Mei-17: Rondje Bavo

Sinds een paar dagen is het prachtig fietsweer. Van fietsen was de laatste maanden weinig gekomen. Druk met van alles en als ik wel tijd had, dan was er iets tussen flinke miezer en stortregen dat me van de fiets hield. Dat veranderde na het molenweekend. Die viel nog flink in het regenwater.

Nee, dan woensdag toen het opeens prachtig weer was. Om er in te komen fietste ik een klein rondje met duinwandeling naar het Groeter kerkje. Totaal 32 km, dus zeker niet uitgesloofd. Daarbij piep ik nog wat van de bronchitis-restanten en dan kan je maar beter rustig aan beginnen.

Dat dacht ik de donderdag erop ook. Ik had een rondje Castricum in het hoofd. Dat bleek echter wel erg kort te worden, dus besloot ik na Limmen linksaf te gaan via Uitgeest en Heemskerk. Bij hun oude kerk stond nog maar 18km op de teller en terug zou ik nog wat om moeten fietsen om aan de gewenste 40+ kilometer te komen.

Daar in Heemskerk bedacht ik dat ik net zo goed naar Haarlem kon fietsen
– met het idee om daar met de trein naar huis te gaan. Via het pontje van Velsen was ik rond kwart voor 4 bij de Grote Kerk in Hartje Haarlem. 37km was een mooie afstand en het weer was nog immer prachtig.

Helaas vertikte m’n camera het. Hij deed niets meer. Deze Grote Sint Bavo had ik al eens op de foto gezet, dus zo erg was dat niet. Hij lijkt overigens op de Grote Kerken van Alkmaar en Leiden, dus meer van hetzelfde. Ik slingerde verder via wat smalle straatjes aan de rand van het centrum. Eigenlijk zijn die heel fraai en de meeste bezoekers komen daar nooit.

Dat was ook zo. Niet veel verder trof ik de Nieuwe Kerk, die inmiddels ook al 370 jaar is. Een schattig kerkje en nu had ik toch wel de pest in dat mijn camera voor het eerst in 10 jaar er de brui aan had gegeven. Ik begon te zoeken naar een winkel die batterijen verkoopt. Mischien was het niet meer dan een brakke accu, die in mijn camera vervangen kunnen worden door gewone penlights.

Maar voordat ik een winkel met batterijen vond kwam ik eerst nog langs de Basiliek en Kathedraal Sint Bavo. Niet echt handig om alle grote kerken in Haarlem naar Bavo te vernoemen. Als Alkmaarder heb ik overigens geen recht van spreken, want hier hebben we een verwarrend setje Sint Laurens en Sint Laurentiuskerken.

Ik had het klepje van de accu’s al een keer open en dicht gedaan, want misschien maakte 1 van de accu’s slecht contact. Dat had niet geholpen. Nu ik niet zo snel een winkel met batterijen trof bedacht ik de accu’s van plek te wisselen. En waarempel dat hielp. De datum stond op het jaar nul, maar hij deed het weer en vervolgens gaf ie aan dat de accu’s mudjevol waren.

Kortom deze Bavo, die ik tot voor kort alleen in de verte uit de trein en vanaf de vijfde verdieping uit het provinciekantoor had gezien, zag ik nu van dichtbij bij prachtig fotoweer. Het was wel lastig om hem er helemaal op te krijgen. Bij de eerste vanuit een parkje viel de koepel achter de torens weg. De 2e lukte beter. Als ik de camera dwars hield dan kwamen de torens er op en in de gewone stand de volle breedte.

Op die plek kon ik niet verder naar achteren of het werd zover dat bomen het uitzicht ontnamen. Maar niet getreurd, de vericale en horizontale foto heb ik aan elkaar geplakt en de ontbrekende rechterbovenhoek heb ik blauw gekleurd. Aan de overkant van een brug kreeg ik deze kerk er ook volledig op, maar dan met een zootje verkeer en een rood verkeerslicht. Die laatste heb ik uitgeschakeld.

Overigens trof ik in Haarlem ook een aantal straatnaamborden met een hoog wikipediagehalte. Die van Jos Cuypers, de architect van deze kathedraal, ging dus ook op de foto. Jos is de vader van de bekende Pierre Cuypers. Vervolgens totaal vergeten om terug te fietsen naar dat schattige kerkje. In plaats daarvan belandde ik in de Haarlemmer Hout waar het provinciehuis mooi in het zonnetje stond.

Ik ben een paar keer bij een statenvergadering in dat gebouw geweest, maar van deze kant (de voorkant) had ik hem nog nooit bekeken.

Hier de foto’s van dat gebouw en de Bavo.

Alkmaar en Haarlem hebben naast de Grote Kerk in het centrum meer gelijkenissen. Beide hebben een bosachtig park aan de zuidkant en allebei noemen ze dat De Hout. In beide ligt een hertenkamp en een kinderboerderij voor de opvang van respectievelijk herten en kinderen. Zo’n fraai provinciehuis heeft Alkmaar echter niet. Huize Westerlicht lijkt er qua ligging op, maar sinds het Medisch Centrum Alkmaar dat gekocht heeft en een vleugel heeft platgegooid voor extra parkeerruimte is de rest van dat pand zwaar vervallen.

Haarlem is alleen wat groter en dat was te merken in hun Hout. Er is eigenlijk geen plek te vinden waar je geen verkeerslawaai hoort. Dat is ook zo aan de Kennemerstraatwegkant van de Alkmaarse Hout, maar op andere plekken is het heerlijk rustig. En daar zijn dit soort stadsparken nu juist voor bedoeld.

Met dit geslenter stond de teller op 44 kilometer en volgde nog een andere wending, waar ik morgen over blog.

Advertentie