het bewijs anno 2013,5:

Zelf gooi ik alleen na Kerst 30 kaarten in de bus. De overdaad hierboven kan wat mij betreft moeiteloos gehalveerd worden. Het clubkrantje is de laatste keer bij mij thuis opgehaald door de regiopost. Hun tarief voor de regio is bijna de helft, de ophaalkosten verdwenen daardoor ver achter de komma. Wel krijg ik dagelijks 3 tot 5 verschillende post- en pakketbestellers door de straat. Zou iets kunnen zijn als die eens samen gingen werken, zoals in 2010 was voorgenomen. Daar zijn vast kosten mee te besparen en dat lost het parkeerprobleem van de bestelbusjes op.

Jan-23: Professioneel Liegen

In de afgelopen weken is zo ongeveer iedereen over Lance Armstrong gevallen. Ik niet zo. Hoe hij zich gedroeg en wat hij later vertelde en op welke manier verwonderde me niets. Toen hij fietste heb ik hem altijd het voordeel van de twijfel gegeven. Zolang er geen goede bewijzen waren was het heel goed mogelijk dat een paar wielerjournalisten de pik hadden op Armstrong, vooral omdat die niet uit Frankrijk kwam.

Maar opvallend waren al die overwinningen natuurlijk wel. Ik had ook al erg lang bedacht dat een groot deel van de wielrenners doping gebruikte. Alleen bedacht ik vrijwel meteen dat dat met medeweten of mogelijk in opdracht was van de ploegarts, ploegleiding en zelfs sponsors. Probleem is daarbij wat je doping noemt en dat bepaalde middelen vrijwel niet aan te tonen waren en nu nog zijn. En daar laveert de hele meute op een handige manier tussendoor. En als een vrachtwagenchauffeur een bak sterke koffie drinkt om wakker te blijven achter het stuur, dan mogen renners dat dus niet.

Epo is al behoorlijk oud en volgens mij was er ooit een Finse marathonloper die er een jaar of 30 terug mee begon. Het helpt dan ook vooral bij duursporten. Dus dat zoiets opduikt in het wielrennen is dan ook niet vreemd. Je kan beginnen met hard trainen en een zo licht mogelijk lopende fiets. Maar als dat niet het gewenste effect heeft en je hebt je dagje niet, dan kunnen bepaalde middeltje genomen worden die ook effect hebben.

Jan-09: 1343 Saale en Elster

In Rehau was ik de volgende morgen (22 september) vroeg wakker en vroeg op pad. Het was wederom kraakhelder en daarmee ’s ochtens erg fris. Hooguit een graad of 10. Ik ging opweg naar Hof. Vorig jaar was ik daar al bijna een keer met de trein naartoe gegaan, maar dat draaide op Coburg uit. Nu ging ik het dus op de fiets proberen, zo ver was het niet meer. Eerst naar de Saale en dan wat stroomafwaarts.

Ondank het overzichtelijke landschap wist ik nog even goed mis te fietsen, maar kwam over een flink heuveltje bij Oberkotzau aan de Saale. Dit is overigens de Thüringer Saale die ik al eens bij Bernburg richting Elbe had zien stromen. Beieren (want daar was ik nu nog) heeft nog een Saale, die een paar honderd kilometer westelijker stroomt en in de Main uitmondt. Ooit ook een keer overgestoken. Met deze Thüringer Saale was ik zo in Hof. De Saaleradweg was duidelijk aangegeven.