Nov-18: Dag-9 Langs de Saône

Met Champlitte was het nog niet zo duidelijk, maar daarna ging ik toch echt meer oostwaarts met het mooie weer mee. Ik deed dat op donderdag 10 september na een ontbijt in het hotel. Het was geen duur hotel en dan is zo’n wegwaai-ontbijtje ook niet echt overprized. Daarbij kwam dat er in dit dorpje hoogstwaarschijnlijk geen broodjeszaak of dito café te vinden zou zijn. Kortom koffie, een beetje stokbrood, een croisant en wat jam. Stelt dus weinig voor, maar er zit iets in je maag.

Ook deze dag schitterend weer tot een graad of 26 en wolkenloos. Ik wilde de Salon volgen richting Saône en vandaar naar Vesoul, een van de weinige departementsstadjes die ik ooit gemist heb. Daarna maar verder kijken. De Salon volgen ging al meteen mis omdat ik niet de hoofdweg, maar een rustigere weg aan de noordzijde wilde hebben. Die bleek er niet echt te zijn en zo dwaalde ik al meteen af via het gehucht Montarlot. Er zaten ook wat heuvels in. Dat zorgde dan weer voor een heerlijke afdaling naar Neuvelle-lès-Champlitte dat weer aan de Salon lag. Net als gisteren was er een stevige noordoosten wind, maar daar had ik niet zoveel last van.

Nov-17: Dag-8 Langres

Woensdag 9 september ging prima van start. Het begon met een lekker zonnetje op m’n gezicht in een broodjeszaak waar ik ontbijt genoot. Er stonden stoeltjes buiten, maar daar was het me nog net te koud voor. Deze dag had ik een eerste doel bedacht en wel Langres. Die stad zag ik gisteravond op de kaart en ooit heb ik begrepen dat dat een mooie stad is. Chaumont is overigens ook niet lelijk te noemen. Eerst heb ik daar nog een rondje gefietst om een mooie uitzichtfoto te maken en hun ‘donjon‘ op de foto te zetten. De vorige dag was het daar niet van gekomen.

Deze fotoplekken kon ik alleen bereiken via een klein pleintje voor hun gerechtshof. Die hebben ze omdat Chaumont een departementshoofdstadje is zoals eerder Laon, Lille en Châlons-en-Champagne. Hier zag ik er echter iets van. Advocaten en dergelijke hielden een in hun toga en het zonnetje een rookpause. Achteraf had ik ook daar een foto van moeten maken, maar dat kwam toen niet bij me op. Meteen daarna ben ik de berg afgedaald naar het kanaal. Een manier om richting zuid en richting Langres te gaan. Net als de voorgaande dag was dat geslinger niet de kortste route, maar wel lekker vlak en lekker rustig.

Nov-12: Dag-7 Champagne-Bourgogne

Op dinsdag 8 september was het weer nog fraaier met 22 graden, veel zon en vrijwel geen wind. De afgelopen dagen had ik overigens ook niet te klagen over het weer, maar waaide het alleen meer en daar was goed gebruik van te maken. Ontbijten deed ik nu volgens het boekje. In het centrum van Vitry had ik zo een PMU (paardenwed-) café te pakken, die mij een sandwich jambon (half stokbrood met ham) en een sloot koffie serveerde. Van daaruit fietste ik maar verder richting zuid, omdat daar het mooie weer nog een tijdje zou aanhouden.

Net buiten het stadje trof ik een behoorlijk hypermarkt en geen 2 minuten later stond ik met een nieuwe overzichtskaart van Frankrijk bij de kassa. Sinds Laon deed ik het zonder kaart en ik wilde toch wel aantekenen waar ik heb gefietst. Zo’n kaart is niet erg gedetailleerd, maar bevat toch wel meer details dan ik van Frankrijk in m’n hoofd heb. Een goede kaart van de eigen regio was uitverkocht, ze hadden wel erg veel landkaarten voor andere landen en andere regio’s en nog een kaart voor Vitry zelf. Aan dat laatste zou ik hooguit nog 5 fietsminuten plezier hebben, dus werd het de totale kaart van Frankrijk.

Nov-04: Dag-4 Doelloos Zuidwaarts

Inmiddels was het zaterdagochtend 5 september. Vermoedelijk heb ik in het hotel ontbeten. En ondanks dat het een behoorlijk sjieke indruk maakte kan ik me van het ontbijt niets meer herinneren. Het weer was redelijk. Met een graad minder dan gisteren werd het zo’n 18 graden. Het bleef wel droog maar ook behoorlijk bewolkt. De wind was een beetje in de rug als ik naar het zuidoosten zou fietsen.

Maar eigenlijk had ik geen idee waar ik naartoe zou gaan. Albert staat nog op m’n lijstje en dan nog een stuk kust tussen Dieppe en Le Havre. Voor de rest is deze omgeving redelijk bekend, overal heb ik wel eens gefietst. Gisteren had ik een landkaart gekocht in Roubaix. Ik had alleen een kaart van Duitsland bij waarin Frankrijk het met 1 A4’tje moet doen. Thuis liggen 14 van een 16-delige Franse regio serie Michelinkaarten en daarvan ontbrak nog het deel van Picardie en Nord. Die had deze kaartenverkoper niet. Ik ging de deur uit met een verse kaart van België, waar dit deel van Frankrijk op staat omdat dat land zo dwars ligt. Kon ik mooi zien waar ik de afgelopen dagen gefietst heb. Gisteren had ik deze nieuwe aanwinst in de tas gestopt en nu ik het even niet wist kwam ie er uit.

Jan-06: Bourgogne

Op vrijdag 13 september bedacht ik dus eerst een stuk met de trein te gaan, ik wilde op die manier sneller naar het westen van Frankrijk en zo het slechte weer omtreinen. Want dat er nog meer zware buien en zelfs volledig verregende dagen in het verschiet lagen was me wel duidelijk. Ik was al vroeg op het station, omdat de treinen alleen vroeg gaan en omdat ik niet van Franse(slag) hotel-ontbijtjes hou. Op het station was een broodjeszaak en m’n idee was om in de trein te ontbijten.

Maar ik was zelfs zo vroeg dat ik dat rustig in de stationshal kon doen met een flinke beker koffie. Rond 8 uur zat ik in de trein die naar Besançon ging en de hele tijd door de Doubsvallei reed. Ik heb al eens een flink stuk Doubs gevolgd en heb toen in Besançon overnacht. Nu had ik in diezelfde plaats een verblijf van 2 minuten met de fiets over het perron hollen. De aansluitende trein naar Dijon sloot wel heel krap aan.

In die 2de trein zat meer volk en ‘moest’ ik een tafeltje delen met een Frans echtpaar uit de buurt. Alle stoelen waren hier tegenover elkaar geplaatst met daartussen grappige uitklaptafeltjes. Elke aanzitten kon een deel naar zich toe uitklappen. Best handig bedacht. Ik raakte met mijn tijdelijke overburen aan de praat, omdat er naast ons aan de overzijde van het gangpad een stel zat dat wel een hele vreemde taal sprak. Ik herkende er het Reto-Romaans in alhoewel in dat taalgebiedje in Zwitserland nooit bezocht heb, en die taal nooit eerder had gehoord.

Dec-09: Duitse Scheepstunnel

Margo zal het duidelijk zijn, door haar verhaal was ik onderweg naar de scheepstunnel in Weilburg. Ik heb iets met dit soort scheepvaartcontructies en bij toeval heb Weilburg a/d Lahn tot nu toe gemist. In 3 vakanties had ik 80% van de Lahn gezien. Eerst in 2003 het stuk van Giessen tot net voorbij Marburg. Twee jaar later  (in 2005) van Limburg tot aan de monding in de Rijn. En in 2008 fietste ik van de oorspong tot bijna bij Marburg. Alleen het deel tussen Limburg en Giessen had ik nog niet bekeken en dat was ik deze dag van plan.

Dus dat ik gisteren bijna in Limburg belandde was zeker niet toevallig. Deze 5de september fietste ik er naartoe, maar ging de stad niet in. Die had ik al eens bekeken toen ik er in 2005 overnachtte. Bij de Lahn gekomen ging ik linksaf stroomopwaarts en had ik wel een prachtig gezicht op de Limburgse Dom, inmiddels overbekend van bling-bling-bisschop Franz-Peter Tebartz-van Elst.

