Okt-15: De Bijdehante Man

De titel van dit stukje schijnt correct te zijn volgens OnzeTaal. Ik keek daar van op. De basisvorm is bijdehand en niet bijdehant. Zelf zou ik op z’n minst bijdehandte schrijven en de basis heel laten. Maar eigenlijk had het gewoon bijdehande moeten zijn. Alleen vinden we dat laatste niet klinken en is er gekozen voor bijdehante. Ook gek dat we wel kunnen zeggen dat iets op hande is. Daar maken we dan weer geen hante van.

Ik kwam hier op door de S.P.E.L-show, een soort taalquiz. In een zin stond een fout en die moest je er in herkennen. Ik koos voor ‘bijdehante’ maar dat bleek dus niet het foute woord te zijn.

We hebben meer van dit soort woorden. Denk aan een slag in de rondte werken. Dan maakt OnzeTaal er geen ronte van. Ook hier klinkt een slag in de ronde werken voor geen meter. Dat terwijl we het wel kunnen hebben over de ronde van Frankrijk. Eén voordeel; dit schrijf ik dus wel op de manier die de OnzeTaal wenst.

Een derde voorbeeld gaat over stad. Mijn moeder hield van statten (stadbezoeken). Zo schijn je dat te moeten schrijven volgens OnzeTaal. Ik zou dus wederom stadten schrijven, net als rondte en bijdehandte. Maar dat mag dus niet. Uiterst onlogisch om 3 vergelijkbare vervoegingen telkens anders te voor te schrijven. Als consequenticus doet dat zeer aan m’n ogen.

Met stad is overigens meer aan de hand. Het meervoud is niet stadden of staden maar steden. Dus het meervoud van blad is niet bladen maar bleden?

Het kan overigens ook andersom. Dat gebeurt met Brabant. Hun inwoners zijn geen Brabanters maar Brabanders. Nu verandert een ‘t’ dus zomaar in een ‘d’. Er waarom hebben we het dan weer wel over Zaankanters en niet over Zaankanders?

Het mag duidelijk zijn dat ik op de Mavo moeiteloos een 3 haalde voor Dik-T en een 10 voor wiskunde. Helaas leeft m’n leraar Nederlands niet meer. Hij had nooit kunnen bedenken dat ik inmiddels een jaar of 15 verhaaltjes schrijf op dit blog.

Advertentie

Mei-29: Mijn.gedoe.nl

Als ik ergens niet tegen kan, dan is het wel het misbruik van ‘mijn’ bij websites van o.a. banken, leveranciers en de overheid.

mijn.ing.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.belastingdienst.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.essent.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.ziggo.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.ah.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.anwb.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.alkmaar.nl is voor 99,9999% niet van mij!
mijn.ziekenhuis.nl is voor 99,9999% niet van mij!

Ik bezit gewoon weinig en wil dat graag zo houden.

Men krijgt er ook onnodige verwarring mee, als een iemand van de klantenservice zegt: ‘Dat moet u regelen bij mijn essent’. Ik heb dan zin om te reageren met: ‘Ik ga niets regelen mij jouw essent, dat doe je maar mooi zelf.’

Voorheen werd op de plek van ‘mijn’ het woord ‘klant’ of ‘gebruiker’ gebruikt. Daar was wat mij betreft niets mis mee.

Fietsvakantie 1996 deel 2

Ik heb op de boot overnacht. Net even gemeten, die vaart zo’n 12 uur over de 560km tussen Bari en Patra. Bij aankomst heb ik in Patra een slaapplek gezocht en heb ik daar de middag wat rond gekeken. Ik weet nog dat ik er bretels heb gekocht. In Italië was het al niet eenvoudig om te communiceren, maar Grieks is nog een tikkie lastiger. Beide talen heb ik niet op school gehad en voor onderweg heb ik geen woordenboek of ook maar -lijstje meegenomen. Ik dacht dat een deel wel Engels of Duits zou spreken en dat viel behoorlijk tegen.

