Nov-19: Maastricht – Midden

Terug langs de Jeker belandde ik weer bij de stadsmuur, waar een berenkuil veranderd was in een giraffekuil. De beren liepen hier tussen 1970 en 1991 in rond. Ik zwierf nog wat verder en kwam zo door wat leuke kleine straatjes en trof daar een watermolen. Of eerder een soort maalderij waarvan de deur uitnodigend open stond. Kon er doorheen lopen en zag aan de andere kant een waterrad die aangedreven werd door de Jeker. Via wikipedia begrijp ik dat deze watermolen behoorlijk op leeftijd is. Voorheen maalden ze er vooral mout voor bier. Sinds 2005 maalt ie spelt.

Gisteravond (18 nov) ben ik toch nog eens gaan zoeken waar de Jeker begint. Tot mijn verbazing was dat in Wallonië (waar ie Le Geer heet), zo’n 30 km ten westen van Luik. Via een soort sifon gaat ie onder het Koning Albert Kanaal door. Dat kanaal ligt een meter of 4 hoger, maar dat is onvoldoende voor een volwaardig aquaduct.

Nov-18: Maastricht / Jeker

Anderhalve maand geleden benutte ik m’n vrijtreinendag in Limburg. Het was geen fantastisch weer, maar ik wilde er op uit. Eigenlijk bedacht ik eerst maar eens ‘s-Hertogenbosch beter te bekijken. Daar zou ik net de bui van die dag gepasseerd zijn. Het zag er daar droog uit, maar omdat het nog vroeg was bedacht ik toch maar te blijven zitten tot Maastricht. Misschien was het daar nog wel droger? En op de terugweg kon ik altijd nog Den Bosch aandoen.

In Maastricht was het redelijk weer, droog, maar net als onderweg wat grauwig. Op de Sint Servaasbrug lopend zag ik een binnenvaartschip met de toepasselijke naam L’Equinoxe. Een paar dagen eerder vond dat dus plaats. Over de brug bedacht ik niet rechtdoor het overbekende centrum in te lopen. Dat had ik al eens gedaan te voet en op de fiets. Rond 1983 heb ik er zelfs een week, voor werk bij Luik, in het centrum aan de Markt overnacht. Toen kwamen we ook niet veel verder dan het centrum en het café Den Vogelstruys.

Mrt-04: Rondje Harderwijk

Een week geleden was het prachtig weer en bedacht ik een vrijreizendag in te zetten. Ben eerst een rondje gaan lopen in Den Haag. Daar kom ik vast nog wel eens op terug. Erg mooi weer en veel mensen op de been. Die mensenmassa werd ik na een paar uur een beetje zat en ik bedacht om die reden door te reizen naar Harderwijk. Zo moeilijk is dat niet.

Ooit ben ik in het Dolfinarium geweest, maar dat zal ruim 45 jaar geleden zijn. Misschien ben ik er ook nog eens doorgefietst tussen Enkhuizen en Apeldoorn. Ik heb toen in elk geval niet Harderwijk-centrum bekeken. Daar kan ik me totaal niets van herinneren. Dus het moest er nu maar eens van een kleine stadswandeling komen.

Nov-22: Zwolle

Eigenlijk begon m’n serie Nederlandse fietsrondjes halverwege augustus in Overijssel. Toen wist ik al dat een echte fietstocht dit jaar weinig kans maakte. Zelf had ik flink wat bezigheden en daarbij wilde de buitenom-schilder ons pand van 2 boven- en 2 benedenwoningen in september een nieuwe laag verf geven. En september is nu net mijn fietsvakantiemaand.

Maar zoals altijd had ik geen idee omdat ik mijn vakanties pas onderweg bedenk. Dus bedacht ik wat fietsdagtochten te maken totdat de schilder zou komen. En de eerste was naar een verjaardag in Overijssel. Met de fiets in de trein stapte ik in Ommen (toch nog even controleren of er geen hoogwerker op het spoor stond) uit en fietste een klein stukje naar Dedemsvaart. Het was er gezellig, maar ik sloeg het avondeten (hamburgers etc.) af. Ik wilde op de terugweg een langer stuk fietsen en dat kan prima met de lange zomeravonden en het mooie weer.

Nov-17: Dag-8 Langres

Woensdag 9 september ging prima van start. Het begon met een lekker zonnetje op m’n gezicht in een broodjeszaak waar ik ontbijt genoot. Er stonden stoeltjes buiten, maar daar was het me nog net te koud voor. Deze dag had ik een eerste doel bedacht en wel Langres. Die stad zag ik gisteravond op de kaart en ooit heb ik begrepen dat dat een mooie stad is. Chaumont is overigens ook niet lelijk te noemen. Eerst heb ik daar nog een rondje gefietst om een mooie uitzichtfoto te maken en hun ‘donjon‘ op de foto te zetten. De vorige dag was het daar niet van gekomen.