Wederom uitstekend fietsweer. Met 29 graden eerder te warm dan te koud. De uitgezette fietsroute langs de Lahn is ook in dit deel prima en regelmatig had ik het voordeel in de schaduw van de oeverbegroeiing te fietsen.

Dec-31: Hellingproef

Het heeft even geduurd, maar eindelijk heb ik dan mijn fietsvakantie op m’n website gezet. Deze keer heb ik het een beetje anders gedaan met een beeldverhaal. Ik vond het leuk om daar zelf iets in javascript voor te verzinnen.

zie Fietsvakantie-2005. **)

Zoals gebruikelijk trapte ik deze vakantie ook zomaar een eind heen, onder meer om wat af te vallen. Na een maand bijna niet gefietst te hebben lukte het wonderwel en had ik nergens last van. Een echte route heb ik nooit voor ogen, alles hangt erg af van het weer en wat ik onderweg tegenkom. Via horen zeggen en TV-documentaires heb ik wel wat dingen in m’n hoofd en als dat zo uitkomt, dan fiets ik op zoiets af.

Zo wilde ik altijd al eens Leuven en Soissons zien, wat deze vakantie dan ook lukte. In het prachtige VRT-programma ‘Bourgondisch Complot’ was me een oude scheeptunnel opgevallen, waar schepen met een ketting doorgetrokken worden. Ik had begrepen dat dat bij Ribemont was. Nix te vinden dus. Er lag wel een kanaal en een rivier, maar die gingen niet door een berg.

Bij het kanaal stond wel een touristisch plattegrondje waarop ik zag dat die tunnel aan de andere kant van Sint Quentin lag, zo’n 30km verderop. Daar had ik niet zoveel zin in, komt wel eens een andere keer. In Soissons zag ik dat er bij Braye-le-Laonnaise ook zo’n ‘Souterrain’ was. Die ‘Onder terreinse’ heb ik de volgende dag bekeken.

Een stuk verder net voor Sarrebourg zag ik zomaar een kanaal door een meer. Ook apart. Mijn ouders waren binnenschippers en ik heb een technische tic. Dus dit soort bezienswaardigheden vind ik mooier dan een Cathedraal (die ik overigens ook graag bezichtig).

Het mooist was een scheepslift in de Vogezen. In Sarrebourg wilde ik gemakkelijk met een kanaal mee over de Vogezen. Dat lukte niet echt en het werd toch klimmen over een 400 meter hoge heuvel. Op de kaart zag ik met kleine blauwe letters ‘Incliné’ wat schuine helling betekent. Ik had van kennissen ooit gehoord dat in de Vogezen, net als in het bekendere Belgische Ronquères, een scheepslift of ‘Hellend Vlak’ is. Een klein D-weggetje liep daar het dichtste langs.

Zo kwam ik door Arzviller waar ook een scheepstunnel uit de berg kwam. Een stuk verder kwam ik prachtig langs het kanaal te fietsen. In Lutzelbourg vond ik het wel vreemd dat ik naast wat oude sluisjes nog nix opvallends gezien had. In dit dorp stond een wegwijzer naar dat Plan Incliné ook zomaar de ander kant op. Ik besloot die borden dan maar te volgen ook al was het terugwaards.

Enkele kilometers verder zat een stel Britten op een vangrail en zag ik dat ze naar de scheephelling keken. Met mijn weggetje was ik er dus rakelings achterlangs en onderdoor gefietst en dat had ik nu pas in de gaten. Het is een soort dwarshelling en de beide kanaaldelen buigen uit naar het zuiden, dus van mijn achterlangsweggetje af.

Een mooi ding, dat nog maar 25 jaar oud is. Bij aanvang van m’n vakantie had ik niet in m’n hoofd om dit op te zoeken. Feitelijk bedacht ik het maar 15km van die plek.

---

**) Aanvankelijk had ik dit verslag met zelfverzonnen fotoscript op mijn website gezet. Toen die website de geest gaf heb ik bij Webminlog een HTML-pagina ingeladen. Maar bij WordPress.com mag beide niet. Ik heb ook geen andere plek meer om eigen HTML-pagina’s te stallen. De huidige (2013,5) oplossing is dat ik de HTML zelf in een Blogspot-bericht zet en vervolgens op de knop druk dat ie niet naar HTML-fouten moet kijken. Dit lijkt te werken.