Nov-18: Dag-9 Langs de Saône

Met Champlitte was het nog niet zo duidelijk, maar daarna ging ik toch echt meer oostwaarts met het mooie weer mee. Ik deed dat op donderdag 10 september na een ontbijt in het hotel. Het was geen duur hotel en dan is zo’n wegwaai-ontbijtje ook niet echt overprized. Daarbij kwam dat er in dit dorpje hoogstwaarschijnlijk geen broodjeszaak of dito café te vinden zou zijn. Kortom koffie, een beetje stokbrood, een croisant en wat jam. Stelt dus weinig voor, maar er zit iets in je maag.

Ook deze dag schitterend weer tot een graad of 26 en wolkenloos. Ik wilde de Salon volgen richting Saône en vandaar naar Vesoul, een van de weinige departementsstadjes die ik ooit gemist heb. Daarna maar verder kijken. De Salon volgen ging al meteen mis omdat ik niet de hoofdweg, maar een rustigere weg aan de noordzijde wilde hebben. Die bleek er niet echt te zijn en zo dwaalde ik al meteen af via het gehucht Montarlot. Er zaten ook wat heuvels in. Dat zorgde dan weer voor een heerlijke afdaling naar Neuvelle-lès-Champlitte dat weer aan de Salon lag. Net als gisteren was er een stevige noordoosten wind, maar daar had ik niet zoveel last van.

Advertentie

Dec-23: Naar Pappenheim

Op maandagochtend 10 september begon de dag met mooi zonnig weer en een voedseljuf die niet te vinden was. De voorgaande avond werd me verteld dat het ontbijt in de kleine eetzaal op de 3de verdieping was, omdat er niet zoveel hotelgasten waren. Ik vond er stoelen tafels, borden en een radio. Maar voor de rest niemand. Terwijl ik daar toch op de afgesproken tijd was. Ben ook even naar beneden geweest, maar daar was alles dicht en donker. Dus eerst maar inpakken en later nog eens kijken. De situatie was een kwartier later niet anders, maar nu trof ik halverwege een meisje dat in een gangkast rommelde. Zij bleek de eetzaaljuf te zijn en had het ontbijtbuffet toch maar in het eetcafé beneden opgesteld. Helaas had ze daar niet de deur opengezet of ook maar een lampje aangedaan of wat muziek.

Het ontbijt was verder goed en ik was na wat werklui de enige in een groot eetcafé. Ik had ook zo zonder betalen weg kunnen gaan, zo verstrooid was ze en vooral lichamelijk afwezig. Probleempje was wel dat mijn fiets in de keldergarage stond. Nadat ik betaald had vertelde ze me dat de fietsdeur al los was. Ik had dus kunnen vertrekken zonder te worden opgemerkt, zelfs na het nuttigen van het ontbijt.

Als eerste ging ik met de Altmühlradweg naar Pappenheim. Vanaf hier stond dat op elk fietsbordje en was dus niet te missen.

Mrt-08: Rond de Ruhr

M’n 3de vakantiedag begon met een vleugje zon. Het werd met 15 graden ook een paar graden warmer. Na het opsporen van m’n fiets en een het even bekijken van dat kuuroordische zoutscheidingstoestel belandde ik al snel op een tot fietspad omgebouwde spoorlijn. Ik hou daar wel van, alhoewel ik het moest doen met een halverhard wegdek of beter fietspaddek. Het blijft leuk om tussen de struiken door te fietsen, waar voorheen een trein tufte.

Het fietspad ging aanvankelijk de goede richting, te weten zuid. Niet dat ik iets voor ogen had, maar ik kwam van noord. Richting oost had ik al vaak bekeken en richting west, het roergebied, trekt me niet zo. Maar na Bergkamen en Kamen boog dit pad af richting westen. Dat was dus niet de bedoeling en ik sloeg af om niet veel later op een ander omgebouwd spoorlijntje te fietsen. Die bracht met in Unna waar een grote markt was. Unna ken ik alleen van het verkeersknooppunt en van de UN op hun kentekens, die natuurlijk voor de ‘Verenigde Naties’ staan. Gisteravond moest ik hier al aan denken, omdat de landenafkorting voor Viet-Nam VN (United Nations) is en Werne al binnen kreis UN ligt.

Mrt-12: 18 Via Zoutleeuw

De volgende morgen sprak ik weer de huisman. Hij had een prima ontbijt klaar gezet en was een leuke gesprekspartner. Het was een kersenboerderij, zoals er in die omgeving erg veel fruitbedrijven zijn. Daarnaast had ie allerlei cursussen (o.a. metselen en loodgieten) gevolgd om zijn huis te verbouwen. In mijn ogen had ie dat prima gedaan. Ik fietste vervolgens naar een reisdoelletje dat een paar dagen terug opborrelde. Dwz België heb ik vaakgenoeg doorkruist. Al hun provincies heb ik een aantal keren bekeken, maar er schiet natuurlijk wel eens iets over.

