Aug-27: Wat wil ik op Mastodon?

Sinds begin-november heb ik een mastodon-account en weet ik nog steeds niet wat ik er mee wil of moet. Het mechanisme van microbloggen snap ik wel en dat ik het beter vind dan Twitter (zo heet het nog altijd bij mij) danwel X. Dat het beter is heeft meer te maken met de aftakeling van Twitter. Onlangs is daar bedacht dat het niet te bekijken is door mensen die geen X-account hebben. Ik kan daar slecht tegen. Een van de redenen dat ik 12 jaar geleden met Facebook ben gestopt.

Mastodon werkt als Twitter, maar dan zonder opdringerig algorithme. Je krijgt gewoon het nieuwste bericht van de personen die je volgt te zien. Zo heb ik Twitter ook ingesteld. Op dat punt weinig verschil. Mastodon is zonder reclame. Maar ook daar geen verschil met Twitter, aangezien ik alle reclames overal onderdruk. Heb niet voor niets een Nee-Nee-sticker op m’n brievenbus.

Het grootste voordeel is dat Mastodon niet van 1 eigenaar is, maar van inmiddels 10.000 deel-eigenaars. Per eigenaar (domein) kunnen de huisregels iets verschillen. Ik merk daar weinig van. Als het zo is, dan kan je eenvoudig verkassen naar een andere server (instance). Via ‘Local’ zie je alle berichten op de server waar je gebruik van maakt. Via Global zie je alle berichten over alle servers. Geldt ook voor ‘Verkennen’/zoeken.

Inmiddels heb ik veel meer interactie op Mastodon dan ik ooit op Twitter heb gehad. Maar dat ligt vooral aan mezelf. Ik volgde op Twitter niet zoveel mensen en veel woorden blokkeer ik daar. Denk aan Wilders of Baudet, maar ook aan GTST of Spotify. Dwz gemeutel daarover hoef ik niet te zien, aangezien ik er niets me kan en me er hooguit aan kan ergeren.

Bij Mastodon blokkeer ik ook dit soort woorden, maar echt nodig is het vaak niet. Het is duidelijk een andere groep mensen. Ik noem ze NRC-lezende vegetarise GroenLinksers. Is niet helemaal waar, maar toch. Vaak gaat het over dezelfde stokpaardjes.

Zo zijn er veel die het laatste jaar van Twitter afkomstig zijn en zich op Mastodon afgeven op Twitter. Lijkt op rokers die gestopt zijn en dan heel fanatiek het roken afkraken. Om die reden staat bij mij het woord Musk ook in de blokkeerlijst.

Bij Twitter/X kan je berichten liken. Dat voedt het algorithme. Bij Mastodon kan je een bericht als favoriet aanvinken. Dat is alleen een schouderklopje voor iemand die het bericht plaatste, maar meer ook niet. Om berichten ‘viraal’ te laten gaan moet je ‘boosten’. Dat komt overeen met ‘retweeten’.

Dat boosten zorgt er helaas ook voor dat je steeds dezelfde berichten voorbij ziet komen. Er is een optie om dit te groeperen, maar jammergenoeg werkt dat niet. Zelf ben ik wat mensen gaan ontvolgen, omdat die alleen maar boosten en zelf niets toevoegen.

Ooit ben ik aan Twitter begonnen vanwege dit blog. Dit verouderde blogthema is minder geschikt voor gebruik op een smartphone (alhoewel ik het prima op een smartphone vind werken). Ik zag het dus als een extra service en op Twitter werd er incidenteel wel eens op een bericht doorgeklikt. Op Mastodon gebeurt dat duidelijk minder.

Ik vermoed dat dat in het app-gebruik zit. Voor Twitter/X/Mastodm/etc is een app niet meer dan een website met een beperkt stukje browser om daar te lezen en te reageren. Als je daarin op een link naar een gewone website klikt, dan moet alsnog de echte browser (zoals Chrome, Fiefox etx) opstarten en dat kan even duren.

Zelf gebruik ik gewoon FireFox op m’n smartphone en daar zit een link naar Mastodon in. Dan heb je dit doorschakelprobleem niet. Toch zal ik 1 van de weinigen zijn die het zo doet. Maar ik ben ook 1 van de weinigen die Twitter en Mastodon vooral op een laptop gebruikt.

Onderweg blijft m’n smartphone in m’n jaszak en kijk ik naar buiten in een trein, hou ik m’n handen aan het stuur van m’n fiets of kijk ik wandelend om me heen. Die smartphone geeft alleen een seintje als ik gebeld wordt. Vaak pak ik ‘m dan niet op en bel een stukje verderop terug als ik een rustige plek op een bankje heb gevonden.

Meldingen van Mastodon, Twitter, 112 of wat dan ook staan uit. Zo dringend is dat allemaal niet. En daar zit waarschijnlijk het verschil. Anderen laten zich de hele dag door op elke plek gekmaken door allerlei piepjes. Ze doen daar aan mee door elke opwelling binnen enkele secondes via zo’n microblog te delen met anderen.

Ik kan me dus afvragen of dat Mastodonnen (of Twitteren) voor mij iets heeft.

Een andere reden dat ik op Twitter zat had te meken met m’n vrijwilligerswerk. Ik volgde wat verkeersambtenaren, wethouders, stadswerk en journalisten. Die zijn voor een groot deel van Twitter verdwenen. Niet erg, maar ze zijn niet teruggekomen op Mastodon. Mogelijk zijn ze meer actief geworden op Facebook, Instagram, Bluesky of Threads. Allemaal vergelijkbare meuk, waar je alleen kan lezen met een account. Voor mij dus niet anders dan Twitter inmiddels is geworden.

Iets anders is de berichtlengte. Bij Twitter is dat 240 tekens. Op de meeste Mastodon-servers zijn het er 500. Er bestaan echter ook servers met 1000 of meer tekens per bericht. Dergelijke berichten kan je moeilijk microbloggen noemen. Anderen omzeilen dit door een hele berg berichtjes (draadje) onder elkaar te plaatsen.

Ik vind dat hinderlijk aangezien er geen ‘lees verder’-optie in zit zoals op de meeste blogs. Helaas kan ik niet blokkeren op berichtlengte, maar dat zou ik wel graag willen. Beter is het als deze figuren gewoon een blog schrijven en die linken. Maar velen hebben geen idee dat dat eenvoudig kan en dat dat op Blogspot of wordpress.com zonder kosten kan.

Er zijn dus voldoende dingen waar ik me aan stoor en er komt te weinig uit in de vorm van leuke gesprekken. Die zijn er overrigens wel, en ook op Twitter waar ik altijd nog wat leuke mensen volg die daar blijven hangen.

Wat ik nu vooral doe is het uitdunnen van het aantal mensen dat ik volg. Hoofdzakelijk zijn dat mensen die zelf weinig bijdragen en vooral berichten van anderen of krantenwebsites doorlinken zonder er iets aan toe te voegen. O ja, en het woord ‘cat’ en ‘dog’ staan bij mij ook in de blokkeerlijst tegen de onophoudelijke stroom aan katten- en hondenfoto’s.