Jun-18: Europeanen onderweg naar Texel

Dat is net zoiets als Afrikanen onderweg naar de Canarische Eilanden. Ik hoorde dat laatste in het NOS-Journaal van 12 uur. Voor mij is het zo dat iemand die op zo’n eiland geboren is, ook een Afrikaan is. De Canarische eilanden liggen op de zogenaamde Afrikaanse (tektonische) Plaat:

Advertentie

Sep-06: La Lucelle

Waarschijnlijk heb je nog nooit gehoord van dit grensriviertje tussen Frankrijk en Zwitserland. Tot 21 jaar geleden kende ik het riviertje ook niet. In 1998 maakte ik een flinke fietstocht via Ierland en Liechtenstein en tussen Porrentruy en Basel trof ik haar.

Vandaag moest ik er weer aan denken. In het Journaal was een artikel over een nieuwe weg door Baarle-Nassau en Baarle-Hertog. Die weg stak tig keer de Belgisch-Nederlandse grens over aangezien het daar de verdeling Belgische enclaves in NL een lappendeken is.

Feb-03: Secondary Facts

Nov-02: Dag-3 Kortrijk en Lille

Op vrijdag 4 september fietste ik eerst naar het centrum van Oudenaarde om daar een bakker met ontbijt te vinden. De B&B was eigenlijk alleen een B. Aangezien ik laat kwam hadden ze voor mij niet op ontbijt gerekend. Niet erg, want zoiets moet in een centrumplaats als Oudenaarde wel te vinden zijn. En dat was ook zo. Een nette zaak met een serie aan belegde broodjes en koffie. Ik kon er redelijk zitten aan 1 van de 4 kleine tafeltjes.

Een tafeltje verder zat een man waar ik 3x in paste. Naast zijn tafeltje stond in het gangpad langs de toonbank z’n overmaatse rollator behoorlijk in de weg. Hij zat er al langer en was klaar met eten. Iemand van achter de toonbank kwam naar hem toe en rekende af. Daarna duurde het een minuut of 5 eer hij met de rollator buiten was. Oud was ie niet, maar wel uiterst stram. Hij deed ook een minuut of 5 over de zebrapassage en ging in het parkje zitten. Toen ik mijn stokbroodje met kaas, ham en tomaat etcetera, met de grote koffie had weggespoeld kwam hij weer naar binnen schuifelen en bestelde opnieuw iets. Nu begreep ik waarom het verkeer hier gisteren zo muurvast stond. Dat was niet vanwege de kermis, maar vanwege deze man die hier elk kwartier akelig langzaam oversteekt.

Okt-27: Dag-2 Vlaamse Molens

Op donderdag 3 september werd ik dus wakker in Puurs. Die dag begon met een strak blauwe hemel en dien te gevolge een behoorlijk lage temperatuur. Ik hield het wel op een fietsbroek, maar over m’n shirt ging m’n jack aan. Als eerste koerste ik op Fort de Liezele aan. Dat ligt tegen de dorpskern van Puurs. In Puurs was ik op dat idee gekomen door een wegwijsbordje.

Dit fort maakt deel uit van de Stelling van Antwerpen. Het lag er netjes, maar gesloten bij. Het eerste wat me opviel waren de draaiborden die ik ken van de locale houthandel waar mijn vader en broer jaren hebben gewerkt. Deze waren echter een stuk kleiner. Ongeveer maatje putdeksel. Mogelijk werd munitie op deze manieer het fort ingereden aangezien de rails over de brug het fort in gingen.

Okt-26: Fietsvakantie 2015 dag-1

Op woensdagochtend 2 september zat ik al rond een uur of half 10 in de trein met fiets en wat bagage richting zuid. De laatste jaren lukt het me niet echt om al zo vroeg op vakantie te gaan. En ook dit jaar zag het er naar uit dat het niet eerder zou worden dan ergens rond 7 september. Maar 1 feestje op 5 september ging niet door en een andere op 3 september verschoof naar 8 september of later. Toen ik dat op 1 september hoorde bedacht ik die laatste te laten schieten en ging ik dus wat eerder weg.

