Nov-19: Ximaar is een eXoot
Dwz ik heb steeds meer de indruk dat ik niet in de huidige Westerse samenleving pas. Mijn omwonenden -tot donker Afrika aan toe- zouden me zelfs als uitheems of buitenaards kunnen beschouwen. Doorgaans heb ik er weinig last van. Het valt me niet zo op omdat ik solitair fiets en me weinig in groepsverband ophou.
Als ik weer eens een stukje trein, dan valt het mij wel goed op. Ik ben de enige die uit het raam of naar andere mensen kijkt. De overige treinzitters turen naar een zelf meegenomen schermpje. Dat kan continu zijn als zij een spelletje doen, facebook afstruinen of een e-book lezen. Een ander deel kijkt eens per 2 minuten om te zien of er nog een berichtje is en hoe laat het is. In de tussentijd gaan de ogen dicht en zijn ze schijnbaar te vermoeid om de hele tijd naar het schermpje te turen.
Zelf heb ik dus geen ‘smartphone’, die in mijn ogen de mensen afstompt en hun kijk op de wereld verkleint door alleen zelf te bepalen wat zij willen zien.
De derde aflevering van Het Instituut ving aan met een ontbijt. Of een halfuurtje de smartphone gebruiken. Het gaat om 100 doorsnee mensen (in alle leeftijden en soorten) die een week in Het Instituut verblijven, zodat daar experimenten op uitgevoerd kunnen worden. Bij het inkwartieren moesten zij hun smartphone inleveren. En nu na 4 dagen mochten ze hem even gebruiken als ze afzagen van het ontbijt. Op die manier wilden de onderzoekers vaststellen of de smartphone een eerste levensbehoefte is.
En dat viel enorm mee, ook in de ogen van de onderzoekers. Maar een klein deel ging voor de eigen smartphone, een veel groter deel koos voor het ontbijt. Mogelijk was het ontbijt te lekker of waren ze inmiddels van de smartphone afgekikt. In elk geval viel het ook mij erg mee.
Neemt niet weg dat toen ik de bak met smarphones zag er maar 1 van de 50 leeg was. 98% van deze doorsnee mensen had er dus 1. En misschien wel meer omdat die ene zijn/haar smartphone gewoon was vergeten en thuis heeft gelaten. 2/3 zat niet in een hoesje omdat dat te lastig is. Deze mensen hebben waarschijnlijk het liefst een implantaat om nog sneller aan het wereldwijde web te hangen. Er zat niet 1 ouderwets mobieltje bij zonder groot aanraakscherm. Die liggen inmiddels allemaal bij de berg afgedankte elekronica. Iedereen was gemigreerd naar een smartphone en ik ben voorlopig nog niet aan een eerste mobiel communicatie apparaat begonnen. Simpelweg om niet te worden gestoord en omdat 99% van de berichten ook op een ander moment kunnen. Op een moment dat het mij schikt en niet de verzender of beller.
In hun ogen ben ik a-sociaal. Omgekeerd vind ik het dan weer a-sociaal als mensen met virtuele oogkleppen op alleen interesse hebben in hun eigen selecte groepje waarmee ze elektronisch in contact staan.
Geplaatst op 2016-11-19, in RTV-matig, Ximatig en getagd als Het Instituut, Smartphone, Statistiek, Trein, TV, Verslaving. Markeer de permalink als favoriet. 10 reacties.
185 Legpuzzels
ximaar 
Thuis heb ik een internetaansluiting voor mijn mobieltje.
Van huis en tijdens reizen kijk ik met jou mee naar de wereld om mij heen.
Ach, internet is bij mij nog geen eerste levensbehoefte.
Vriendelijk groet,
Ik loop volgens mij als ICT man zelfs voor de meute uit. Zonder communicatiemiddel ga ik dood…
Ik ben ook zo iemand, die regelmatig Grote Verschrikt Starende Reacties krijgt, als ik zeg dat ik “Geen WhatsApp” heb :-/ In mijn (internet-)werk was ik altijd omgeven door mensen met de allernieuwste mobieltjes, maar óók door mensen die de CryptoPhone ontwikkelden.
Voordelen van telefoons zie ik zeker, maar ook nadelen, waarbij ik het “de onderbreking in focus” het grootste nadeel vind. Wat jij ook benoemt Ximaar, met “op een ander moment, een moment dat het mij schikt.” Natuurlijk “je kunt bliepjes e.d. uitzetten.” Dat beginnen mensen mij Altijd te vertellen, als ik zeg “Sorry, het leidt me te vaak af…”
Uitzetten is nl. niet genoeg. Dan krijg je (ik) nl. weer telefoontjes, mailtjes, IRL-conversaties van “Heb je mijn bericht XYZ niet gelezen…?” “Nee, want mijn telefoon stond uit, ik krijg niets af als ik de hele dag zit te bellen en appen.”
