Nov-04: Dag-4 Doelloos Zuidwaarts

Inmiddels was het zaterdagochtend 5 september. Vermoedelijk heb ik in het hotel ontbeten. En ondanks dat het een behoorlijk sjieke indruk maakte kan ik me van het ontbijt niets meer herinneren. Het weer was redelijk. Met een graad minder dan gisteren werd het zo’n 18 graden. Het bleef wel droog maar ook behoorlijk bewolkt. De wind was een beetje in de rug als ik naar het zuidoosten zou fietsen.

Maar eigenlijk had ik geen idee waar ik naartoe zou gaan. Albert staat nog op m’n lijstje en dan nog een stuk kust tussen Dieppe en Le Havre. Voor de rest is deze omgeving redelijk bekend, overal heb ik wel eens gefietst. Gisteren had ik een landkaart gekocht in Roubaix. Ik had alleen een kaart van Duitsland bij waarin Frankrijk het met 1 A4’tje moet doen. Thuis liggen 14 van een 16-delige Franse regio serie Michelinkaarten en daarvan ontbrak nog het deel van Picardie en Nord. Die had deze kaartenverkoper niet. Ik ging de deur uit met een verse kaart van België, waar dit deel van Frankrijk op staat omdat dat land zo dwars ligt. Kon ik mooi zien waar ik de afgelopen dagen gefietst heb. Gisteren had ik deze nieuwe aanwinst in de tas gestopt en nu ik het even niet wist kwam ie er uit.

Ik bedacht eerst maar eens naar Cambrai te gaan aangezien ik die stad nog niet eerder bekeken had. Via Goeulzin en Arleux had ik een mooie rustige weg, die vastliep op de jaarmarkt van Arleux. Een klein stadje met kilometers markt en onwijs veel mensen op de been. Ik dacht daar loop ik wel even met m’n fiets overheen, maar dat viel dus vies tegen.

Bij Epinoy kwam ik weer bij de grote weg uit, de normale weg naar Cambrai. Aanvankelijk zag ik dat niet zo zitten, ware het niet dat er een paar honderd meter verderop zo’n 50 auto’s langs de kant stonden met allemaal mensen er omheen. Allicht kon ik even kijken wat er gaande was. En terwijl ik er nartoe fietste hoorde ik wat er gaan de was. Er kwam een groot militair vliegtuig over dat daar ging landen. Ik had maar net op tijd mijn camera in de aanslag. Iets dat de mensen al een uur op hun statieven hadden klaar staan. (Net teruggezocht. Het gaat om een Airbus A400M transportvliiegtuig dat die dag plechtig gedoopt werd met de naam en het wapen van ‘Ville de Camrai‘.)

Niet veel later fietste ik dus Cambrai in, die op hun raadhuis een setje Zwarte Pieten met bondmuts en hamer hebben staan. Verder nog een mooie stadspoort, waar de auto’s rondom muurvast stonden. Ik wist ze net buiten de foto te houden (of je moet al door het poortje gluren). Deze stad heeft een enorm verkeersinfarct door ontzettend veel autoverkeer dwars door de stad te sturen. Driewerf dom. Ik ging dus weer snel verder. Weg uit deze vervuilde troep en terug naar de Schelde, die hier al een tijdje Escaut heet. En dat bracht me op het idee dat ik wel eens erg in de buurt van de langste scheepstunnel kon zijn.

Ooit heb ik in 2005 niet zo ver hier vandaan bij Ribemont gezocht. Maar daar was geen heuvel te vinden, laat staan een scheepstunnel. Ik had het dus verkeerd gehoord in een uitzending van ‘Het Bourgondisch Complot’. Veel later kwam ik er achter dat het bij Riqueval was. Dat stond zowaar op mijn Belgische kaart als ‘Souterrain de Riqueval‘. Vanaf Bony bleek ik al boven deze tunnel te vinden en zo’n 6km later trof ik boven de ingang aan de zuidzijde een museum het daarvoor een ‘trekschip’ of beter kettingsleepboot (en m’n tijdelijk geparkeerde fiets). Via een weg van tegen de 20 graden liep ik zo’n 50 meter naar beneden en daar lag nog zo’n ‘Toueur’, maar dan in het kanaal. Ik bedacht hier een eet en drinkpauze te houden ook al omdat het zonnetje zich liet zien. Banken stonden er niet, maar bij de ingang van de tunnel was een muurtje waar ik op kon zitten.

Vijf minuten later hoorde ik gerommel op dat trekschip en niet veel later voer ie voor m’n neus de 5,7km lange tunnel in. Dat gebeurt met een ketting die op de grond ligt en over dat schip loopt. Trekschip of sleepboot zijn niet echt goede woorden om dit systeem te beschrijven. Oorspronkelijk stamt het uit de trekvaart, waarbij mensen en later paarder schepen met een touw trokken en daarbij zelf over een jaagpad liepen. In deze tunnel begon het ook zo, maar dat duurde wel erg lang. Omdat er geen goede ontluchting is mag een schip er niet zelf varen en zo dieseldampen uitstoten.

Nu ligt er dus een ketting op de grond die aan weerszijde aan de vaste wereld is bevestigd. Deze schepen trekken zichzelf aan de ketting door de tunnnel en achter zo’n schip worden andere schepen meegetrokken. Deze kettingsleepboot heeft een elektromotor en stoot dus geen kwalijke dampen uit. Hij ging echter leeg weg om waarschijnlijk een schip van de andere kant op te halen. Dat gaat wel even duren met een vaarsnelheid van maar 2,5km per uur. het geluid bleef dan ook zeer lang uit de tunnelbuis galmen. Mijn dag, die zo vaag begon, kon dus niet meer stuk. Inmiddels stonden wel zo’n 67 fietskilometers op m’n tellertje en stuurde ik maar aan op Saint-Quentin, een grotere stad waar ik wel eens geweest ben.

Daar was het inmiddels tijd om een slaapplaats te zoeken en dat ging redelijk eenvouding. Ik zag een bord met een verwijzing naar een Ibis-budget. Dat is een een iets betere Formule 1, maar dan wel midden in een stad. Alleen werd ik verwezen naar een gewone Ibis (tegenover de grote basiliek) en die zijn een stuk duurder. Voor de deur hing een setje teleurgestelde motorrijders rond. Ik bedacht eerst maar eens dde stad te bekijken, zo laat was het nog niet. En niet veel verder trof ik zomaar die Ibis-budget op een andere plek. Kwam mooi uit, een kamer was geen enkel probleem.

‘s-Avonds heb ik gegeten in een kleine brasserie in een hoek van hun grote marktplein. Wat ik precies heb gegeten is me ontschoten. Wel weet ik dat er iets later 4 ‘Nederlanders’ aan een tafeltje tegenover me gingen zitten en die haalden alle maaltijd door de Google-vertaler. Ze spraken geen woord Frans, behalve een Russische Nederlandse die heel goed Frans sprak. Ik heb me met hun gesprekken behoorlijk vermaakt, en zij hebben geen idee gehad dat ik alles prima verstond.

Saint-Quentin ligt aan de Somme en daar was een groot popconcert gaande midden in de stad. Alles was afgezet met hekken. Dat leverde een leuk spectakel op van hordes mensen die een rondje liepen om een glimp mee te pakken. Het was niet echt mijn muziek en iets herkenbaars heb ik niet gehoord.

Begin | Landkaartje | Vervolg