Dat was het geval met de volgende plaats waar ik kwam. Die plaats werd me ooit aangeraden door de verhalen van Peter van Bruggen. In zijn serie De Nachtrijder deed hij ook Zoutleeuw aan, een stadje dat het nooit gemaakt heeft. Van Sint-Truiden naar Zoutleeuw is maar enkele kilometers en ondanks het omfietsen via knooppunten over leuke lege landweggetjes was ik er zo. De beschrijving van Van Bruggen klopte aardig. Een stadje met een paar honderd jaar terug grootse idealen, maar duidelijk uit de markt geconcurreert door plaatsen die aan betere (vaar)wegen lagen als Hasselt en Sint-Truiden.

Feb-24: 13 Langs Dill-en-Burg(t)

Ik zie nu pas in mijn agenda dat deze 25ste september 2011 op een zondag viel. Onderweg merk ik nooit zo wat voor dag het is, behalve dat er op Zondagen minder vrachtverkeer op de weg is. Maar eerlijk gezegd had ik alleen tussen Lübeck en Schwerin te maken met vrachtverkeer en sindsdien niet meer. De zondag veroorzaakte nu dat het wat anders ging met ontbijten. Het pension bood alleen een slaapplaats en ontbijten zou ik wel eventjes bij een bakker of iets dergelijks in de stad doen.

Na een paar rondjes bleek dat alles gesloten was, op wat duurdere hotels na. Ik zou daar best aan kunnen schuiven ware het niet dat ik me al in mijn fietstenu had gehesen. Het werd dus de McDonalds, die nog geen McBreakfast had. Pas over een half uur. Dus ging ik lekker aan de patat met kipnuggets en zoetzure saus. Dat smaakte goed.

Feb-22: 12 De Wohraradweg

Deze dag, 24 september, was het ook weer uitstekend fietsweer. Tot nu toe was het weer meer dan redelijk, maar de laatste dagen werd het met de dag nog wat beterder. ’s Ochtends wel een beetje koud met nevel in het dal, maar rond een uur of 11 kwam de temperatuur al boven de 20 graden. Geen noemenswaardige wind en lekker zonnig. Als eerste volgde ik de Eder stroomopwaarts zag er een mooie waterval. De fietsroute is hier mooi, maar ik wilde niet deze rivier blijven volgen. Dan zou ik weer in Waldeck uitkomen, waar ik enkele jaren terug ook al was. Nee, ik sloeg een beetje linksaf naar Bad Wildlungen. Daar was ik nog niet eerder geweest.

Dec-23: 1157 Oberpfalz

Ook in Regenstauf begon de (maandag- (20 september))ochtend bar koud. Het was windstil en hooguit een graad of 4 toen ik opstond en door het raam een mooi ooievaarsnest zag. Het was kraakhelder en zonnig. Over m’n fietskleren droeg ik een langebroek die eigenlijk in de was moest, maar mooi dienst kon doen tegen de kou. Feitelijk had ik ook handschoenen nodig, maar die had ik thuisgelaten. Allereerst besloot ik verder te fietsen langs de oostkant van de Regen-rivier. Dat is de rustige kant.

Dorpjes heb ik niet gezien, hooguit een keer 3 huizen bij elkaar. De natuur was erg mooi. Na zo’n 12 km hield dit op. Ik werd naar de andere kant van de rivier gedirigeerd, waar de grotere weg was. En die was in de reparatie. Op mijn gebruikelijke manier trok ik weinig van de verkeerslichten voor de werkzaamheden aan. Stak m’n hand op naar de happermachinist en hij zwaaide gemoedelijk terug. Ik bleef deze weg volgen tot Nittenau, een plaats die ik gisteren nog op het oog had als mogelijke overnachtingsplaats. Goed dat ik dat niet gedaan had. Nittenau stelt nog minder voor dan Regenstauf. Met moeite vond ik 1 terras waar ik in het zonnetje doorwarmde met een kop koffie. Inmiddels was het boven de 16 graden en fietste ik de laatste kilometers zonder overbroek.

Dec-13: 0957 Hoppentour

Van het hotelletje in Meitlingen weet ik wel dat in hun ontbijtzaal (of beter ontbijtkelder) een prachtige pilaar was. Dat ding was origineel en stond vroeger in een slachtgedeelte. Ondanks de naam ‘Neue Post’ was het gebouw van begin 1600. En eigenlijk was dit ook hun restaurant. Ik weet inmiddels zeker dat ik hier de voorgaande avond niet heb gegeten. Dan was me die mooi bewerkte pilaar me wel eerder opgevallen. Het was me in die richting te druk en ik heb gekozen voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd (nog steeds geen idee wat ik naar binnengewerkt heb) in hun café aan de andere kant van het gebouw.

Deze zaterdag 18 september was het nog steeds een graad of 18, met weinig bewolking en veel zon. De wind was minder, maar als ik in noordoostelijke richting bleef doorfietsen, dan had ik hem wel pal tegen. Ik fietste dus wel in die richting door. Dat had te maken met de vakantie van een jaar eerder. Toen vond ik dit een mooie fietsgebied, maar trof ik regenachtig weer. Allereerst slingerde ik op Aichach af, omdat kreissteden vaak wat mooier zijn. Dat ging via een flinke omweg, omdat ik geen weg naar het oosten kon vinden. Toen dat een stuk zuidelijker wel lukte bleek er een omleiding te zijn. En die omleiding stuurde me langs een mooi rivierdalletje, dus dat zag ik deze keer wel zitten.