Het informatie-bombardement en de bereikbaarheidseis van deze tijd is gewoon te groot. Onze voordeur heeft nog de originele trekbel, ons huis een vaste lijn en een brievenbus, aan mijn bureau heb ik internet. Als ik reis, neem ik een “antiek prepaid mobiel” mee. En verder ben ik niet bereikbaar ;-)
Trek het je niet aan, we overleven het wel.☻
Mijn tablet ligt altijd thuis, telefoontje (koelkastmodel) is alleen bedoeld voor noodgevallen.In de trein zit ik nooit maar ik kan er een voorstelling van maken als ik bij een paar aardlingen zit.
Tja, ik heb nog gewoon een mobieltje om te kunnen bellen en sms-en. Om meerdere redenen heb ik geen smartphone. Dat mobieltje heb ik wel echt nodig, in elk geval als ik op min kleindochters pas: daar is geen vaste telefoon, en ik moet toch kunnen bellen/gebeld worden als er iets is,met de kleinkinderen of als mijn dochter om een of andere reden later uit haar werk komt dan was afgesproken.
Als ik van huis ben ben ik dus niet online. Bij mijn dochter check ik voor vertrek vaak nog wel even of er verstoringen zijn op het spoor; kan ik eventueel mijn reisroute nog aanpassen. Als er onderweg verstoringen optreden weet ik soms zelf wel een oplossing; en heel soms vraag ik aan iemand met een smartphone in zo’n geval een reisadvies.
Overigens zie ik in de trein nog steeds mensen die ‘gewone’ boeken lezen; dat doe ik zelf ook. Of ik kijk uit het raam. Soms raak ik in een mooi gesprek met medereizigers.
En soms zit ik een beetje te mijmeren.
Mijn dochters hebben wel een smartphone, maar zitten daar bepaald niet voortdurend aan vast. En de dochter met kinderen let goed op dat haar kinderen (oudste 6) heel beperkt tv kijken en/of op de I-pad van haar mogen. Op normale dagen niet voor 17 uur ’s middags (de oudste is 6. Bij het ouder worden zal dat wel veranderen, al is het maar omdat er tijden zullen komen dat ze voor hun huiswerk internet nodig hebben)
@Tijntje: Ik ben ook niet tegen elektronica of mobiel communiceren. Het is juist dat voor veel mensen de smartphone niet meer dan de vervanger is van het horloge. Eens in de zoveel tijd (vaak eens per 2 minuten) halen ze hem te voorschijn en stoppen ze hem na 10 seconde weer terug in de jas of tas. Die mensen deden dat voorheen met hun horloge en zo’n ding heb ik dus ook nooit gehad om dezelfde reden.
Ik zit weinig in de trein, maar het viel me vooral de laatste keer op in de intercity Zaandam-Alkmaar rond half 6 ‘s-middags. Ik had zicht op 8 mensen. Nul lazen een papieren krant of dito boek. Allemaal vingerden ze aan hun smartphone schermpje, waarbij er 2 (jongeren) een hoofdtelefoon op hadden. Die sluiten zich nog meer af van hun omgeving. Een aantal zal netflix hebben gekeken of muziek hebben geluisterd. 2 keken af en toe en daarna gingen de ogen weer dicht. Tegenover me zat een middelbare man die eerst flink op zijn smarphone zocht en daarna 3x hetzelfde telefoongesprek hield, steeds met een ander aan de lijn. De anderen (die wat ouder waren) waren in hoofdzaak door facebook of hooguit nu.nl aan het bladeren. Mogelijk speelde er een paar een spelletje, dat kon ik niet goed zien. Opvallend is ook dat de laptop en tablet flink op hun retour zijn. Die zie ik nog wel eens maar lang niet meer zo vaak als wat jaren geleden.
En in mijn optiek waren ze allemaal bang om contact te maken met iemand die naast hen zit. Voorheen waren die mensen er ook en kropen ze weg achter de krant, een boek of een puzzelboekje. Voor mij is er dan ook niet zoveel veranderd.
@Jolie en anderen: Ik heb makkelijk praten omdat ik er nooit aan begonnen ben. Dan mis je het ook niet. Voor een auto is dat bij mij niet anders. En als je eenmaal zo’n ding hebt, dan ga je hem gebruiken. Logisch, anders hoef je zoiets niet aan te schaffen.
mooi verhaal, ik heb de meest simpele mobiele telefoon en ben digibeet. Heb een vriend die absoluut geen digibeet is, een bedrijf heeft op twee continenten dat op kunstmatige intelligentie draait, interactionele websites en dergelijke. En hij heeft privee ook het meest eenvoudige mobieltje dat er maar te koop is. Dan denk ik: hij heeft er vast goed over nagedacht!
Ik lees dit stukje op een smartphone. Voel me meteen schuldig. En inderdaad besteed ik teveel tijd aan appjes en internet. Ik zet tegenwoordig heel bewust de boel op stil tijdens afspraken met vrienden.
@Paul: Het was niet mijn bedoeling om mensen zichzelf schuldig te laten voelen. Je moet het meer zien als een algemene waarneming/constatering. Waarbij ik snap dat mensen mij op dit gebied inmiddels vreemd vinden. Zelden wordt me dat maar meegedeeld. Dat het je aan het denken zet is natuurlijk prima. Ik merk zelf ook dat dit soort zaken er langzaam insluipt.