Nov-19: Maastricht – Midden

Terug langs de Jeker belandde ik weer bij de stadsmuur, waar een berenkuil veranderd was in een giraffekuil. De beren liepen hier tussen 1970 en 1991 in rond. Ik zwierf nog wat verder en kwam zo door wat leuke kleine straatjes en trof daar een watermolen. Of eerder een soort maalderij waarvan de deur uitnodigend open stond. Kon er doorheen lopen en zag aan de andere kant een waterrad die aangedreven werd door de Jeker. Via wikipedia begrijp ik dat deze watermolen behoorlijk op leeftijd is. Voorheen maalden ze er vooral mout voor bier. Sinds 2005 maalt ie spelt.

Gisteravond (18 nov) ben ik toch nog eens gaan zoeken waar de Jeker begint. Tot mijn verbazing was dat in Wallonië (waar ie Le Geer heet), zo’n 30 km ten westen van Luik. Via een soort sifon gaat ie onder het Koning Albert Kanaal door. Dat kanaal ligt een meter of 4 hoger, maar dat is onvoldoende voor een volwaardig aquaduct.

Jan-28: Naar Blois

Op 18 september dus eerst even ontbijten in het PMU-café waar ik de voorgaande namiddag een biertje had genoten. Natuurlijk een ander achter de bar. Nee, een ‘sandwich’ had ze nog niet, maar ging ze meteen regelen. Ik zag haar even later naar de bakker er naast lopen en 5 minuten later zat ik aan een halve stokbrood met paté te peuzelen.

Mijn plan was om de Loire te volgen een een paar grote kastelen te vinden, die ik op eerder zwerffietsvakanties in de vorige eeuw gemist had. Reden is dat die kastelen helemaal niet langs de Loire staan, maar een stukje zuidelijker langs minder bekende rivieren die in de Loire uitmonden. Ik had dus wel kastelen gezien langs de Loire tussen Orléans en Tours, maar die waren minder imposant. Allereerst ging ik naar Orléans wat maar een killometer of 20 was.

Al snel had ik in Chécy bonje met een chauffeur van een gelede lijnbus. Hij bleef demonstratief achter me rijden en claxoneerde een minuutje of 5. Hij wilde dat ik op het ‘fietspad’ ging fietsen.

Jan-25: Langs de Loire

Deze dag (dinsdag 17 september 2013) lukte het me wel om de laatste 30km naar de Loire af te leggen. Het was nog wel somber weer, maar het bleef die fietsdag droog. De route lag voor de hand, in Châtillon-Colligny stond Gien (de eerste stad aan de Loire waar ik me een beetje op verheugd had) al op de wegwijzers. Langs het kanaal fietsen was vanaf hier ook onmogelijk, dat had ik gistermiddag al ondervonden. Ik had toen een kilometer of 2 langs het kanaal gefietst over een matig pad en mocht weer diezelfde afstand terug omdat het pad bij een privéhek van een sluiswoning eindigde. En eenmaal terug begon het flink te regenen wat ik in de vorige aflevering heb beschreven.

Dus nu maar de gewone weg, die niet zo druk was. Net na La Bussièrre vond ik een aardig bospad langs een meertje. Dat pad leek leuker dan het in werkelijkheid werd. Het slingerde en week uiteindelijk af richting oost. Dat was niet bepaald de bedoeling. Bij een volgende grote weg nam ik die grotere weg die naar het zuidwesten ging. Precies wat ik wilde. Klein nadeeltje was dat dit uiteindelijk zo’n D-weg in de 900-serie betrof. Die zijn groter. Zo groot dat deze 4-baans was en dat ik de vluchtstrook voor mezelf had. Het was niet verboden om hier te fietsen en de landwegen die aan weerszijde parallel liepen waren nog minder aantrekkelijk. Dat waren echte tractorpaden en daar zijn mijn banden te smal voor. Voordeel was dat er flink aan de weg werd gewerkt. Op een plek of 4 trof ik asfalteermachines en daaromheen waren verkeersregelaars in de weer om de auto’s (en mij) er langs te laten.

Dec-17: Würzburg

Misschien was het sommige lezers al duidelijk, ik was onderweg naar Würzburg; na Weilburg het 2de reisdoel dat ik verzonnen als tussenstop naar Oostenrijk. Vanuit Karslstadt was dat nog maar 30km fietsen. Het was inmiddels zondag 8 september. De korste weg naar Würzburg langs de oostoever van de Main was afgesloten voor asfalteringswerkzaamheden. Toch nam ik die kant om wat olie te scoren voor mijn ketting. Hij piepte na de regenbui van gisteren.

Net buiten Karlstadt vond ik 2 grote tankstations en die hadden van alles behalve een klein flesje olie. Te gek voor woorden natuurlijk. Beide bedienden gaven aan dat fietsen langs deze kant absoluut niet ging lukken. Dus ging ik met licht piepende ketting terug en stak de Main over om mijn geluk op de westoever te beproeven. Dat ging uitstekend. Hier lag de mooi Mainradweg en dat ging als een speer. Wel regelmatig ander fietsers ingehaald, want die waren hier en op deze zondag voldoende. De dag begon fris, maar droog en dat bleef het ook op het laatste 10 km na.

Onderweg trof ik belijning met pijlen die fietsers waarschuwden om rechts te houden bij onoverzichtelijke bochten. Iets dat ik hier in de regio ook al eens gepromoot heb. Helaas geen foto van genomen. Ik kom er over een paar dagen op terug in een ander blogbericht. Zellingen was wel een aardig plaatsje aan deze kant. Bij Margretshöchheim stak de route middels een voetgangersbrug naar de oostoever over. Ik snapte dat destijds niet zo goed en vond dat ik er verstandiger aan had gedaan als ik nog 10 kilometer langer aan de westkant had gefietst.

