Apr-05: Trots op Duitsland

Hoezo? Wat nu? Dat kan toch niet? Inderdaad, als Nederlander die niet in Duitsland woont kan je moeilijk trots op Duitsland zijn. Trots schijnt gekoppeld te zijn aan iets wat van jezelf is en/of waar je deel van uitmaakt en/of invloed op hebt. Kijk het anders nog even na in VanDale.

‘Trots’ is voor mij al jaren een fout woord en een aanzet tot ellende. Als 2 buren met elkaar een gesprek hebben en de ene buur zegt tegen de ander: “Ik ben trots op m’n zoon” (omdat ik er voor gezorgd heb dat ie goed opgevoed is, netjes zijn huiswerk maakte en doctorandus in de weetnietkunde geworden is) dan kan dat op z’n minst irritant over komen bij de buur wiens zoon putjesschept na een halfafgeronde VMBO.

Trots op een land is nog een stapje verder en xi ik als een synoniem voor patriotisme en nationalisme. De zaken die het goed doen om een oorlog te beginnen met een buurland. In menig leger worden soldaten dan ook gehersenspoeld met dit soort denkbeelden.

Advertentie

Oct-27: Oerloggen

Ik heb me wel vaker afgevraagd wat een echt log is. Volgens mij moet dat gezocht worden in de VOC-tijd. Schepen werden er op uit gestuurd om nieuwe handelswaar op te sporen. Kapiteins kregen daarbij de opdracht om hun dagelijkse bevindingen nauwgezet in een logboek bij te houden, dan wel te loggen.

Bij terugkomst konden de opdrachtgevers nagaan wat er in het Verre Oosten en onderweg uitgespookt was. Welke matroos wanneer scheurbuik kreeg. En of dat door middelen adequaat opgelost werd, zodat zijn ‘downtime’ minimaal was. Of hoe bijvoorbeeld Chinezen geronseld werden en verscheept naar TaiWan om daar thee te verbouwen voor deze eerste en grootste multinational en AH-voorloper.

Zo’n Logboek of Scheepsjournaal werd maar door een enkeling bijgehouden. Matrozen kregen geen inzage, laat staan dat ze er aanvullend commentaar onder mochten krabbelen. Zo’n oerlog was meer te vergelijken met een Dagboek, waar bijkladden ook ongebruikelijk is.

Met een Weblog of (We) Blog is dat wel anders, zo zijn ze allemaal publiek inzichtelijk. Er zijn logs, zoals die van Wim de Bie waar reageren alleen per e-mail kan. Ik geef hem geen ongelijk, maar het is wel een zeer kleine minderheid die deze vorm hanteerd. Bij de meeste weblogs is reageren een must. Minder reacties staat gelijk aan een oninteressant log.

Als het om mijn serie Tocht-logs gaat voel ik me een beetje die VOC-kapitein. Alleen heb ik tijdens mijn fietstocht vrijwel niets opgeschreven. Ik was toen in het geheel niet van plan om er op deze manier uitgebreid over te loggen. Tijdens mijn vakantie denk ik niet aan computers of het Internet. Ik wil me graag laten leiden door de wind en de waan van de dag. Zo wens ik vooral te genieten van de onbekende omgeving en mensen die ik ontmoet.

Omdat deze vakantie slechts 2 weken duurde leek het me een week na aankomst wel leuk om mijn bevindingen een keer uitvoeriger te loggen. En dan niet alleen de leuke dingen, maar vooral de opvallende dingen.

Tijdens het tikken beleef ik m’n vakantie her. Da’s best mooi en prettig. Nadeeltje is dat zelfs ik het ‘te lang’ vind worden. Frequent speelt het ‘dia-avond’-syndroom door mijn hoofd. Zo’n avond waar je niet weg kunt en dia 172 weinig anders is dan dia 143. Door veel kleine voorvalltjes weg te laten probeer ik dat te voorkomen. Maar helaas ben ik de vertoner die het meegemaakt heeft en niet de toeschouwer die het moet ondergaan.

Ik xi wel dat het aantal reacties afneemt en reageurs mogelijk elders psychische hulp zoeken. Daar zit ik niet zo mee. Naast de afnemende reacties blijft het aantal unieke bezoekers gelijk en is er ook geen verandering te zien in het aantal pageviews. Ik zal dan ook proberen deze klus te klaren. Fietsen gaat duidelijk sneller en makkelijker dan loggen. :-)

(En nu niet allemaal uit beleefdheid een nietszeggende steun-reactie plaatsen, die ga ik te lijf met de delete-optie.)

Hoogachtend;

uw Kapitein, Roeier, Navigator en Boordwerktuigkundige.