Een echt doel had ik niet. Dwz ik wilde wel lekker fietsen om wat kilo’s kwijt te raken en een eerste ingeving was richting Zwolle om zo wat familie te bezoeken waar ik al veel te lang niet ben geweest. Helaas gingen er vanaf de Noordzee over Noord-Holland behoorlijk wat buien richting Zwolle. Daar had ik geen trek in. Dan maar op de terugweg daar langs gaan. Ten zuidwesten van Nederland waren die buien er niet, dus treinde ik richting Antwerpen om zo een stuk Schelde te volgen. Antwerpen had ik 3 jaar eerder minimaal bekeken alleen rond het station, de binnenstad was alweer een paar decennia geleden.

Feb-21: Zwerffietsslot

Op woensdag 25 september had ik in de kantine van de Ibis-budget kunnen eten. Door de bugetterigheid leek het meer op een kantine dan op een ontbijtzaaltje en de kans is groot dat ik er een beter ontbijt tref dan in de Franse doorsnee hotels. Toch koos ik er voor om even terug te fietsen naar het centrum en daar om te zien naar een broodjeszaak of een sandwich-verkopende paardengokkroeg. Ik weet wel dat de ochtend met fraaie ochtendnevel begon, maar van een ontbijt kan ik me in Honfleur niets meer herinneren.

Ik had me voorgenomen naar Le Havre te fietsen en onderweg zou ik vast nog wel iets eetbaars vinden. Tot de fraaie brug Le Pont de Normandie zag ik niets en over de brug evenmin. Na deze brug die op 60 meter over de Seine gaat zag ik nog een vergelijkbare brug opdoemen. Daar mocht ik niet over, die was verboden voor fietsers. De Pont de Normandie had ik voor de helft voor mezelf. Ik was er al eens over gefietst en weet dat er een fietspad is. Maar dat was afgesloten net als de 2 rijbanen aan ‘mijn’ oostkant. Of het de bedoeling was dat ik weer terug ging onder de brug door en het fietspad aan de andere kant moest nemen weet ik niet. Wel was me duidelijk dat de afzetting niets voorstelde. Middenop zag ik in de verte 1 bedrijfsautootje, met iemand die een TL-buis wisselde. Ik fietste dus over de rechter autobaan en ging in een fraaie bocht om de afzetters. Die gaven geen kik en ze gaven me vast gelijk dat ik het zo deed. Niet vreemd, want daarna waren mijn 2 rijbanen net zo leeg als daarvoor.

Mrt-12: 18 Via Zoutleeuw

De volgende morgen sprak ik weer de huisman. Hij had een prima ontbijt klaar gezet en was een leuke gesprekspartner. Het was een kersenboerderij, zoals er in die omgeving erg veel fruitbedrijven zijn. Daarnaast had ie allerlei cursussen (o.a. metselen en loodgieten) gevolgd om zijn huis te verbouwen. In mijn ogen had ie dat prima gedaan. Ik fietste vervolgens naar een reisdoelletje dat een paar dagen terug opborrelde. Dwz België heb ik vaakgenoeg doorkruist. Al hun provincies heb ik een aantal keren bekeken, maar er schiet natuurlijk wel eens iets over.

Dat was het geval met de volgende plaats waar ik kwam. Die plaats werd me ooit aangeraden door de verhalen van Peter van Bruggen. In zijn serie De Nachtrijder deed hij ook Zoutleeuw aan, een stadje dat het nooit gemaakt heeft. Van Sint-Truiden naar Zoutleeuw is maar enkele kilometers en ondanks het omfietsen via knooppunten over leuke lege landweggetjes was ik er zo. De beschrijving van Van Bruggen klopte aardig. Een stadje met een paar honderd jaar terug grootse idealen, maar duidelijk uit de markt geconcurreert door plaatsen die aan betere (vaar)wegen lagen als Hasselt en Sint-Truiden.