Dec-09: Duitse Scheepstunnel

Margo zal het duidelijk zijn, door haar verhaal was ik onderweg naar de scheepstunnel in Weilburg. Ik heb iets met dit soort scheepvaartcontructies en bij toeval heb Weilburg a/d Lahn tot nu toe gemist. In 3 vakanties had ik 80% van de Lahn gezien. Eerst in 2003 het stuk van Giessen tot net voorbij Marburg. Twee jaar later  (in 2005) van Limburg tot aan de monding in de Rijn. En in 2008 fietste ik van de oorspong tot bijna bij Marburg. Alleen het deel tussen Limburg en Giessen had ik nog niet bekeken en dat was ik deze dag van plan.

Dus dat ik gisteren bijna in Limburg belandde was zeker niet toevallig. Deze 5de september fietste ik er naartoe, maar ging de stad niet in. Die had ik al eens bekeken toen ik er in 2005 overnachtte. Bij de Lahn gekomen ging ik linksaf stroomopwaarts en had ik wel een prachtig gezicht op de Limburgse Dom, inmiddels overbekend van bling-bling-bisschop Franz-Peter Tebartz-van Elst.

Wederom uitstekend fietsweer. Met 29 graden eerder te warm dan te koud. De uitgezette fietsroute langs de Lahn is ook in dit deel prima en regelmatig had ik het voordeel in de schaduw van de oeverbegroeiing te fietsen.

Jan-09: 1343 Saale en Elster

In Rehau was ik de volgende morgen (22 september) vroeg wakker en vroeg op pad. Het was wederom kraakhelder en daarmee ’s ochtens erg fris. Hooguit een graad of 10. Ik ging opweg naar Hof. Vorig jaar was ik daar al bijna een keer met de trein naartoe gegaan, maar dat draaide op Coburg uit. Nu ging ik het dus op de fiets proberen, zo ver was het niet meer. Eerst naar de Saale en dan wat stroomafwaarts.

Ondank het overzichtelijke landschap wist ik nog even goed mis te fietsen, maar kwam over een flink heuveltje bij Oberkotzau aan de Saale. Dit is overigens de Thüringer Saale die ik al eens bij Bernburg richting Elbe had zien stromen. Beieren (want daar was ik nu nog) heeft nog een Saale, die een paar honderd kilometer westelijker stroomt en in de Main uitmondt. Ooit ook een keer overgestoken. Met deze Thüringer Saale was ik zo in Hof. De Saaleradweg was duidelijk aangegeven.

Dec-20: 1047 Neder-Beieren

Op 19 september begon ik dus met een pistolet-gezond en een grote koffie bij de bistro di cassino. Dat smaakte uitstekend. Bij hoge uitzondering ontbeet ik in m’n fietsbroek. Normaal trek ik m’n fietskleren pas aan na het ontbijt, maar dat leek me deze keer nogal onhandig. Deze zondag begon zonnig, maar akelig koud. Hooguit een graad of 8. Eerst maar even dat andere gehucht bekeken ‘waarbinnen’ het cassino viel. Dat Unterwangenbach stelde ook niets voor en had daarbij geen slaapgelegenheden. Achteraf was de keuze voor Lindkirchen niet verkeerd.

Ik zat nu op een mooi setje landweggetjes langs het riviertje de Abens en kwam weer langs allerlei hoppenvelden. Onderweg weer allemaal bordjes die aangaven dat ik de hoppentour volgde. Zo kwam ik door Train waar een zondagmarkt was, en even later fietste ik op een joekel van een kerk af in Biburg. Biburg bestond eigenlijk alleen maar uit die kerk, die bij een klooster bleek te horen. In Abensberg stak ik op voor een bak koffie met een punt taart. Het was immers zondag. Midden in dat stadje zat ik heerlijk in het zonnetje op een terras van een koffie-Italiaan.

Nov-22: 0343 Heidelberg-Bruchsal

We (ik dus) schrijve inmiddels zondag 12 september. Deze dag werd het met een graad of 27 nog een paar graden warmer dan de dag ervoor. En ook nu weinig wind uit het zuidwesten met redelijk veel zonneschijn. De dag begon in het mooie eethok. Het zag er sjieker uit dan het werkelijk was. Een soort standaard ontbijtbuffet en wel zeer jong personeel. Ondanks dat het een behoorlijke touristische plek was, was ik de enige niet-Duitser in het ontbijtzaaltje. Eigenlijk was het een plek waar Simon Carmiggelt een bundel had kunnen vullen met menselijke eigenaardigheden.

Dat deed en doe ik niet. Het was prima fietsweer en ik stak eerst maar eens de Neckar over om via de zuidoever richting Heidelberg te fietsen. Eigenlijk wilde ik ook nog een andere plaats 40km stroomopwaarts bekijken, maar je kan nu eenmaal niet tegelijk links- en rechtsafslaan. Heidelberg was in elk geval het plan, al toen ik van huis vertrok. Ook die plaats had ik alleen in mijn jeugdherbrgtijd ‘aangedaan’. Dwz ik heb er in een jeugdherberg geslapen en verder weet ik me er niets meer van te herinneren. Langs de Neckar is een mooie fietsroute die flink met de rivier meeslingerd. Onderweg een paar keer van oever gewisseld, o.a. op een klein pontje.