Site-archief
Okt-30: Spoorvervolg
Ik heb net een aardige uitzending van de VPRO over privacy bekeken. Ik zag er weinig opzienbarende zaken in, maar kan me voorstellen dat anderen wel bang worden als zij zoiets zien. Een van de prettige dingen die me opviel was dat de bewakingscamera’s in Rotterdam goed bemenst zijn. Of dat hier in Alkmaar ook zo is vraag ik me nog altijd af. Het voordeel van de camera’s hier in de binnenstad is dat veel mensen zich er veiliger door voelen en er vaker na winkelsluitingstijd een rondje lopen.
Met deze uitzending viel me ook op hoe goed ik mijn pravacy bescherm. Zo log ik onder een pseudoniem en niet op een eigen domein, waardoor ik niet in de whois-bestanden te vinden ben. Ik heb geen carkit en die kan dus niet afgeluisterd worden. Ik heb niet eens een car waardoor het nummerplaatherkenning-systeem mij niet kan traceren. Verder heb ik geen mobiele telefoon. Dus de traceersoftware die hiervoor bestaat zal mij worst zijn. Mijn belastingformulier doe ik op de post en gaat niet via het internet, waardoor mijn beslastingegevens beter beschermd zijn. Informatie achter mijn rug om navragen bij mijn baas gaat ook niet lukken; ik heb geen baas.
Mei-20: Toegang Voor Alles?
De laatste tijd komt af en toe een bepaald internet-reclamefilmpje voorbij. Meestal klik ik zoiets uit het scherm en eigenlijk verdient dit zwakke filmpje ook niet dat ik er hier een link naar plaats. Het was trouwens nog zoeken om dat ding te vinden. De reden dat ik het plaats is het onderwerp: ‘Hoe zit het met de privacy als je foto’s van je kind(eren) op het web zet?’
Dat lijkt me een zinnige vraag, die veel (jonge) ouders zich mogen stellen. Vind je kind het leuk als die over 10 jaar een foto van zichzelf vind? Want ja, aan peuters of jonger wordt meestal geen toestemming gevraagd. Onlangs maakte ik een aardige foto waar ik als oudoom vast mee weg kom: