Nov-17: Dag-8 Langres

Woensdag 9 september ging prima van start. Het begon met een lekker zonnetje op m’n gezicht in een broodjeszaak waar ik ontbijt genoot. Er stonden stoeltjes buiten, maar daar was het me nog net te koud voor. Deze dag had ik een eerste doel bedacht en wel Langres. Die stad zag ik gisteravond op de kaart en ooit heb ik begrepen dat dat een mooie stad is. Chaumont is overigens ook niet lelijk te noemen. Eerst heb ik daar nog een rondje gefietst om een mooie uitzichtfoto te maken en hun ‘donjon‘ op de foto te zetten. De vorige dag was het daar niet van gekomen.

Deze fotoplekken kon ik alleen bereiken via een klein pleintje voor hun gerechtshof. Die hebben ze omdat Chaumont een departementshoofdstadje is zoals eerder Laon, Lille en Châlons-en-Champagne. Hier zag ik er echter iets van. Advocaten en dergelijke hielden een in hun toga en het zonnetje een rookpause. Achteraf had ik ook daar een foto van moeten maken, maar dat kwam toen niet bij me op. Meteen daarna ben ik de berg afgedaald naar het kanaal. Een manier om richting zuid en richting Langres te gaan. Net als de voorgaande dag was dat geslinger niet de kortste route, maar wel lekker vlak en lekker rustig.

Het was lekker fietsen en ik was blij met de bomen langs het kanaal en dus langs het fietspad. De temperatuur steeg snel naar uiteindelijk 26 graden in de schaduw. Hier viel het in de morgen nog mee, maar na de middag vond ik het behoorlijk warm. Net voor Langres reed een fietser achteruit. Veel fietsers heb ik onderweg niet gezien, net als de voorgaande dagen, hooguit een stuk of 5. Daarbij zijn achteruitfietsers in Nederland ook behoorlijk uniek. Het ging om een man op een gewone herenfiets en daarmee was het duidelijk dat ik hem in het Nederlands kon aanspreken. Precies wat ik dacht. Hij stepte een klein stukje achteruit om zijn fiets tegen een hek te parkeren en vervolgens zijn blaas in de stuiken te legen.

Al snel ontstond er een amusant gesprek. Hij deed voor het eerst een soort fietsvakantie. En hij was niet de jongste, op het oog zo tegen de 50. Hij was ondernemer en fietste nu op de oude fiets van zijn vader en wel naar Barcelona. Eigenlijk wilde z’n vader dat ooit, maar daar is het nooit van gekomen. En nu was hij dus onderweg, net als ik via wat kleine hotelletjes. Alleen had ie er meer nodig, zijn dagafstand was wat korter. Vervolgens ging hij na dit oponthoud alsnog zijn blaas legen en ik fietste alvast de heuvel van Langres op, met het idee dat ik hem daar later nog wel in die stad zou zien.

Dat was dus niet zo. Langres heb ik in een paar uur tijd goed bekeken. Rondom een stadsmuur met wat torens en een ‘hellendvlak‘ voor de mensen die beneden buiten de stad hun auto parkeren. Laon vind ik duidelijk aparter, maar dit is toch ook een fraaie stad. Daarbij hielp natuurlijk de zon. Eigenlijk net iets teveel. Ik heb dan ook veel gedronken, hier en later nog onderweg.

Onderweg werd weer terug naar het kanaal, maar die dook daar net een 4,8km-lange scheepstunnel in. Op het bord is mooi te zien dat de sluizen aan weerszijde naar beneden gaan en dat dit dus het hoogste punt van het Canal Champagne-Bourgogne zal zijn.een alternatieve fietsroute kon ik niet vinden, dus ben ik maar met de weg rechtdoor gefietst en daarmee meer richting zuidoost. Ik dwaalde zo een beetje door tot ik over de Salon Champlitte in fietste. En na wat rondzoeken trof ik daar eindelijk weer een supermarktje voor de broodnodige dorstlesser. Tegenover de supermarkt was een slot met grote tuin, waarbij een deel an de banken heerlijk in de schaduw stond. Inmiddels had ik zo’n 93 km gefietst en ik denk dat het nog maar net half 4 was.

Door de warmte bedacht ik daar al eens rond te kijken voor een slaapplaats. Ik had er 2 hotels gezien en de eerste had een heerlijk koele kamer en die was niet aan de redelijk drukke weg. Eigenlijk precies wat ik zocht, dus waarom verder zoeken? Een paar uur later bezocht ik pas de douche en daarna heb ik wat door het dorpje rondgelopen. Veel stelde Champlitte niet voor. Ik kon op 3 plekken eten en koos voor een zaak met een behoorlijk terras voorzien van grote parasollen. Ze hadden vis op het menu en daar ad ik wel trek in. Met een paar biertjes smaakte het goed en heb ik er nog lang gezeten tot het donkerder werd, maar niet veel koeler. Daar zittende viel me op dat het ‘restaurant’ zelf erg klein was. De kok was in een vertrek verder bezig met ook die deur wijd open en de zeer fleurige bermuda aan. Iets verder at een vrachtwagenchauffeur die ook in dit dorp overnachtte. Waarschijnlijk was ik voor die dag (of mogelijk zelfs week) de enige tourist.

Begin | Landkaartje | Vervolg