Mei-29: Alkmaarse Struikelstenen

Vandaag las ik op NH-Nieuws dat ‘er nu ook struikelstenen in Nederland worden gemaakt.’ Struikelstenen bestaan inmiddels 25 jaar en werden aanvankelijk in Duitsland gelegd. Met deze kleine ‘steentjes’ worden plekken gemarkeerd waar Joodse mensen woonden die in WO-II zijn afgevoerd en vermoord in vernietigingskampen.

Al snel sloten meer steden zich daarbij aan en in Alkmaar zijn de eersten gelegd in 2015. Aanvankelijk was het de tradionele uitvoering met een soort messing bovenkant van 10 bij 10 cm:

Advertentie

Mei-07: Westerlicht – WOII

Afgelopen bevrijdingsdag was ik even naar De Hout gelopen. Daar is elk jaar een aardig bevrijdingsfestival. Dit jaar was dat niet anders. Maar ik was er vrij vroeg en het was nogal fris. Dus bedacht ik een rondje door De Hout te lopen met als klein tussendoel een koetennest dat in de vijver van Huize Westerlicht ligt. Eerder hoorde ik daarover bij een ander koetennest in de Singel.

Dec-23: Zündapps in NH

In het afgelopen jaar kwam ik bij toeval 3 oude zündapp brom- en motorfietsen tegen. De eerste keer was in Mei, toen ik een rondje fietste door Medemblik en daar naast het stoomgemaal (blog ik ook nog eens over) een Zündapp brom- en motorfiets zag staan. Van 1 kon ik het jaartal achterhalen. De andere was volgens de eigenaar van dezelfde leeftijd. Later fietste ik die dag door via Onderdijk en de watertoren van Hoogkarspel. Het is opvallend hoeveel blogberichten je uit 1 fietsrondje kan persen, en dan moet ik die over het bijbehorende stoomgemaal nog maken.

Eigenlijk had ik niet apart over Zündapp geblogd, ware het niet dat ik eind-oktober een fraaie zijspan-versie uit 1942 in Haarlem trof. Op de 2de foto zie je een ‘schepje’ dat ook als peddel is te gebruiken. Ik vond er een geinig youtube-filmpje bij waarin je ook die toepassing voorbij ziet komen.

Zie hier de foto’s.

Zelf heb ik niets met bromfietsen of motorfietsen. Net als bij roken was ik daar rond mijn 15e van genezen. Rond die tijd hoeste mijn vader elke ochtend in de keuken onder m’n slaapkamer. Met een houten vloer gaf dat behoorlijk wat herrie en begreep ik niet wat zijn lol was met roken. M’n oudste broer hielp me op een zelfde manier van de bromfiets af. Die dingen stonden elke zaterdagochtend bakken met herrie te maken onder m’n raam bij het schuurtje.

Dat waren vooral zündapps met van die dubbele achterveringen. Volgens eigen zeggen konden die dingen wel 120km/h halen. Als dat zo was, dan kwam de gemiddelde snelheid niet boven de 5km/h. Dwz per kwartier rijden zat ie minstens 3 uur te prutsen en stationair lawaai te maken. Sindsdien heb ik het bij een fiets gehouden, waar ik niets aan doe en die all-in (fietsen, repareertijd en afschrijving) ruim boven de 20km/h komt.

Zündapp staat overigens voor “Zünder-Apparatebau-Gesellschaft mbH” in Nürnberg, zie wikipedia. Waarbij “Zünder” het duitste woord is voor ontsteking. KS staat voor ‘Kardan Sport’, terwijl ik toch ook bij die die dingen een kettingkast zie. KS werd ook afgekort als ‘KlotenStoter’, een specifieke ervaring bij mannen die zo’n ding berijden.

Nov-26: Nies Molenaar in Alkmaar

Vier jaar geleden blogde ik over Zuidermeer, een klein dorpje aan de spoorlijn Heerhugowaard-Hoorn, waar het geen station aan heeft. In Zuidermeer staat wel een flinke kerk, omdat ooit werd gedacht dat dit dorp aan het spoor wel eens behoorlijk kon groeien. Iets dat dus wel gebeurde met het naburige Obdam, maar niet met Zuidermeer. Die kerk is dus altijd flink overmaats gebleven.

