Okt-11: 0252 Biedenkopf

Deze dag begon koud, omdat het de hele nacht helder was geweest. Maar de zon scheen en dan is het al snel warm genoeg, dacht ik. Toch viel dat wat tegen vooral door de stevige oostenwind en mijn voornemen om naar het oosten te fietsen. Ik mocht het deze geheel droge dag (14 September) met zo’n 15 graden en een prachtig zonnetje stellen.

Vanuit Betzdorf fietste ik rechtdoor via Neunkirchen en Wilnsdorf en zocht bij Deuz weer de Sieg op. Op deze manier reed ik mooi om het grote Siegen heen. Die stad had ik al een paar jaar eerder goed bekeken en ik had geen trek in hun verkeersdrukte. Op mijn oude kaart stond door Deuz nog een spoorlijn, maar die was inmiddels opgedoekt. Er stond nog wel een heel fraai stationnetje als aandenken.

Na Deuz ging het wat stijler omhoog en kwam ik in het Rothaargebergte bij de oorsprong van de Sieg. Twee meter verder begon een andere rivier; de Lahn. Ook deze rivier is geheel voorzien van een eigen bewegwijzerde fietsroute. Tussen Marburg en Bad Ems (waar de Lahn in de Rijn stroomt) had ik in 2003 en 2005 gefietst. Alleen het laatste stukje waar ik nu was ontbrak nog.

Ik ging dus gewoon rechtdoor, maar ging nu lekker heuvelafwaarts. Bij Bad Laasphe heb ik een heel tijdje rondgekeken. Dit is een redelijk bekend en touristsch stadje, waar ik iets meer van verwacht had. Ik belandde er nog wel in een heel grappig restaurant. Omdat het nogal fris was wilde ik graag binnen wat soep eten. Dat kon, maar ik voelde me wel wat opgelaten met mijn fietskleren en het sjieke meubilair. Alle tafels en stoelen waren verschillend, variërend tussen een lui bankstel en fragiele Lodewijk-IV (spreek ik doorgaans uit als ‘ievee’) -stoeltjes. Ik zocht het ‘simpelste’ uit en heb er een kom goulashsoep verorberd.

Ik heb niet eens overwogen om er een hotel te vinden en wilde weer graag naar het touristenvrije deel van Duitsland. Dat bleek niet moeilijk. De volgende grote plaats was Biedenkopf. Ook daar weer een 50-tal vakwerkhuizen, nog iets leuker schots en scheef tegen een bergwand, een heus kasteel op de berg en geen tourist te bekkenen.

Biedenkopf ken ik van een oude radioluisterhobby. Een aantal van hun 100kW-zenders kon ik met heel goed weer in Nederland ontvangen. Naast de ARD zit hier ook de HR (Hessische Rundfunk). Ik dacht dan ook altijd dat Biedenkopf een berg was. Nu bleek het dus ook een aardig stadje te zijn. Veel hotels of pensions zag ik er niet, behalve 1 in het centrum boven een Chinees restaurant. Dat leek me wel wat.

Ik had gisteren teveel gefietst naar m’n zin, en 55-15-97 is niet echt een mooi schema te noemen ter opbouwing van m’n conditie. Vandaag had ik 85km gefietst en dat leek er meer op. Ik kreeg er een prachtige grote kamer met keiharde bedden. Nu ben ik wel wat gewend, thuis slaap ik ook op een harder ben dan ik tot nu toe in de hotels getroffen had. Toch was het nu wel even flink wennen.

Ik heb de berg met het kasteel nog even beklomen en je had er een prachtig uitzicht over de Lahnvallei. Uiteindelijk bedacht ik deze dag ook maar Chinees te eten, de laatste keer dat ik dat deed was een paar weken terug. Het grote restaurant zat behoorlijk vol en dat had alles te maken met hun 20 meter lange buffet. Voor 11 euro kon je je daar klem eten. Dat was ik niet van plan, ik heb me beperkt tot iets met garnalen en eend en dat smaakte uitstekend.

(overzicht | vervolg)