0449-Zeddam

Na Doetinchem fietste ik nog wat kilometers door om in Zeddam te overnachten. Dat deed ik in een eenvoudig hotel waar ik vaker gelogeerd heb. Het verbaasde me dat ik daar nog steeds dezelde eigenaar zag. Hij zit dan ook ruim boven de pensioenleeftijd. Maar ik weet dat ik er altijd terecht kan, omdat ie (in tegenstelling tot de vele andere hotels in die plaats) geen busladingen accepteerd.

Een uurtje later at ik heerlijk buiten op een ruim terras van een ander (veel groter) hotel. Binnen was een of ander feest gaande, waar ik buiten geen last van had. Ik had wel wat geluidshinder van het wegverkeer. Ondanks de nieuwe randweg bleven mensen veel te hard en te veel door het centrum karren. Een glazen geluidswal zou zo’n mooi terras een stuk aantrekkelijker maken en dan kunnen ze het gewoon ‘Ruim Zicht’ blijven noemen.

Dat ik in Zeddam stopte heeft te maken met een goede kennis die daar vlakbij woont. De volgende dag ging ik dan ook bij haar op visite. Het was eigenlijk een kennis van mijn vader, maar na zijn dood heb ik nog altijd contact met haar.

Ze is een jaar of 10 terug uit Zwitserland naar Nederland verhuisd. Niet lang daarna overleed haar man. Ik heb hem nooit gezien, maar inmiddels wel veel over hem gehoord. Hij heeft 25 jaar in Zwitserland gewerkt voor een Amerikaans Air-Co bedrijf. Haar Nederlands klinkt nog altijd anders doordat ze heel lang (Zwitsers-)Frans heeft gesproken. Zelf heb ik ook in wat andere landen gewerkt en dat geeft over en weer mooie verhalen, met afwijkende visies. Zij verwonderd zich nog vaak hoe zaken in Nederland geregeld zijn/worden.

Na de 2de kop koffie reed een auto het erf op. Ik meldde meteen dat ze nog wat visite kreeg, maar dan uit Luzern. Handig zo’n kenteken dat met ‘LU’ begint. Deze visite had ze wel verwacht, het was een oud-collega van haar man met vrouw. Dit stel was wat jonger, en was in Nederland op vakantie. Zij waren ook van Nederlandse geboorte. Ons verhaal ging dus moeiteloos verder. Daarbij kwam dat net in Zwitserland een behoorlijk extreem referendum was aangenomen, dat het de buitenlanders nog lastiger moet maken.

Na de middag, een saucijzenbroodje (die de ‘Luzerners’ meebrachten) en een kom soep, stapte ik weer op. De miezerbui had zich beperkt tot 10 minuten. Het was alweer een paar uur droog en de zon brak door. Tijd om daar op de fiets van te genieten.

(Achteraf gezien heeft die Zwitserse visite bij mijn neef en later bij deze ‘tante’ er toe bij gedragen dat ik daar vergat om even naar mijn zus te bellen.)

Begin met Kaart | Vervolg

Advertentie