Nov-19: Maastricht – Midden

Terug langs de Jeker belandde ik weer bij de stadsmuur, waar een berenkuil veranderd was in een giraffekuil. De beren liepen hier tussen 1970 en 1991 in rond. Ik zwierf nog wat verder en kwam zo door wat leuke kleine straatjes en trof daar een watermolen. Of eerder een soort maalderij waarvan de deur uitnodigend open stond. Kon er doorheen lopen en zag aan de andere kant een waterrad die aangedreven werd door de Jeker. Via wikipedia begrijp ik dat deze watermolen behoorlijk op leeftijd is. Voorheen maalden ze er vooral mout voor bier. Sinds 2005 maalt ie spelt.

Gisteravond (18 nov) ben ik toch nog eens gaan zoeken waar de Jeker begint. Tot mijn verbazing was dat in Wallonië (waar ie Le Geer heet), zo’n 30 km ten westen van Luik. Via een soort sifon gaat ie onder het Koning Albert Kanaal door. Dat kanaal ligt een meter of 4 hoger, maar dat is onvoldoende voor een volwaardig aquaduct.

Advertentie

Mrt-14: Uithangobject

Ik heb maar weer eens een tag toegevoegd. Aanvankelijk noemde ik die ‘Uithangbord’, maar eigenlijk ben ik meer van de ‘Uithangobjecten’. Afgelopen fietsvakantie kwam ik onder meer wat mooie tegen zoals een uithangcamera in Châlons-en-Champagne, een uithangos in Sasbach en een uithangschip in Rastatt. Drie jaar eerder had ik al eens zo’n uithangschip in het Zwitserse deel van Laufenburg op de foto gezet. Eerder in die vakantie viel me een uithangbed in een pensionnetje aan de Kocher op.

Dus zonder het te weten had ik er al wat verzameld. Uithangborden, dus gewoon in 2D met text er op, trouwens ook. De eerste die ik op m’n blog plaatste was van een fotograaf hier in de buurt. Dat was ruim 8 jaar geleden. De kettinkjes hangen er nog, maar het bord staat alweer wat jaren achter het raam.

Feb-17: 1947 Diemel en Möhne

Toen ik in Bad Arolsen bij de balie stond om af te rekenen begreep ik dat ik er door hen voor 10 euro ingeluisd was. Nou is dat geen groot bedrag, maar ik kan gewoon niet zo goed tegen dit soort praktijken. Omdat ik nog niet betaald had, had ik gewoon 10 euro minder neer kunnen leggen, maar dan wist ik dat ik gezeik zou krijgen om mijn fiets achter hun gesloten deur weg te krijgen. Dus toch maar gewoon betaald, maar er wel wat van gezegd.

Daarbij was het weer er niet prettiger op geworden. Het zat tussen regen en miezer in. Kortom ik werd er nat van. Toch stapte ik op met het idee: ‘Misschien is het na de volgende heuvel droog.’ Ik vond een prachtige doorgaande weg naar Marsberg. Mooi glooiend, rondom bos en erg rustig. In Marsberg toch maar een extra lange pauze gehouden bij een koffietappende bakker.

Dec-25: 0620 Wern en Main

Deze vrijdagochtend, 11 september begon fris. Dat probleem was snel opgelost. Vanuit Karlstadt had ik (met eerdere fietstochten) al in 3 windrichtingen gefietst en nu was de 4de aan de beurt. Ik wilde er dus richting oost. De heuvels, die hier een enorme bocht in de Main geduwd hebben, waren op het oog niet zo hoog. De verkeersweg naar het oosten leek een drukke en ik zag de bewegwijzerde fietsroute dus wel zitten. Na 200 meter werd het padje al smaller en steiler, en zo zat ik zomaar op de top van het hoogste heuveltje. Tijdens deze energieverspillende inspanning kon m’n jas dus weer uit.

De fietsroute bracht me langs de Wern, een klein riviertje die ik een flinke tijd kon volgen. Niet met een fietspad, die hield op. Maar geen probleem, de ‘grote’ weg was na Thüngen behoorlijk uitgestorven. Niet zo vreemd, want opeens kon ik die grote weg ook niet meer gebruiken. Over de volle breedte lag vers dampend asfalt. De werkmannen stonden aan mijn kant uit te rusten. Dus daar even het nieuwe asfalt benutten zat er voor mij niet in.