De bouwstijl daarvan is apart en bedacht door architect Nie Molenaar, een Hagenees die veel (en mogelijk alleen) klussen deed voor de Rooms-Katholieke gemeenschap. Ik zag een met zijn ontwerpen op wikipedia en daar stond ook een ‘Meisjes- en Bewaarschool aan de Korenlaan’ bij te Alkmaar. In Alkmaar is echter geen Korenlaan en mogelijk is die er ook nooit geweest. Ik ken wel een bewaarschool aan de Doelenstraat in het oude centrum. Die school is echter van voor de geboorte van Nies Molenaar. Kortom er klopte iets niet en dat is op wikipedia 4 jaar later nog altijd zo.

Okt-02: AlmeriCar

Bij m’n laatste gokvraag gaf ik al aan dat ik een week geleden naar Almere ben gefietst. Dat was ik al erg lang van plan. De laatste keer dat ik er fietste was 40 jaar geleden. Toen was er alleen de dijk, die we via Enkhuizen, Lelystad en het virtuele Almere naar Huizen namen. Een saai rotstuk met tegenwind en van Almere was toen dus nog niets te zien. Nu met 0,2 miljoen inwoners duidelijk wel. De laatste tijd ben ik een paar keer met de trein door Almere gekomen en bedacht ik er toch ook maar eens op de fiets naartoe te gaan.

Via Amsterdam is de kortste route, maar omdat ik ook nog door Driemond (en wat andere plaatsen) wilde kwam de teller toch nog op 85 fietskilometers. Inmiddels was het rond een uur of 5 en kreeg ik vanuit Weesp donkere wolken achter me aan. In het centrum zag ik als eerste de kermis bij het water en omdat ik voor de regen wilde schuilen ging ik daar een soort half overdekt winkelcentrum in. Daar kweelde een 3-tal nogwatsisters in Amerikaanse WOII-tenue Amerikaanse liedjes uit die tijd. Niet mijn muziek, maar mogelijk was dat toch ook de reden dat ik er naar binnen ging om te zien wat dat om het lijf had. Idd khaki tot de knie.

Jul-11: Egmond aan ZeePaard

Een ruime maand eerder had ik als eens bericht over de zogenaamde Paardenparade, een aardig project met levensgrote stenen knollen. Het zijn dus forse werkpaarden, voorzien van een beschildering of andere opvallende bekleding. Naast de 5 eerder beschreven paarden, zijn er weer wat verse geplaatst en 1 daarvan staat aan het begin van Egmond aan Zee.

Een leuke reden om daar eens naartoe te fietsen. Een ritje via Egmond doe ik circa 20 keer per jaar, maar de laatste keer was alweer een ruime maand geleden. Onderweg kwam ik langs de beruchte Hoeverweg-bunkers. En zoals immer liepen daar wat paarden van het rankere type rond.

Mei-02: Time Warp Alkmaar

Een kleine week terug zag ik weer leven in het ‘Kerstwinkeltje‘. Dwz na de Kerst stopte die zaak er mee, die er duidelijk maar tijdelijk zat. De ijzeren rolluiken gingen neer en niet meer omhoog. Tot dus een week terug en toen verschenen deze foto’s in de etalage langs de Langestraat en Hoogstraat:

Aug-17: Schuylenburg

De afgelopen dagen is mijn neus behoorlijk op de feiten gedrukt waar het Nederlandsch Indië betreft. En daarbij moet ik zeggen dat ik de indruk heb dat bij beide uitzendingen de makers meer dan hun best hebben gedaan om onze aanwezigheid in Indonesië en het eind daarvan zo objectief mogelijk te vertellen.

Tot een paar dagen terug heb ik er weinig van meegekregen. Ik heb geen directe familie of ouders van vrienden of kennissen die een band hebben met dat land, behalve dat ik eens per 4 weken een maaltijd haal bij de beste Indonees van Alkmaar. Een soort familiebedrijfje met zeer vriendelijke mensen en ontzettend lekker eten. De concullega’s (er zijn hier nog 6 van dit soort zaakjes) leggen het behoorlijk tegen ze af.