Deze fotoplekken kon ik alleen bereiken via een klein pleintje voor hun gerechtshof. Die hebben ze omdat Chaumont een departementshoofdstadje is zoals eerder Laon, Lille en Châlons-en-Champagne. Hier zag ik er echter iets van. Advocaten en dergelijke hielden een in hun toga en het zonnetje een rookpause. Achteraf had ik ook daar een foto van moeten maken, maar dat kwam toen niet bij me op. Meteen daarna ben ik de berg afgedaald naar het kanaal. Een manier om richting zuid en richting Langres te gaan. Net als de voorgaande dag was dat geslinger niet de kortste route, maar wel lekker vlak en lekker rustig.

Dec-16: Naar de Main

De volgende dag (zaterdag 7 september) begon grauw, maar droog. Op de luchtfoto’s van Google zie ik nu (3 maanden later) wat rails en een station, maar die heb ik destijds in Büdingen niet gezien. Het is ook maar de vraag of dat stationnetje nog in gebruik is. Ik heb de indruk van niet. In elk geval stapte ik op de fiets verder zuidoostwaarts en net buiten de bebouwing begon het een beetje te spetteren.

Daarna werd het weer droog, maar bleef de lucht behoorlijk dreigend. In Lieblos trof ik een 20-tal brandweervoertuigen. Die werden klaargezet voor een demonstratiedagje. Ik was er als eerste publiek een paar uur te vroeg voor. Niet veel verder kwam ik in Gelnhausen. Ook dat stadje zag er goed uit en de lucht was inmiddels zo dreigend dat ik mijn fiets onder een afdakje parkeerde en met de plu het stadje bezocht. Die plu had ik niet echt nodig.

Dec-15: Wetteraukreis

Op vrijdag 6 september vertrok ik uit Giessen op de fiets ruwweg richting Oostenrijk, ofwel zuid-oost. Ik had de trein kunnen nemen, om 250 km over te slaan naar het volgende tussendoel. Giessen heeft immers een station aan een hoofdlijn. Maar ik vond het zonde van het mooie weer en stapte dus op de fiets.

Het was even zoeken, maar na een stukkie zuid en een stukkie oost was ik in een fraai landelijk gebied gekomen met mooie rustige wegen. Via Linden en Grüningen kwam ik zo in Gambach. Ik had het vermoeden daar rechtdoor te kunnen, maar dat gaf ik na een paar pogingen op. Rechtdoor bleek bij een bedrijf of bij een vuilnisstort te eindigen. Bij Gambach terug gekomen had bleven daar nog maar 2 keuzes, naar west met een beetje zuid of naar oost met een beetje noord.

Het werd de west-variant en zo belandde ik niet veel verder in Butzbach, een aardig stadje met vakwerkhuizen in het oude centrum. Ik heb er nog wel even rondgefietst voor wat foto’s, maar schijnbaar is dat niets geworden. Op m’n geheugenkaartje trof ik geen enkel Butzbacherkiekje. Wel een foto van het volgende stadje; Bad Nauheim. Een paar oude authentieke kuurgebouwen trokken m’n aandacht.

Mrt-02: 15 Dwars door de Eifel

Omdat ik dit soort verslagen achteraf schrijf, kan ik moeiteloos een titel bedenken die de lading dekt. Maar destijds (27-09-2011) wist ik bij aanvang niet hoe ik precies zou fietsen. De Ahr ontspringt in het centrum van de Eifel en ik wilde wel een stuk langs deze rivier fietsen, daar ik er veel van verwachtte. Maar verder gingen mijn gedachtes bij het opstappen in Bad Neuenahr niet. Vanaf hier is het een flinke dag fietsen naar het station van Heerlen en daar zou ik een directe trein naar Alkmaar kunnen nemen. Maar met dit prachtige zomerse weer kwam die gedachte niet bij me op. Meer dan een beetje huiswaarts (Alkmaar) sturen zat er niet in en dat mocht best nog wel wat dagen duren. Ik overwoog sterk om aansluitend een stuk door België te fietsen.

Bij een van mijn eertse fietstochten door Duitsland (een retourtje Straatsburg in 1982) heb ik op de terugweg in de jeugdherberg van Ahrweiler geslapen. Bad Neuenahr is tegen Ahrweiler geplakt en was dan ook het eerste stadje waar ik deze dag door kwam. Ik kreeg een déjavuutchen; dit had veel weg van Bad Wildlungen waar ook een kuuroord tegen een oude stad geplakt is. Beide kuuroorden hebben een sfeer van rond 1900 en de oorspronkelijke stadjes geven je de indruk van circa 1400.