Door het fetsen was ik flink afgevallen en m’n fietsbroek begon af te zakken. Galgen zouden wel eens de oplossing kunnen zijn. Uiteindelijk zag ik een zaakje met herenkleding en bedacht dat die wel zoiets zou hebben. In de winkel zag ik echter niets hangen. Dus probeerde ik het bij de man achter de toonbank. Hij sprak alleen Grieks. Dus bedacht ik een gebaar. Virtueel deed ik m’n duimen achter de onzichtbare bretels. Bewoog m’n handen naar voren, liet ze los en zei ‘toing’. Hij moest lachen, bukte en pakte van onder de toonbank een doosje met bretels die ik nog altijd heb. Prima prijs, niets mis mee.

Mrt-23: Blogbericht 2019

Het mag inmiddels bekend zijn dat ik niet veel 4 (schrijve vier). Zo doe ik weinig aan m’n verjaardagen en heb ik nog geen werk gemaakt van een trouwerij of maar iets dat op een verloving lijkt. Er zijn bloggers die elk jaar hun blogverjaring 4’en. Daar hoor ik duidelijk niet bij. Maar deze x dus 1x wel. Het 2019e blogbericht valt toevallig in het jaar 2019. Hieperdepieperdepiep en dergelijke.

Kan ik ook meteen een selfie tonen, die ik al een paar maanden terug op m’n over/about of beter Ximaar?! pagina heb geplaatst:

Daarbij meteen maar toegegeven dat ik de lol der selfies niet zo goed begrijp.

En dan nog iets anders. Ik noem een blog (of weblog) de plek waarop je blogberichten, berichten of artikeltjes plaatst. Hooguit wil ik het Amerikaanse (blog)post (met moeite) gebruiken. Maar ik heb er een hekel aan als zo’n stukje (mag dus ook) ook een blog of blogje wordt genoemd. Dat is net zoiets als de krant vullen met krantjes en het journaal met journaaltjes. Dit is dus niet m’n 2019e blog, hooguit m’n 3e.

Aug-12: Dyslexische Boekhandel?

Aug-06: Luchtvaart?

Dit reclame-spandoek trof ik een paar weken geleden:

Ze zullen wel ten noorden van Amsterdam bedoelen. Ik kan slecht tegen deze gebruiksvorm van het woord boven. Hoe noem je het dan als het wel echt boven is. Kortom onnodig verwartaal.

Apr-14: Mijn Product

Menig supermarktganger zal het apparaatje hiernaast herkennen. Het is handig als je niet zeker bent over de prijs. Bijvoorbeeld als je een vermoeden hebt dat een rookworst in het verkeerde schap ligt, of dat een reclame nog niet in het systeem is doorgevoerd.

Maar toen ik onlangs op het display keek bedacht ik opeens dat ik die scanner niet nodig heb. Er staat duidelijk ‘Scan je product..’. Ofwel hij geeft aan dat het product al van mij is. Dus waarom scannen en waarom afrekenen?

Apr-09: Zwerfwandeling Utrecht 1

Afgelopen zaterdag was het prachtig weer. Dat begon al de dag ervoor. Die vrijdag heb ik voor mijn doen een flink rondje naar Groet gefietst. Terug viel tegen door de wind en omdat ik nog weinig gewend ben. Toch verwerkte ik de 30km goed en dat was een reden om zaterdag de trein te pakken voor een wandeling buiten Alkmaar. Bij Kruidvat zijn weer goedkope dagkaartjes in de aanbieding.

Maar die waren bij de 2 vestigingen in de Alkmaarse Binnenstad op. Dus bedacht ik een plaats dichterbij te bezoeken en dan gebruik te maken van m’n dalurenkaart. Zo liep ik richting station. Nog net in de Binnenstad vroeg een touriste met rolkoffertje aan me waar het station was. Ik wees op een trein die in de verte over de Helderseweg reed en gaf aan dat het station links daarvan was. Maar het kon korter als ze met me meeliep door de Spoorstraat.