Mei-10: Oost-Poolse Steun

Via Fokke en Sukke kwam ik er achter dat het gezeur over zogenaamd fakenews, van o.m. de NOS, nog altijd aanhoudt:

De NOS en andere media maken idd regelmatig fouten. Maar niet volgens een of ander complot, waar deze ditodenkers dus duidelijk anders over denken:

Advertentie

Mei-04: Herdachte Herdenkingen

Ik heb altijd bijzonder veel moeite gehad met de Nederlands Herdenkingsdag. Dat begon al vrij vroeg toen ik wat bewuster werd gedurende de VietNam-Oorlog. Het Westen (lees de USA, die ons nota bene had bevrijd) had daar niets te zoeken. Nederland kroop in de kont van de USA en steunde dat geknoei, wat later tot gevolg had dat Pol Pots Rode Khmer er in Cambodja een enorme bende van kon maken. Dwz Nederland steunde aanvankelijk dat massamoordregiem, omdat VietNam hun buurland te hulp kwam en VietNam nog immer ‘onze’ vijand was.

In mijn ogen had de Nederlandse regering niets geleerd van al die herdenkingen en dat is er later met Srebrenica en onze ‘hulp’ in Afghanistan, Iraq en Syrië niet beter op geworden. In mijn optiek veroorzaken we altijd nog meer ellende dan we oplossen. En dan heb ik Indonesia, Nieuw Guinea en de Molukken nog niet eens genoemd. Dat was voor mijn tijd en heb ik ook naderhand niet goed gevolgd. Naast de directe slachtoffers wordt er onbedoeld veel haat gekweekt en zorgt het onder meer voor flinke migratieproblemen.

Jul-26: Mediageniek

Toch nog een internationaal log. Ook in dit geval kon ik het niet laten omdat ik het op vrijwel geen andere plaats (logjes, krant, radio of TV) terugvind.

Dat het inmiddels weer hommeles is in Libanon en Israel mag duidelijk zijn. Dat Kofi Annan oproept tot diplomatie en rekening houden met burgers was ook te verwachten. Hij doet dit soort oproepen regelmatig. Vrijwel op hetzelfde moment deed ie een vergelijkbare oproep voor Congo (de Democratische republiek Congo danwel het voormalig Belgisch Congo).

Daar vallen per dag 1400 doden waaronder veel kinderen. Dat is al een hele tijd gaande en in de afgelopen jaren zijn er al 4 miljoen doden gevallen. Dat is meer dan het volledige inwonertal van Libanon. Toch hebben ‘wij’ er geen aandacht voor. De 28 doden die nu dagelijks vallen in Libanon en Israel vinden ‘we’ veel belangrijker. Daarbinnen vinden ‘we’ de 26 doden aan Libanese kant net zo erg als de 2 doden aan Isrealische kant.

Ofwel 2 slachtoffers in Israel zijn belangrijker dan 1400 in Congo.

Een reden voor deze scheve verhouding is te vinden in het benaderen van de media. Een dikke maand terug zag ik tijdens het WK een Nova-uitzending met daarin Joris Luyendijk als studiogast. Hij was correspondent in het Midden-Oosten en heeft daar een boek over geschreven. Zijn optreden in Nova vond ik verfrissend en het was duidelijk dat ook journalisten redelijk machteloos zijn tegen de professionele propaganda van bepaalde landen of groepen.

(Helaas is de uitzendig wegens overjarigheid van het internet gehaald .)