Dec-11: Dag-14 Pfalzer Ommetje

Dinsdagochtend 15 september begon somber, maar het was droog. Eigenlijk had ik bij aanvang bedacht dat deze dag niks meer kon worden en dat ik om moest zien naar de trein. Maar waar ik dan naartoe zou moeten wist ik ook niet. Rondom erg veel herfstweer met zware buien. Dan kon ik maar beter hier doorfietsen en zien waar ik zou stranden.

Inmiddels was ik ook in de buurt van wat plaatsen die ik nog op een virtueel lijstje staan. Ooit ben ik daar links en rechts omheen gefietst en nu kon ik daar in elk geval eens op af sturen. Om er te komen bedacht ik eerst naar Landau te fietsen, waar ik al wel eens geweest ben. Ik ging eerst door wat dorpjes langs de Rijn noordwaarts en nam bij Neuburgweier het pontje naar Neuburg. Neuburg stelde ook weinig voor en in plaats van een grotere weg koos ik voor wat bospaden. Dat fietste wat om, maar was wel lekker rustig. Ik kwam wel in Wörth am Rhein, wat m’n bedoeling was.

Advertentie

Feb-04: De Vervuiler Betaalt

Een principe van een aantal jaren terug, waar je niets meer over hoort. Vreemd, want ik ben het er nog steeds mee eens. In dit geval zou ik het toe willen passen op de rokers, die de lucht in en om de horeca vervuilen. We hadden 1 of andere Klink, die het roken in de horeca aan banden wilde leggen. Dat moest ie van de Europese Unie, Ab K had een berg collega’s, die vergelijkbare wetten hebben gemaakt. Dat is flink in de schoenen gezakt. Ook horecabiedend Alkmaar lapt die wetten ruim aan de laars.

Jan-20: 1240 Oostenrijk Inn

Gisteren (16 september) was dus een optimale fietsvakantiedag, met maar een smetje. Die rookkamer bleek dus een ware ramp. Alle 1-persoonskamers waren onder het schuine dak. Dat komt vaker voor en het extra traplopen ben ik al een beetje gewend. Wat dat betreft gunstig dat ik maar 10kg bagage heb, die ik over 1 arm kan dragen zodat ik m’n andere hand voor de leuningen kan gebruiken. Maar dakkamers hebben ook een nadeel. De ramen zitten hoog en daardoor wilde deze keer de zware asbaklucht er niet uit. Erg jammer. Ben dus ook een groot voorstander om rokers zo’n toeslag te vragen, dat zij het roken op de kamer zullen laten en dat alleen buiten doen of in een rookzaaltje. Voor zo’n hogere prijs is reden genoeg. 90% van de hotelbranden worden door bedrokers aangestoken en het schoonmaken van zo’n kamer is meer werk. Ik denk ook dat veel uitbaters hun complete hotel rookvrij hebben, want tot Wasserburg had ik er gelukkig geen last van.

Inmiddels was het weer ook behoorlijk omgeslagen. Het was zwaar mistig. De stad kon ik niet meer vanaf de heuvel zien. Op de dikke mist na was het wel droog en besloot ik verder de Inn stroomopwaarts te volgen. Al snel trok de mist op en alleen boven de rivier bleef wat liggen.

1250-Landau

Het hotel in Speyer was me iets te groot. Toch zat ik wel lekker op loopafstand van het centrum, en daar heb ik wat ongemakken voor over. Na mijn opknapbeurt liep ik dan ook in zomerse kledij naar het centrum en vond ik er een leuk Italiaans restaurant. Ze hadden een lekker terras en een goede prak pasta. Volgens mij was de laatste pastamaaltijd alweer een week terug in Nijmegen.

Net toen ik het eten en het toetje op had viel er een druppel. En nog een dikke. Dat bleek totaal geen probleem, automatisch schoof een grote luifel over ons heen. Toch had ik er lang genoeg gezeten en bedacht naar het hotel terug te gaan.

Nog geen 100 meter verder bij de grote stadspoort begon het opeens flink te donderen en barstte de lucht open. Volledig lek. Wat een wolkbreuk! Ik had direct een ‘droog’ plekje gevonden in zo’n oud gebouw met pilaren aan de voorkant. Ondanks dat ik anderhalve meter van het neerslaggebied stond, werden m’n schoenen toch nat van het opspattende water.

Na enkele minuten stonden er 10 mensen om me heen. Allemaal doorweekt. Zij ariveerden duidelijk enkele minuten te laat. Aan de overzijde was een verlicht gebouw waar de regen mooi te zien was. Een imposant gezicht, maar op de foto is dat minder goed te zien.

Na 20 minuten gezellig kletsen (in beide betekenissen) werd het droog en liep ik terug. Wel oppassen om niet onder uitlekkende bomen door te gaan. Zo’n stortbui is mooi om te zien, maar heb ik liever niet onderweg ‘Ins Mitten des Nichtwo’.

De volgende ochtend begreep ik wat er mis is met grotere hotels. Ik had al een OE-reisbus uit Olpe zien staan, een plaats waar ik 3 dagen eerder fietste. Niet erg dat ze met de bus komen, maar ze gingen ook allemaal tegelijk de eetzaal in en wel net voor m’n neus. Toch viel het best mee en door het koudere weer wilde ik toch al niet te vroeg op pad.

De lucht was somber, maar ik had niet de indruk dat er water uit zou vallen. En ook deze dag werd het met de kilometer beter. Via Germersheim fietste in naar Landau. Een mooi gebied met prima fietsroutes over kleine en vlakke landwegen. Hier was ik duidelijk in het tabaksgebied van Duitsland beland. Overal grote bruine schuren waar tabak hing te drogen. Ik kan me niet herinneren dat ik die eerder ergens gezien heb. Die tabaksschuren kende ik alleen van Amerikaanse TV-programma’s.

In Landau scheen inmiddels de zon en was het een graad of 20. Ik vond het een stad die beter in Polen pastte. Het centrum was nogal verlaten, slordig onderhouden en te ruim. Heel anders dan bijvoorbeeld Worms of Speyer waar alles netjes voor elkaar is. Toch had deze stad wel iets, van mij hoeft het allemaal niet zo netjes.

Begin met Kaart | Volgende

Oct-10: Portiekroken

Zelf rook ik niet. M’n vader rookte zeer veel, waardoor ik er nooit aan begonnen ben. Elke ochtend een half uur blaffen (mij wakker hoesten) zag ik niet zitten. Toch heb ik niet zoveel last van rook. Ik erger me wel aan stiekeme rokers. Bij 1 van mijn werkgevers werd door iemand op het toilet gerookt en dat geeft een vieze combi-stank. Daar mocht overigens op de kamer gerookt worden, als de kamergenoten ook rookten. Het werk werd op deze manier niet stilgelegd voor rookpauzes.

Bij mijn laatste baas mocht niet in het gebouw gerookt worden, dat gebeurde in het portiek. De enige in- en uitgang. Dus als je het gebouw in of uit ging moest je door een rookgordijn. Dan heb ik liever dat ze op hun eigen kamer roken. Het achteroverslaan van alcoholische dranken mag op de meeste kantoren ook niet, toch zie je nergens portiekzuipers.