Mrt-09: 16 Roerganger

Op 28 september 2011 heb ik eerst nog wat foto’s in Monschau gemaakt. Daar was het wederom schitterend weer voor. Tijdens dat fotograferen zag ik aan ‘het einde’ (er van uit gaand dat ik vanaf de zuidkant aan het begin Monschau binnenfietste) een wegwijzer naar rechts met daarop Eupen (B). Dat was m’n bedoeling. Eupen is de hoofdstad van Duitstalig Wallonië en heeft een directe (te) strakke weg met Monschau die ik al eens in tegenrichting heb gefietst.

Eigenlijk had ik de hoop dat nu zo’n 20 jaar later er een soort aardig fietsalternatief zou zijn. Niet dat die weg toen druk was, maar ik wil wel eens wat anders zien. Dat andere gebeurde toen ik door bleef fietsen. De smalle dorpsstraat ging over in een stukje weg voor hooguit wat aanwonenden en ook die hield op. Er ging alleen nog een fietspad rechtdoor. Ik snapte dus niet waar die autowegwijzer naar Eupen op sloeg, of het moest al zijn dat ik vlak daarna een linkaffer had gemist. Ergens links was een bouwput en misschien lag daar wel de weg achter richting Eupen. Mij maakte het niet uit, ik bleef de fietsbordjes volgen die niet meer dan een kleine rode pijl bevatten. Die dingen tref je vaak in Duitsland om aan te geven dat je met de fiets verder kan.

Advertentie

Feb-25: Xi’s Laptop

Het ‘desktopshowen’ (bureaubladexhibitionisme) is weer in de zwang. Vroeger kwam ik het al eens tegen bij Thérèse en Luciënne. Volgens mij moeten er meer geweest zijn, maar die kan ik niet zo snel vinden. Deze keer kwam ik ermee in aanraking via bVisionist Me! die door Redstar aangestoken was.
Gelukkig is mij deze keer niets gevraagd, dus doe ik er lekker wel aan mee. Red-Star heeft inmiddels een flinke verzameling en daar mag de mijne best bij. Natuurlijk noem ik het geen ‘Desktop’ aangezien ik altijd een ‘Laptop’ gebruik.

Gokkers mogen best raden waar ik de foto genomen heb. Dat moet trouwens niet moeilijk zijn, hij is al eens in een logje voorbij gekomen. Eerlijk gezegd vind ik die achtergrond niet erg belangrijk. Doorgaans is 90% van m’n scherm afgedekt door programma’s. Aan de linkerkant heb ik iconen staan waar ik iets op kan slepen. Die kant hou ik dan ook vaak vrij. Ximaar is een echte opsleper. Ik vind dat minder werk dan al mijn rechtermuismenuutjes voor elke extensie aan te vullen.

Oct-11: 0444-Botrange

Het weer was duidelijk beter geworden en het fietsen van de afgelopen dagen viel me erg mee. Dus ging ik maar verder de ingeslagen weg in, ofwel meer zuidwaarts. Alhoewel, toch eerst nog een beetje naar het oosten via Reijmerstok en Euverem naar Gulpen. Daar bezocht ik een ijzerzaak van de grasmaaierspecialist die ik een dag eerder op het kampeerterrein sprak. Hij zei nog; “kom even langs”, dus dat deed ik.

Door de drukte heb ik m’n bezoekje kort gehouden. Zo erg was dat niet, ik had geen ijzerwaar nodig. Vanaf daar dwaalde ik via Partij, Mechelen en Epen Nederland uit en Wallonië in. Daar begon het al goed met een weg die weg was. Mijn vader noemde het wegwerken van kuilen in de weg: ‘De weg ophalen.’ Dat was hier erg letterlijk gebeurd, ben wel benieuwd wanneer ze ‘m weer terugbrengen. Er lag nu alleen een bedding van grof puin. Gelukkig heb ik een hybridefiets met dikkere banden en lukte het me om door het puin te fietsen. Een paar honderd meter verder kon ik weer gebuikmaken van een heerlijk lege asfaltweg.

0810-Dalversperring

Na een neerslagvolle avond, begon deze dag zwaar bewolkt, droog en een stuk kouder. Dat kouder is gebruikelijk na langdurige regen. Omdat ik nooit zo vroeg vertrek, was de 15 graden met blote knieën net te doen.

Ik ging richting zuid. Verder naar het oosten fietsen zou m’n rondje te groot maken en het Sauerland had ik al vaker gezien. Ik reed met een klein riviertje mee over een zeer rustige, flink slingerende oude hoofdweg langs Brügge naar Lüdenscheid.

Lüdenscheid is een grappig stadje boven op een heuvel. Mijn weg ging een tunnel in onder het centrum door. Die tunnel was voor fietsers verboden en dat was maar goed ook. Ik had anders mooi hun centrum gemist. Mijn idee om hier te overnachten was niet verkeerd, het was er een stuk aantrekkelijker en gezelliger dan in het kille Hagen, maar helaas zat die bui gisteren in de weg. Met een lekker zonnetje en de gebruikelijke 20 graden was ik dat al weer vergeten.

Zonder het echt opgezocht te hebben, kwam ik in een uitgestrekt natuurgebied met een 4-tal grote stuwmeren. In een eerdere vakantie had ik wel eens van een stel Duitse fietsers gehoord dat het erg mooi is vlak achter het Ruhrgebiet. Na de Verse-, Fürwigge-, Lister- en de Bigge-Talsperre begreep ik wat ze bedoelden.

De Fürwigge-Talsperre was helemaal mooi, omdat die al een tijdje leeg stond wegens werkzaamgeden aan de oude stuwdam. Dat dal was inmiddels volgegroeid en het water beperkt tot een miniscuul riviertje. Om dat lege meer was een mooi fietspad. Dat leek me wel leuk. Maar na de 10de lus was ik blij dat ik er eindelijk uit kon. Ik ontsnapte bij een boswachter over het erf en via zijn 3km lange ‘oprijlaan’ kwam ik na 10km omfietsen eindelijk weer op een normale K-weg.

Zo’n Kreisweg is een doorgaande smalle weg van het laagste niveau en daarom vaak geheel verlaten zoals deze. L-wegen (Landeswegen) zijn een slagje groter en ook nog prima te doen. B (Bundes)-wegen laat ik vrijwel altijd uit m’n hoofd, B-wegen komen erg overeen met onze N-wegen.

Bij Olpe hielden de meren op. Niet erg, want teveel van hetzelfde is ook niet alles. Bij de Olper kerk vraag ik me af of het een kasteel is of een kerk.

Begin met Kaart | Vervolg