Nov-12: Dag-7 Champagne-Bourgogne

Op dinsdag 8 september was het weer nog fraaier met 22 graden, veel zon en vrijwel geen wind. De afgelopen dagen had ik overigens ook niet te klagen over het weer, maar waaide het alleen meer en daar was goed gebruik van te maken. Ontbijten deed ik nu volgens het boekje. In het centrum van Vitry had ik zo een PMU (paardenwed-) café te pakken, die mij een sandwich jambon (half stokbrood met ham) en een sloot koffie serveerde. Van daaruit fietste ik maar verder richting zuid, omdat daar het mooie weer nog een tijdje zou aanhouden.

Net buiten het stadje trof ik een behoorlijk hypermarkt en geen 2 minuten later stond ik met een nieuwe overzichtskaart van Frankrijk bij de kassa. Sinds Laon deed ik het zonder kaart en ik wilde toch wel aantekenen waar ik heb gefietst. Zo’n kaart is niet erg gedetailleerd, maar bevat toch wel meer details dan ik van Frankrijk in m’n hoofd heb. Een goede kaart van de eigen regio was uitverkocht, ze hadden wel erg veel landkaarten voor andere landen en andere regio’s en nog een kaart voor Vitry zelf. Aan dat laatste zou ik hooguit nog 5 fietsminuten plezier hebben, dus werd het de totale kaart van Frankrijk.

Die ging vervolgens achterop en is niet meer uit de tas gekomen. Dat kwam door een fietsbordje dat naar een kanaalroute verwees, een speciale fietsroute langs het Kanaal Champagne-Bourgogne. De routes over voormalige jaagpaden zijn doorgaans erg goed te doen. Weinig hoogteverschil, geen autoverkeer en goed wegdek. Eerder had ik bij Cambrai ook al een stuk over zo’n kanaaldijk gefietst, maar of die echt open was voor fietsers was me niet duidelijk. Er lag een redelijk wegdek, maar een aansluiting met dwarswegen waren er vrijwel niet. Ik moest men fiets dan ook over een lastig mountainbike-heuveltje sjouwen om bij dat pad te komen.

Bij dit pad was het wel anders, overal fietsbordjes en fietswegwijzers. Dat terwijl misfietsen langs zo’n kanaal vrijwel niet mogelijk is. Op dit kanaal tussen de Marne en Saône was het behoorlijk druk met scheepvaart. En ondanks de beperking tot Spitsen met 300 ton lading was er ook veel beroepsvaart. In sluis nummer 61 (dit kanaal raast van de sluizen) lag de MS Varia van kant tot kant en van sluisdeur tot sluisdeur. Maar ik zag er ook een roodgeel-busje en dan iets er meer aan de hand. Dat klopte, de achterdeur wilde niet meer sluiten. Duikers waren bezig met het verwijderen van rommel. Van de schipper uit Amsterdam begreep ik dat ie er al een uur lag en dat het volgens hem nog wel een paar uur ging duren. Ik grapte nog zoiets als dat ik een goede invloed op sluizen heb en dat ie met een minuut of 10 wel door zou kunnen varen.

Zonder een vinger uit te steken was nog waar ook. Bij de zoveelste poging sloten de achterdeuren voldoende om even later het water er aan de voorkant uit te laten en voer het het schip verder richting Parijs of Antwerpen. Ik nam ook de tijd om even het sluishuisje te fotograferen. Vandaar dat ik weet dat het om nummer 61 gaat bij Hallingnicourt en dat het nog 2,3 km varen en fietsen was naar Hoëricourt. Inderdaad veel Nogwatcourt (Nogwathof) plaatsjes in dit gebied. Met nazoeken viel het me ook op dat dit kanaal is omgedoopt. Voorheen heette het dus Kanaal tussen Marne en Sône. Over de kanaaldijken was het prima fietsen en ik heb er dan ook een echt kanaalkijkdagje van gemaakt.

Sint-Dizier was de enige grote plaats die ik onderweg trof, net daarbuiten was een bonte verzameling bruggen, waarbij de draaibrug voor het spoor niet meer werd gebruikt. Wat later maakte ik een paar omgevingsfoto’s om aan te geven dat het gewoon een prima fietspad is ondanks het moeilijke setje verkeersborden. Er rijden dus ook kleine bestelwagentjes van de kanaaldienst. Soms rijden die met een schip mee en bedienen ze de sluizen waar geen permanente sluiswachter meer aanwezig is. Het kanaal loopt op dit deel parallel aan de Marne, die ook hier enorm meandert en erg ondiep is. Joinville was een leuk en schilderachtig plaatsje met een brug over de Marne. Iets later 1 van de circa 5 aquaducten over de Marne.

Net voor Chaumont trof ik nog een korte doorkijkbare scheepstunnel. Voor de voetgangers en fietsers stonden nu minder vriendelijke verkeersborden met o.a. ‘interdit’. Het alternatief was echter een drukke verkeersweg en ik besloot toch maar even daar onderdoor te fietsen. Vervolgens ging netjes het licht aan, mogelijk op beweginghsdetectie. Het was een prima pad en begrijp nog steeds niet waarom fietsers en voegangers daar worden weggejaagd. En ik was zo mooi voor het eerst door een scheepstunnel gefietst.

Inmiddels was ik 121 kilometer onderweg en stond ik in hartje Chaumont. Dat is een flinke heuvel met een behoorlijke regiostad. Het was nog vroeg, maar doorfietsen zag ik ook niet zo zitten en ik vervoegde me bij een VVV die nog open was. Ze raadde me een hotelletje aan waar ik een kleine kilometer eerder voorbij was gefietst. Het bleek een prima en eenvoudig hotel te zijn met een aantal 1-persoonskamers. Het was op een druk verkeerspunt, maar door de goede isolatie was daar niets van te merken.

Ik heb er veel rondgewandeld, maar heb er de volgende morgen pas een paar foto’s gemaakt. Na dat rondstruinen belandde ik in een klein achteraf restaurantje, waar ik een ‘galette’ at. Dat is een soort taart met groente en vlees er in. Best aardig maar net iets te kort en dus wat later aangevuld met een crêpe carramel. Met een halve liter rosé smaakte het allemaal prima en was het weer eens wat anders.

Begin | Landkaartje | Vervolg